Szachy - uznawane potocznie za królewską grę, nie tylko ze względu na występującą w nich figurę, lecz także z powodu szerokiego zainteresowana jakie budziła wśród koronowanych głów w czasach średniowiecza.

Przyjmuje się, że szachy powstały w północno-zachodnich Indiach w okresie Imperium Guptów (ok. 280–550). Wówczas grano w czaturangę, która później wyewoluowała do szachów współczesnych. W dosłownym tłumaczeniu czaturanga oznacza „czterostronny” lub „podzielony na cztery części”. Nazwa pochodzi od systemu indyjskich wojsk, w których skład wchodziły: piechota, kawaleria, słonie bojowe oraz rydwany. Figury w grze odpowiadały właśnie tym rodzajom wojsk, a każda z nich mogła wykonywać różne ruchy. Plansza, na której rywalizowano była takiej samej wielkości jak współczesna tarcza szachowa, czyli była kwadratem zawierającym 64 pola (8 na 8).

Zapewne poprzez kupców poruszających się Jedwabnym Szlakiem czaturanga dotarła do Persji. Tam gra uległa modyfikacji, przez co zmieniła się w czatrang, a następnie szatrandż. Pojawiły się figury, których zakres ruchów i ułożenie startowe są już bliskie współczesnym szachom: al-szach (król), al-firzan („wezyr” lub „mędrzec”, dziś hetman lub królowa), al-roch („zamek”, dziś wieża), al-fil („słoń”, dziś goniec), al-faras („jeździec” dziś skoczek) oraz al-beizaq („piechur” dziś pion). Ciekawostką jest, że znane nam dziś określenie szach-mat wywodzi się od perskiego shah mat, co oznacza „król jest bezradny”. Partię wygrywało się przez zbicie króla lub wszystkich figur, pozostawiając osamotnionego króla na szachownicy.

Do Europy szatrandż przywędrował wraz z arabską ekspansją. W VIII wieku Arabowie dokonali podboju Półwyspu Iberyjskiego. Wraz z ich panowaniem krzewiła się także kultura arabska, w tym gra w szatrandż. Największą popularność gra zdobyła na południu Europy w Hiszpanii i we Włoszech. Mimo, iż w XV w. Hiszpanie wyparli muzułmanów z Półwyspu Iberyjskiego to nie zapomnieli jednak o szatrandżu. Szachy przenikały także do Europy poprzez Persję i Cesarstwo Bizantyjskie. Następnie gra upowszechniała się w całej Europie. Za sprawą wikingów dotarła nawet na Islandię.

Około 1475 roku szatrandż uległ istotnym modyfikacjom, które doprowadziły do powstania gry w szachy. Opracowane zostały zasady znane nam współcześnie. Przede wszystkim piony mogły w pierwszym swoim ruchu przeskoczyć dwa pola. Hetman zwany królową zastąpił wezyra i uzyskał możliwość poruszania się we wszystkich kierunkach o dowolną ilość pól. Wprowadzona została także roszada. To doprowadziło do znacznego zwiększenia dynamiki gry, a to wpłynęło na jej większą popularność. Dotąd bowiem rzadko dochodziło do szach-mata, częściej po prostu zbijano wszystkie pionki przeciwnika. Zmiany w XV wieku całkowicie zrewolucjonizowały szatrandż, który odtąd był po prostu znanymi nam szachami.

ZAGADKA:

By uzyskać finalne koordynaty kesza należy rozwiązać kolejno 3 zagadki szachowe. W każdej z nich celem jest doprowadzenie do mata w jak najmniejszej możliwej ilości posunięć. Planowany ruch należy wpisać w checkerze korzystając z szachowej notacji algebraicznej w wersji polskiej (nasze nazwy figur i ":" oznaczający bicie, np. G:e5). Jeśli podane posunięcie będzie prawidłowe, checker pokaże reakcję przeciwnika i poprosi o twój następny ruch. Na każdym etapie jest tylko jeden sensowny ruch, który da Ci istotną przewagę i uniemożliwi przeciwnikowi dalszy atak, ucieczkę lub przygotowanie obrony (w razie wątpliwości pisz - przeanalizujemy to razem 😉). Po zakończeniu ostatniej zagadki pojawią się współrzędne i wskazówka jak zebrać pojemnik.

Zagadka 1:
Biały gracz znajduje się w sytuacji, gdzie jeden ruch może dać mu zwycięstwo. Jako czarny gracz musisz go przed tym powstrzymać. W tym wypadku najlepszą obroną jest atak. Twój ruch!

Możesz sprawdzić swoje rozwiązanie zagadki w serwisie certitude.

SKRYTKA:

Pojemnik mikro, w środku znajduje się tylko logbook. Weź ze sobą coś do pisania. Podejmuj ostrożnie, z uwagi na sporą ilość mugoli w okolicy.