Kościół Św Boboli
Kościół parafialny umieszczony jest w gmachu należącym ongiś do tzw. Fundacji Kessla. Testamentem z 11 grudnia 1896 roku zapisał swój majątek miastu Świdnica. Fundacja przetrwała nominalnie do końca drugiej wojny światowej. Zmieniła jednak charakter zamierzony przez założyciela. W październiku 1942 roku przemianowano szkołę ludową na eksperymentalną, pierwszą na Dolnym Śląsku tzw. Średnią szkołę internatową. W niej miano kształcić szczególnie sieroty wojenne oraz dzieci urzędników oddelegowanych na tereny zajęte przez III Rzeszę Niemiecką na wschodzie. Pierwszeństwo przyjęcia miały mieć dzieci członków partii hitlerowskiej i żołnierzy Wermachtu. Przyjmowane miały być także dzieci Niemców żyjących za granicą. Po zakończeniu drugiej wojny światowej teren Fundacji Kessela (wraz z budynkami) został zajęty przez armię czerwoną i był niedostępny dla polskiej ludności w Świdnicy. Po opuszczeniu Świdnicy przez wojska radzieckie, co nastąpiło jesienią 1991 r., ks. proboszcz Stanisław Pasyk podjął starania o przydzielenie parafii św. Józefa budynku z wieżą zegarową, w którym za czasów Fundacji była sala gimnastyczna. Starania zostały uwieńczone powodzeniem i przystąpiono do przystosowywania pomieszczeń na potrzeby sakralne. Większość prac wykonano w czynie społecznym i w 1995 r. przyszła świątynia była prowizorycznie gotowa. Stała się ona kościołem parafialnym na podstawie dekretu ks. kardynała Henryka Gulbinowicza z 12 czerwca 1995 r., który erygował nową świdnicką parafię wydzieloną z parafii św. Józefa. Nowemu kościołowi nadano wezwanie św. Andrzeja Boboli, męczennika i patrona Polski.
