Ścieżka prowadzi na Guślarz, po czesku - Výhledy (widok), po niemiecku – Gickelsberg (Kogucia Góra) lub Gückelsberg. W kronice Bogatyni jest wzmianka, że góra była dawniej miejscem pogańskich obrzędów – guseł, stąd obecna polska nazwa. Masyw Guślarza zbudowany jest z granitu rumburskiego, ale na szczycie występuje wychodnia bazaltów. Zboczem Guślarza od XVII w. biegła granica między Górnymi Łużycami i Czechami. Góra od dawna była popularnym celem wycieczek i słynęła, jako doskonały punkt widokowy. W 1872 r. piekarz z Jasnej Góry postawił na szczycie drewnianą chatę, w której sprzedawał turystom swoje wyroby. Gospoda zmieniała właścicieli i rozbudowywała się, a z czasem stała się ulubionym celem wycieczek kuracjuszy z Bad Opelsdorf (Opolno-Zdrój), a także mieszkańców Bogatyni i okolicznych miejscowości. Nieużywana restauracja została spalona w roku 1948, ponieważ znajdowała się za blisko granicy polsko-czechosłowackiej.
Dziś na szczycie można zobaczyć słup Saksońskiej Sieci Triangulacyjnej z 1864 r., bazaltową skałkę, ruiny restauracji i stare kasztanowce rosnące niegdyś przed wejściem na werandę. Na szczyt nie prowadzi od polskiej strony żaden znakowany szlak turystyczny. Można tam dotrzeć stromą ścieżką rozpoczynającą się w pobliżu kesza.
Idąc do kesza przechodzisz obok starej ławki. Nie jest to zwykła ławka, ale „ławka-farciara”. Urósł las, zarosły ścieżki, zburzono gospodę na Guślarzu i wiele domów w Jasnej Górze, a ona stoi w dawnym miejscu, niestety w kiepskiej już kondycji. U wielu starszych mieszkańców, zarówno Niemców, jak i Polaków, budzi wspomnienia związane z pierwszymi pocałunkami. Można zobaczyć ją na odręcznej mapce rysowanej z pamięci przez przedwojennego mieszkańca Jasnej Góry.
