Najważniejszym wzmocnieniem średniowiecznego zespołu był wprowadzony na początku XV w., drugi zewnętrzny pierścień murów, dostosowany do broni palnej. Zachowaną (częściowo) największą basteję zaprojektował w połowie XVI wieku włoski architekt Hieronim Archonatti Starszy z Mediolanu. Jego syn - Hieronim Młodszy -urodzony w Lwówku (1533 r.), był jednym z najwybitniejszych poetów śląskiego Odrodzenia, piszącym po łacinie. Podkreślał swoje pochodzenie, przybierając przydomek Leorini. W XVII wieku stare, kamienne mury, pozbawione już znaczenia militarnego, zaczęły popadać w ruinę. Planowane wyburzenie części murów, łącznie z Wieża Bramy Złotoryjskiej, przeprowadzono pod koniec XIX wieku, pragnąc polepszyć komunikację śródmieścia z dzielnicami wyrosłymi poza murami. W roku 1935 doceniono zabytkowy charakter murów i poddano je solidnym zabiegom konserwatorskim, a znaczny odcinek pierścienia wewnętrznego przy Więzy Bramy Lubańskiej, zrekonstruowano, niestety zupełnie dowolnie, bez próby ustalenia stanu pierwotnego.
