Zapory z parowozów.
Na plaży, na wysokości znaku „Wraki”, kilkaset metrów od Chałup w kierunku Kuźnicy, znajduje się miejsce, w którym w 1945 roku oddziały niemieckie zbudowały zaporę przeciwczołgową z parowozów. Na półwyspie helskim znajdowało się kilka takich zapór, również od strony Zatoki Puckiej. Czasem morze odsłania fragmenty parowozów...
Chałupy (kaszub. Chałëpë, niem. Ceynowa)
Wcześniej miejscowość nazywała się m.in. Budziszewo - od nazwiska rybaków Budziszów. Pierwsze wzmianki o osadzie pochodzą z roku 1635, kiedy to król Władysław IV założył w tej okolicy twierdzę Vladislausburg, stanowiącą element systemu obrony polskiego wybrzeża. W 1664 osada rybacka Budziszew, przeszła pod władanie rodziny Sobieskich. Inna nazwa Chałup to Ceynowa. Nazwa Chałupy pojawiła się pierwszy raz w roku 1920, choć nazwa Ceynowa funkcjonowała jeszcze do roku 1928. W 1922 poprowadzono przez Chałupy linię kolejową, łącząca Hel z Władysławowem. Wtedy wieś liczyła 230 osób. Od tego czasu wieś poczęła stopniowo przekształcać się z osady rybackiej w popularny kurort wypoczynkowy.
Ostatni na Kaszubach "sąd boży"
W roku 1836 odbył się w Chałupach (noszących wtedy nazwę Ceynowa) ostatni na Kaszubach"sąd boży" - Krystyna Ceynowa, samotna wdowa po rybaku, posądzona została o czary. Mieszkańcy wytknęli jej, że nigdy nie chodziła do kościoła, a na jej kominie siadały czarne wrony. Zarzucano jej również rzucenie uroku na chorego rybaka. Sprowadzony z Sopotu znachor podburzył tłum, który skazał kobietę na tzw. "próbę wody", która skończyła się śmiercią oskarżonej. Wydarzenie to odbiło się szerokim echem w okolicy - znachor skazany został na karę dożywotniego pozbawienia wolności, Stefan Żeromski poświęcił postaci Krystyny Ceynowy jeden z rozdziałów książki "Wiatr od morza". Na podstawie tej historii powstała legenda o czarownicy Ortyszy. Od jej imienia nazwano wydmę Ortus położoną 3 km od centrum Chałup.
