Semafoon
Een semafoon (ook wel: bieper/pieper, pager, buzzer) is een apparaat dat kan worden gebruikt om iemand een signaal of een tekstbericht te sturen. Daarvoor is een semafoon uitgerust met één of meer telefoonnummers, die door de oproeper kunnen worden gekozen. Als reactie op de oproep wordt door de semafoon een audiosignaal afgegeven, knippert er een controlelampje of verschijnt er een bericht in het venster (e.e.a. afhankelijk van de mogelijkheden en de instellingen van de semafoon).
Oorsprong
Het oorspronkelijke semafoonnetwerk kwam tot stand in de jaren 60. Het werkte met vier zenders in Nederland en België. De semafooncentrale bevond zich in Den Haag. Het semafoonnetwerk werkte met vier frequenties ('kanalen') die zeer dicht bij elkaar lagen. Deze frequenties lagen iets onder de 87,5 MHz en waren dan ook meestal te ontvangen met een p>gewone FM-radio. Men hoorde dan een melodietje dat ongeveer 700 ms duurde en steeds werd herhaald. Dat klonk ongeveer zo Play
Wie een afstemmeter had kon zien dat de frequentie steeds iets veranderde. Af en toe klonk er een ander melodietje - dan werd er een oproep uitgezonden. Om storing te vermijden gebruikten de vier zenders op elk moment steeds verschillende kanalen.
Semafoons werden tot ver in de jaren 90 veel gebruikt, maar uiteindelijk nagenoeg verdrongen door gsm-telefonie, waarmee personen rechtstreeks kunnen worden gebeld.
Hoe is dat nu?
Semafoons zijn vandaag de dag nog steeds in gebruik en worden geëxploiteerd door twee commerciële partijen, CallMax en KPN. De overheid heeft voor haar hulpdiensten een eigen semafonienetwerk aangelegd, namelijk P2000. Dit is een landelijk semafoonnet dat speciaal voor overheidsdiensten is opgezet.
bron: wikipedia