Familok to budynek wielorodzinny przeznaczony dla pracowników przemysłu ciężkiego i ich rodzin, przede wszystkim górników, hutników oraz średniego personelu urzędniczego. Familoki wchodziły w skład osiedli robotniczych i w klasycznej postaci były budowane na przełomie XIX i XX wieku w miastach, gdzie powstawały odpowiednio duże zakłady.
Cechy charakterystyczne tego typu budynków: były budowane z cegły, miały dwie lub trzy kondygnacje, w pierwszym okresie pozbawione były kanalizacji. Wspólny wodociąg lokalizowany na półpiętrze klatki schodowej (śl. ausgus). Typowe mieszkanie miało około 35 m² i składało się z kuchni i pokoju, czasami też spiżarni częściej zwanej komórką. Życie codzienne koncentrowało się w kuchni. Pokój (dawniej izba) pełnił funkcje sypialni oraz pomieszczenia reprezentacyjnego. Mieszkanie było zamieszkiwane przez 6 do 8 osób. Familoki miały też wspólne ubikacje (śl. haziel) dla mieszkańców jednej klatki schodowej zlokalizowane na półpiętrze, wewnątrz budynku, czasem też na podwórzu, oraz indywidualne komórki, pierwotnie wywodzące się z tradycyjnego wiejskiego chlewika (śl. chlywik) i przypisane do każdego mieszkania. Bardzo szybko okazało się, że o hodowli świnek nie ma mowy za to ważniejsze jest miejsce na węgiel, dawany pracownikom w ramach deputatu. Na Górnym Śląsku gdzie zabudowa "familokowa" jest dość typowa tworzą one całe ulice a nawet dzielnice. Cechą wyróżniającą górnośląskich familoków były pomalowane przez mieszkańców futryny okien i zewnętrzne parapety, a czasami także inne elementy zewnętrznej elewacji na jaskrawy kolor czerwony bądź zielony.
Skrzynka to mały pojemnik na kordach w miejscu ogólnodostępnym, proszę zachować ostrożność przy podejmowaniu kesza.
Na start: logbook, ołówek, temperówka, certyfikat FTF, fanty.
Powodzenia !