Oddalony fort pomocniczy Twierdzy Kłodzko będący systemem obronnym z okresu XVII i XVIII wieku. Fort położony jest nad prawym brzegiem Nysy Kłodzkiej, na południowo-zachodnim zboczu Owczej Góry w Kłodzku.
Fort na Owczej Górze stanowił oddalony fort pomocniczy Twierdzy Kłodzko. Składał się z dwóch dużych koron: Korony Niskiej i Korony Wysokiej. Korona Niska miała system kleszczowy oraz narys. Koronę Wysoką stanowiła budowla z kazamatami, wyposażona w ziemne przedpiersie z trawersami, której barki połączone były z częściowo skazamatowanymi lunetami. Bastion czołowy korony oraz lunety wyposażone były w kryte zejścia do fosy. Korona Wysoka miała umocnienia w postaci reduty-donżonu, która od czoła osłonięta była ziemnym szańcem. W szyi fort posiadał koszary szyjowe, które mieściły się w dwuramiennym budynku zwanym "czerwonymi koszarami", oraz charakterystyczny element fortu na Owczej Górze – częściowo skazamatowaną kaponierę szyjową, której zadaniem było osłanianie Bramy Górnej i wjazdu z drogi wrocławskiej, oraz zaopatrzenie fortu w wodę. Druga studnia umieszczona była w lewym barku bastionu Korony Niskiej, co podczas oblężenia narażało ją na szybkie zniszczenie przez ogień artyleryjski.
W 1742 roku Twierdza Kłodzko została poddana przez Austriaków Prusakom. Ostatecznie Kłodzko znalazło się we władaniu Prusaków, którzy zajęli tereny Dolnego Śląska w konsekwencji wojny siedmioletniej. Plany Fryderyka II obejmowały umocnienie nowo zdobytych terenów poprzez budowę twierdz i warowni.
Prace nad budową rozpoczęto po 1743 roku. Całość prac trwała 19 lat i przyniosła rezultat w postaci silnego fortu, całkowicie zabezpieczającego podejście do twierdzy od wschodniej strony i blokującego dolinę Nysy Kłodzkiej. Z taktycznego punktu widzenia było to najważniejsze przedsięwzięcie, jakie podjęli fortyfikatorzy Twierdzy Kłodzkiej. Po 1750 roku fort wyposażono dodatkowo w cztery lunety: Wodną, Goszycką, Wojciechowicką oraz Nową. Fort z Twierdzą Główną połączono wałem i transzeją, które biegły przez stoki obu wzgórz. Na prawym brzegu Nysy Kłodzkiej, na drodze wrocławskiej usytuowano Bramę Celną.
Około 1779 roku wokół Korony Niskiej Fortu Owczej Góry wybudowano płaszcz w postaci siedmioramiennej gwiazdy, który został umocniony skarpowymi kaponierami w kątach kleszczy. Dla Fortu Owczej Góry pod płaszczem fortecznym zaprojektowano skomplikowany system chodników minerskich oraz system podziemnych chodników przeciwminowych wysuniętych w przedpole fortu, umożliwiających skryte podejście i wysadzenie dział przeciwnika.
Ze względu na duże koszty projekt sieci skomplikowanych chodników nie został w pełni zrealizowany, wykonano jedynie część sieci chodników oraz korytarze, piwnice, kazamaty i inne pomieszczenia, w tym drogi ewakuacyjne, z których można było skorzystać w razie zagrożenia. Następne projekty przebudowy realizowano tylko częściowo i nie miały one już większego wpływu na ostateczny kształt budowli. W 1802 roku wybudowano dodatkowy budynek koszarowy (koszary białe) oraz dwupoziomową baterię ze schronem.
Pod koniec XIX wieku rozpoczęto rozbiórkę szańców na przedpolach twierdzy i fortu. Z fort na Owczej Górze zachował się do dnia dzisiejszego w takim stanie technicznym jaki widzimy na fotkach
Kesz to mały pojemnik klipsowy. zawiera logbook. Weź cos do pisania.