Niet onze zaak, maar wel een beetje de mijne.
Eind 18e eeuw wordt in Nederland een Departement van Buitenlandse Zaken opgericht. Het Departement van Buitenlandse Zaken was in die tijd betrekkelijk klein. Er werkten slechts enkele tientallen ambtenaren. Het Departement, dat in de 19e eeuw aan een gebouw aan het Buitenhof in Den Haag was gevestigd (het Huis aan de Bassecour), nam in 1912 zijn intrek in het voormalige Logement van Amsterdam aan het Plein, op een steenworp afstand van het Binnenhof, de zetel van het Nederlandse parlement.
De omvang van BZ blijft tot het eind van de 2e Wereldoorlog beperkt. Na die oorlog ontstonden er allerlei internationale samenwerkingsorganen die onder meer moesten voorkomen dat er weer een oorlog zou kunnen uitbreken. Nederland werd lid van veel van deze internationale organisaties: de Benelux in 1944, de Verenigde Naties in 1945, de NAVO en de Raad van Europa in 1949 en de EEG in 1957. Door deze toenemende internationale contacten groeide het personeelsbestand gestaag. Hierdoor werd het pand aan het Plein al snel veel te klein en kwamen er dependances. De ambtenaren raakten over heel Den Haag verspreid. Het nieuwe gebouw (waar u nu naar kijkt) maakte ten slotte een einde aan de verspreiding over wel twintig panden in de stad!
Op de plaats waar het nieuwe gebouw verrees moest eerst een oude woonwijk worden gesloopt. In één van die huizen ben ik na de oorlog geboren; in een doodlopende straat met een kikkersloot op het eind en uitzicht op een ander Ministerie dat van naam kan veranderen (zie foto).
Het nieuwe onderkomen van het Ministerie van Buitenlandse zaken werd geopend op 7 mei 1985 en is ontworpen door Dirk Apon (1926-2002). Het eerste ontwerp werd gemaakt in 1974, de bouw zelf begon in 1979 en werd uitgevoerd door de Hollandse Beton Maatschappij, nu onderdeel van de Koninklijke BAM Groep. Het gebouw bevat behalve kantoren een groot aantal kleine en grote vergaderruimtes, kantines, archiefruimten, een postkamer, een bibliotheek en een aantal kluizen. Er is een parkeergarage met een capaciteit van 240 auto’s en aanliggende ontvangstruimte voor buitenlandse hoogwaardigheidsbekleders, maar ook een omvangrijke ondergrondse kernwapenbestendige ruimte waar een beperkt gezelschap geruime tijd veilig kan verblijven om het buitenlands beleid in geval van nood te kunnen uitvoeren.
Het ministerie heeft een totale oppervlakte van 94.000 m2, verdeeld over 15 lagen, waarvan 2 ondergronds. Het is een trapeziumvormig gebouw bestaande uit een kern met vier armen, aan twee kanten gelegen aan grote doorgaande wegen, en aan de achterkant aan de van bomen en vijvers (nog steeds zonder kikkers ondanks mijn driluitzetting!) voorziene binnentuin waar ook de Koninklijke Bibliotheek en het Letterkundig Museum aan liggen, vlakbij het Haagse Centraal Station. Al kort na de oplevering kreeg het gebouw de bijnaam ‘De Apenrots’, vanwege de getrapte opbouw en ook vanwege de naam van de architect.
Vanwege reorganisaties en bezuinigingen heeft het ministerie van Buitenlandse Zaken dit gebouw verlaten en is in het door Jan Hoogstad ontworpen voormalige ministerie van Volkshuisvesting, Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer aan de Haagse Rijnstraat getrokken, dat wordt gedeeld met het ministerie van Infrastructuur en Milieu. Het huidige gebouw, waar u voor staat, is inmiddels verbouwd om de Tweede Kamer te huisvesten gedurende de verbouwing van het Binnenhof.
Ga naar het beginpunt van deze cache wp1 N 52° 04.915 E 004° 19.647
Op de plaats waar je nu staat is ook nog een groot wit gebouw te zien. Boven de hoofdingang van dat gebouw staan twee grote letters. Tel de letterwaarde van deze twee letters bij elkaar op: X.
De cache is te vinden op N 52⁰ 04.9(37+X)” E 04⁰ 19.7(1+X)”.
Daarvoor moet je ongeveer 100 meter lopen. Wees voorzichtig, steek over bij het stoplicht. Je kunt hem vanaf de stoep pakken zonder over relingen te hangen of te klimmen.