De vuurtoren van Delfzijl Traditional Geocache
De vuurtoren van Delfzijl
-
Difficulty:
-
-
Terrain:
-
Size: 
(micro)
Related Web Page
Please note Use of geocaching.com services is subject to the terms and conditions
in our disclaimer.
Op zoek naar de verdwenen vuurtoren van Delzijl
De Eems is een vaarroute die van oudsher door twee landen wordt gebruikt, Nederland en Duitsland. Het is dan ook niet vreemd dat beide landen samenwerkten om de bebakening voor de scheepvaart van de Eems te regelen. Diverse verdragen werden tussen de beide overheden gesloten en het gevolg was een stoet aan kapen, boeien en lichten. Rottumeroog kreeg zo zijn kapen, van hout en van ijzer, en een ijzeren lichtopstand.
Maar er verschenen ook vuurtorens. In Duitsland is Campen een voorbeeld (dat nog steeds bezocht kan worden) en op de Nederlandse kust verschenen twee vuurtorens: een in de havenstad Delfzijl en een in de Bocht van Watum, nabij Bierum.
De toren van Delfzijl wordt dus samen met die van Waum in 1888 gebouwd. Bestek en tekeningen zijn bewaard gebleven in het Nationaal Archief. Daaruit blijkt dat beide torens bij de bouw identiek zijn van uitvoering; stevige gebouwen in de bouwtraditie van die tijd. Er is één bestek voor de beide gebouwen en er zijn twee tekeningen. Ze bestaan uit een woongebouw met dienstruimtes. De gebouwen zijn 10,5 meter hoog en hebben 3 verdiepingen. Het geheel ziet eruit als een statig huis met een pantaarn op het platte dak. De lantaarn heeft ongewoon veel binnenruimte en vormt eigenlijk een grote halve cirkel met ramen. De aanleiding hiervoor was het aanbrengen vaan meerdere gekleurde sectoren in het licht.
De indeling is functioneel; er is ruimte voor twee gezinnen en de indeling is voor beide gelijk, zij het in spiegelbeeld. De begane grond heeft een grote keuken, een privaat, een toegang tot de kelder en een eigen ingang. De eerste verdieping heeft een woon- en een slaapkamer, de tweede verdieping bestaat uit een zolderkamer en een lichtwachtersvertrek. Beide woonhelften hebben eigen trappen maar er is nog een trappenhuis tussen beide woonhelften in. Op deze wijze was toegang tot de lantaarn mogelijk vanuit de lichtwachterswoningen maar ook buiten deze woningen om.
Beide gebouwen komen in de tweede wereldoorlog aan hun eind. De toren van Delfzijl gaat het eerst; hij wordt door het eigen leger direct bij de inval in 1940 in brand gestoken en brandt geheel uit. Ondanks de bezetting en de oorlogssituatie wordt direct begonnen met het opruimen van de puinhopen van de toren uit 1888. Alleen de kelders blijven bestaan. Na een keuze uit twee –alleen van binnen verschillende- ontwerpen wordt er tijdens de eerste twee oorlogsjaren een vierkante toren gebouwd van circa 9,6 meter hoog. De toren wordt geplaatst op een van de twee bestaande kelders van de verdwenen toren. Op de andere kelder komt een lichtwachterswoning met een bijzondere –voor die tijd misschien wel practische- constructie: de lichtwachter kan vanuit zijn woning in de toren komen via een doorgang tussen beide kelders.
De oorlog bemoeilijkt de in gebruik neming van de toren. Ondanks overleg tussen de havenautoriteiten van Emden en Delfzijl is het niet mogelijk om aan de benodigde optische en technische apparatuur voor de toren te komen. De lantaarn blijft voorlopig leeg. Pas na de oorlog zal de toren volledig in bedrijf zijn, totdat hij in 1981 wordt gesloopt voor een herinrichting van de Delfzijlster haven.
Oudere bewoners hebben de torens van Watum en Delfzijl nog van binnen gekend. Ze hebben het over prachtige, statige gebouwen. ‘Toen koningin Emma op sterven lag, keken we naar de vlag op de vuurtoren. Toen die halstok ging, wisten we dat ze overleden was…’ Een tijdsbeeld.
De vuurtoren stond op: N53° 20.000 E006° 55.917
Met dank aan T-bones voor het idee en de informatie en mijn schoonpa voor het exact bepalen van de voormalige lokatie!
Additional Hints
(No hints available.)