Deze cache maakt deel uit van fietsronde Delfzijl e.o. 2. Tijdens deze fietsronde worden diverse dorpen, gehuchten en buurtschappen ten noorden van Delfzijl bezocht. De fietsronde bestaat uit twee rondjes van ruim 16 kilometer per stuk. Beide rondjes sluiten goed op elkaar aan en kunnen probleemloos achter elkaar gefietst worden. Wanneer beide rondes achter elkaar worden gefietst is het aan te raden op de opgegeven parkeerplaats van Delfzijl e.o. 2 of bij restaurant Eemshaven aan de N33 nabij Losdorp te parkeren.
Zowel het Delfzijl e.o. 2A als het Delfzijl e.o. 2B rondje bestaan uit 7 caches en hebben elk een eigen parkeerplaats voor degene die beide rondjes niet in een keer willen fietsen. Daarnaast is er nog een bonus-cache, maar om deze te kunnen vinden moeten alle 14 caches bezocht worden. Verder liggen er nog diverse andere caches in de omgeving voor degenen die nog meer caches wensen te zoeken.
Let op! Alle caches zijn per fiets of lopend te bereiken, maar niet altijd per auto! Houd je s.v.p. aan de verkeersregels en doe de caches alleen bij daglicht. Neem zelf een pen mee en vergeet niet om de bonusaanwijzingen te noteren.
Specifieke cache info:
Dit is de zevende cache van de fietstocht, een mystery of unknown cache.
Om de coördinaten te verkrijgen moet men de juiste foto's in de goede volgorde zetten. Binnen een straal van 1 km bij de eerste 6 caches van de A-ronde moet een foto worden herkend. Je start met 12 foto's die elk een eigen cijfer hebben. Door de aangetroffen foto's in de juiste volgorde te zetten wordt een getal van 6 cijfers verkregen. Van de foto-paren is er steeds slechts 1 goed! De eerste 3 cijfers komen achter het Noordcoördinaat, de laatste 3 cijfers komen achter het Oostcoördinaat.
N53' 22.xxx E006' 49.xxx
Let op, op 09-03-11 bleek de cache voor de tweede keer geript waardoor deze is verplaatst. Ook de berekening is aangepast, de correctie is: N+22 E+147!
Godlinze:
Godlinze (Gronings: Glìns of Glinz) is een buitengewoon gaaf wierdedorp, dat in de vroege middeleeuwen is ontstaan, in het noordoosten van de provincie Groningen in Nederland, gelegen in de gemeente Delfzijl. Godlinze wordt al omstreeks 1000 in de goederenlijsten van de abdij van Werden Godlevingi genoed. Waarschijnlijk betekent de oude naam: ‘de mensen, het volk van Godleve’.
Het dorp telde op 1 januari 2007 260 inwoners. Godlinze ligt aan het einde van het Godlinzermaar.In 1919 heeft een onderzoek plaats gevonden van het even buiten de dorpswierde liggende grafveld. Daarbij zijn sporen van crematies met urnen en van begravingen aangetroffen.
Het grafveld, een zeldzaamheid, alleen nog bekend uit Ezinge en Termunten, dateert uit de periode tusen 650 en 800. De dorpswierde zal ouder zijn. Het is een prachtig te ervaren wierde met een ossengang als buitenring en een binnenring met stervormig lopende verbindingspaden. Bovendien heeft de hoge kerkwierde en smalle omgrachting. Om deze kerkterp is het met bebouwing en boomgroepen wat dringen, waardoor pas op het kerkhof vrij uitzicht op de kerk mogelijk is.
Van oudsher heeft de centrale open ruimte gemeenschappelijke functies gehad. Zo bevond er zich een dobbe. De zoetwatervijver zorgde tijdens de overstromingen (zout water) voor water voor mens en dier. Later werd op deze plaats een kerkgebouwd.
De meeste bebouwing rond de kerk dateert uit het einde van de 19de eeuw. Hier en daar is wat nieuwbouw dat daar op wil lijken. Achter de kerk staat de deftige pastorie uit 1842 en aan de Hoofdstraat 30 de uit 1906 daterende meesterswoning met een gedenksteen uit de gesloopte school.
Ten noorden van de kek staat een moderne school. Op de Hoofdweg 27 vormen een voormalige fietsenwinkel en ernaast op 29 een onderkelderde woning uit 1842 een aardig geheel. Aan het noordeinde van deze eg staan enkele expressionistische woningen en de kleine gereformeerde kerk van circa 1960.
Ten zuidwesten van de kek stond de Borg te Godlinze. Hier woonden waarschijnlijk de vroegere rechters van het kerspel. Het huis is halverwege de 18de eeuw gesloopt. Van het gehele terrein is niets bewaard gebeleven.
Ook de borg Rengerda stond in het kerspel Godlinze, daar waar tegenwoordig de provinciale weg naar ’t Zand en Zeerijp is.Borg Rengerda werd bewoond door, de naam zegt het al, de familie Rengerda. De eerste melding is van rond 1650. De borg moet rond omstreeks 1800 gesloopt zijn. Het terrein met de singels bestaat nog wel met daarop een boerderij.
Er wonen tegenwoordig nog zo’n driehonderd mensen in het dorp. Dit zullen er niet veel meer worden omdat Godlinze grote landschappelijke en archeologische waarde heeft.
Het dorp is vooral bekend vanwege de tuin vol marmeren beelden van de van oorsprong Italiaanse Bruno Santanera, die bij het grote publiek bekend is als de uitvinder van de BioStabil 2000.
De kerk van Godlinze:
De romanogotische Pancratiuskerk van Godlinze in de Groningse gemeente Delfzijl is gebouwd in de 13e eeuw. De bouw vond allereerst plaats in tufsteen, later werd de kerk verhoogd met baksteen. Ook de bouw van de zadeldaktoren heeft in meerdere fasen plaatsgevonden. Het onderste deel is rond 1200 gebouwd. In de 16e eeuw is de toren verder verhoogd en later meerdere malen hersteld.[1] De torenklok dateert uit 1435 en was gewijd aan de beschermheilige van de kerk, Pancratius.
Een belangrijke restauratie vond plaats in 1571, omdat de kerk toen nog net in de rooms-katholieke traditie kon worden hersteld. De opdracht hiertoe werd gegeven door de Groninger bisschop Johannes Knijff. De decoraties zijn aangebracht in een voor dit type kerk zeldzame renaissancestijl. Op een cartouche in het middelste schipgewelf is een tekst aangebracht, die betrekking heeft op deze restaturatie. Deze tekst luidt:
"int iaer 1571 is desse kercke neis gere/parert unde ghestoffert bii tiden als den/ erbaren errentfeste luit klant io[n]cker unde hoveli[n]ck / toe godlinse d[ominus] io[ann]es buter ia[n]es ianse[n] peter abels kerckvogeden weren"
In het rijk versierde koorgewelf is midden in de sluitring het Lam Gods afgebeeld (zie: afbeelding). Ook zijn er schilderingen van Christoffel, Patrick en Pancratius, van een vrouw met een klokrok en een man met mantel, mogelijk de schenkers van het orgel. Ook worden vier figuren hangend aan een lelietak in Spaanse kledij afgebeeld.
In het koor staat aan de noordzijde en sacramentshuisje met een bekroning van driehoeken, die ongewild aan ‘haaietanden’ doen denken. Ze hebben een zwart gestippelde beschildering. Boven het kastje waarin de hostie bewaard werd, bevindt zich nog een nis. Mogelijk stond hier ooit een beeld in opgesteld.
Het orgel is in 1704 gebouwd door de orgelbouwer Arp Schnitger. De orgelkas is ontworpen door de Groninger stadsbouwmeester Allert Meijer met houtsnijwerk van Jan de Rijk. In 1985-86 is het instrument gerestaureerd.
De kerk is in het bezit van de Stichting Oude Groninger Kerken.
bron: Wikipedia.