W roku 1884 w Górnej Wsi w Lipniku (dzisiejszym Górnym Lipniku), na miejscu spalonej rok wcześniej leśniczówki, wzniesiono Dom Myśliwski (Jagerhaus). Nowa leśniczówka miała być prawdopodobnie bliźniaczą kopią powstałej w 1801 roku gajówki w Austrii. Świadczyć o tym może widniejąca nad ozdobnymi gankami zachodniej elewacji data 1801.
Dom Myśliwski zaprojektował lipnicki mistrz budowlany i architekt - Edmund Rost senior. Zbudowany został z drewna, kunsztownie zdobiony i dekorowany przez bielskich snycerzy i mistrzów ciesielskich. Na szczycie czterospadowego łamanego dachu umieszczona została wieżyczka zegarowa. Leśniczówkę otaczał uroczy ozdobny ogród z fontanną, która czerpała wodę z pobliskiego Potoku Lipnickiego, zwanego też Niwką.
Dom myśliwski otwarty w lipcu, stał się bialskim odpowiednikiem bielskiego Cygańskiego Lasu. Był ulubionym miejscem wypoczynku mieszkańców Białej i Lipnika, celem niedzielnych wycieczek rodzinnych i pochodów, które idąc od Białej wzbudzały wielką sensację.
Oprócz uroku lasu, piękna przyrody i pejzażu Beskidu Śląskiego do wizyt w Domu Myśliwskim zachęcała również prowadzona przez leśniczego Jarosza restauracja turystyczna. W leśniczówce urzędował Zarząd Lasów Miejskich miasta Białej. Sprzedawał drewno opałowe i budowlane pobliskim szkołom, instytucjom oraz mieszkańcom.
W latach 90-tych XIX wieku zboczem Gaików i rejonem Domu Myśliwskiego zainteresowało się Bielsko-Bialskie Towarzystwo Upiększania Miasta. Pozostawiło na tym terenie ławki, scembrowało znajdujące się na zboczu góry źródła, zwane źródłami Zoolingera, które jak wierzono uzdrawiały wzrok, a także zbudowano ponad leśniczówką mały brodzik z natryskami, gdzie ludzie mogli ochłodzić się w upalne dni.
Obok leśniczówki założono mały ogród zoologiczny, w którym znaleźć można było głównie zwierzęta leśne.
W latach 1936-37 zbudowano powyżej kamienny amfiteatr, który został wkomponowany w naturalne ukształtowanie terenu, postawiono ławki i plac zabaw dla dzieci oraz odbudowano drewniany mostek na Zimnym Potoku.
Do wybuchu II Wojny Światowej miejsce to tętniło życiem, w amfiteatrze odbywały się festyny, gospodę odwiedzali turyści, a mieszkańcy Białej i Lipnika przychodzili wypocząć i zabawić się, korzystając z wszelkich atrakcji, jakie oferował im Park Miejski.
Wojna szczęśliwie ominęła leśniczówkę, pozostawiając ją w nienaruszonym stanie. Jednak po wojnie - 1 stycznia 1941r. miastu odebrano Las Miejski w Lipniku i upaństwowiono. Przejęło go Nadleśnictwo Lasów Państwowych w Porąbce, należące do Państwowego Gospodarstwa Leśnego. Tymczasowo pozostawiono Białej 41 ha lasu, w tym 25 ha w Lipniku z Parkiem Miejskim i Leśniczówką.
Przestał istnieć Zarząd Lasów Miejskich, a w Domu Myśliwskim urzędował już tylko leśniczy Szlager. W 1951 roku reszta lasu, należącego do Białej została ostatecznie odebrana miastu. Około roku 1956 leśniczy opuścił swoją siedzibę i słynny, piękny Dom Myśliwski począł popadać w ruinę.
Uwaga! Kesz został przeniesiony. Wprowadzone zostały nowe współrzędne.