Wielki Budda (Daibutsu) w Kamakura w Japonii
Budda (sanskr. Buddha „przebudzony”, „oświecony”, „ten, który nie śpi”), właśc. Siddhartha Gautama urodzony jako książę około 560 r. p.n.e. we wsi Lumbini na terenie dzisiejszego Nepalu. Pierwszą część swojego życia spędził na doświadczaniu przyjemności, otoczony zbytkiem i luksusem. Znudzony dotychczasowymi doświadczeniami wyszedł z pałacu i za jego murami zobaczył wiele cierpienia. To skłoniło go do tego, aby podjąć decyzję o porzuceniu dotychczasowego życia i staniu się wędrownym mnichem. Pewnego dnia pod drzewem Bodhi oddał się kilkudniowej medytacji, w trakcie której osiągnął oświecenie. Resztę życia poświęcił podróżom po Indiach i nauczaniu ludzi. Nadrzędnym celem nauk Buddy była pomoc ludzkości w uwolnieniu się z cierpienia. Oświeceniem Budda określa uwolnienie się od permanentnego cyklu odradzania i śmierci (samsary) oraz od cierpienia, które jest immanentną cechą ludzkiej natury.
Wielki Budda z Leshan
Budda zmarł w małym miasteczku Kusinara leżąc na prawym boku pomiędzy dwoma drzewami sal (damarzyk mocny(Shorea robusta, sanskryt: śala, hindi: sal) – wysokie drzewo z rodziny dwuskrzydłowatych (Dipterocarpaceae) występujące głównie na południowych zboczach Himalajów. Na obszarze występowania często dominuje w lasach. Osiąga wysokość do 35 m. Na suchych obszarach zrzuca liście w okresie od lutego do kwietnia, w regionach bardziej wilgotnych drzewo wiecznie zielone. Drobne białawe kwiaty, okres kwitnienia: kwiecień-maj.), które według przekazów miały cudownie rozkwitnąć poza sezonem. Chociaż często mówi się, że zmarł z powodu otrucia daniem z wieprzowiny, które podarował mu świecki wyznawca, to z relacji „Discourse of the Great Decease” jasno wynika, że Budda wyzdrowiał po chorobie, a jego śmierć nastąpiła jakiś czas później z przyczyn naturalnych.
Monywa leżący Budda
Nauki mnicha stały się fundamentem nowego nurtu religijno-filozoficznego, zwanego buddyzmem. Sam Budda nie jest postrzegany jako bóg, prorok czy istota nadprzyrodzona, tylko jako oświecony człowiek. Co więcej, uważał on, że: „Wszystkie żyjące istoty mają naturę Buddy i mogą stać się Buddami”.
głowa Buddy w Ayutthaya
Imiona Buddy:
- Gautama – imię po macosze.
- Siddhartha – ten który osiągnął cel – sam sobie je nadał.
- Siakjamuni – najwyższy mędrzec-asceta (muni), bądź mędrzec-asceta z rodu Siakjów.
- Budda – od słowa bodhi, tj. oświecenie, przebudzenie.
Dodatkowe określenia z jakimi najczęściej można się spotkać, to właśnie Budda, Mahapurusza (Wielka Istota) i Tathagata (ten, który urzeczywistnił drogę do wyzwolenia).
Spacerując po parku i dalej w las za pałacem rodu von Lehndorff napotkamy posąg Buddy, figura o koło 3m. wysokości.
O tym posągu w zasadzie nic się więcej nie dowiemy, nigdzie nie przeczytamy, tylko możemy dociekać, skąd on tu się wziął? A może ktoś przesadził z zakupem i nie pasował mu do przydomowego ogródka
, albo mamy w okolicy wyznawców buddyzmu
, znowu Pani Paulina pisze że może wykonał to student mnich politechniki buddyzmu tybetańskiego
.
Dlatego zachęcam Was do odwiedzenia tego miejsca i opisania swoich spostrzeżeń i wniosków.
ZADANIE:
Aby odnaleźć położenie skrzynki, należy rozwiązać proste zadanie, ułożyć puzzle: