Śnieżnik sięga 1426 m n.p.m. i zauważalnie góruje nad wszystkimi sąsiadującymi wzniesieniami, dzięki czemu panorama widziana ze szczytu jest niezwykle ciekawa. Zwłaszcza pięknie jest przy opadającej mgle, kiedy patrzymy na południe i czujemy się jak na wyspie po środku mlecznej, kłębiastej tafli. Wejście na Śnieżnik do tego jest łatwo dostępne i niezbyt wymagające, bez względu na porę roku i kolor obranego szlaku. Warto również wspomnieć, że jako najwyższy szczyt Masywu Śnieżnika, góra wchodzi w skład Korony Gór Polskich.
SCHRONISKO NA ŚNIEŻNIKU
Na Hali pod Śnieżnikiem (1213 m n.p.m.) stoi dość pokaźne i świetnie się prezentujące Schronisko im. Zbigniewa Fastnacha. Drewniana konstrukcja kryje w sobie aż 58 miejsc noclegowych, w tym apartament o podwyższonym standardzie. Na miejscu można skosztować śnieżnickiej kuchni, napić się tradycyjnego czeskiego piwa i w okresie zimowym wypożyczyć sprzęt skiturowy. Warto pamiętać, że noclegi w schronisku na Śnieżniku, tak jak w większości schronisk górskich, warto rezerwować ze sporym wyprzedzeniem.
Ciekawostką jest to, że historia zagospodarowania terenów w okolicach szczytu sięga aż XVII w., kiedy wzniesiono tam budę pasterską. Z początkiem XIX wieku przeniesiono ją na miejsce obecnego schroniska i zamieniono na fermę mleczną, w której to znajdowało się miejsce dla głodnych i zmęczonych turystów. W 1871 roku decyzją lokalnej księżnej fermę przekształcono w całości w gospodę turystyczną w stylu szwajcarskim, a do jej kierowania zatrudniono szwajcarskiego zarządcę – też od tego czasu do schroniska na Śnieżniku przlgnęła nazwa „Szwajcarka”. Po wojnie obiekt przemianowano na „Schronisko na Śnieżniku” i aż do 1982 r. wykonywano tylko kosmetyczne prace remontowe. Następnie zarządcą został Zbigniew Fastnacht – przewodnik sudecki, który odnowił schronisko, doprowadził do niego prąd i stale zapewniał niemalże pełne obłożenie. Od jego śmierci „Szwajcarka” nosi nazwę „Schroniska na Śnieżniku im. Zbigniewa Fastnachta”.
Przełęcz Śnieżnicka i położone nieco wyżej Schronisko na Śnieżniku to miejsca, w których spotykają się polskie szlaki biegnące z najróżniejszych kierunków. Pod względem poziomu trudności są porównywalne do siebie, różnią się za to długością i tym, co można zobaczyć po drodze. Wszystkie trasy na Śnieżnik prowadzą najpierw do schroniska, stamtąd czeka nas jeszcze koło 45 minut zielonym szlakiem do szczytu.
Szlaki, które są najchętniej wybierane przez turystów to:
Czerwony szlak z Przełęczy Puchaczówka – startujemy w miejscowości Biała Woda. Do schroniska idzie się tam 2:46 h, a wraca 2:21 h. Suma podejść to 514 m.
Żółty szlak z Jaskini Niedźwiedziej – do schroniska spod jaskini idzie się 1:26 h, powrót zajmuje 0:51 h. Suma podejść w tym wypadku to 412 m. Pod jaskinię można dojechać samochodem lub busem i stamtąd rozpocząć wędrówkę, istnieje też opcja wystartowania ze Stronia Śląskiego (też żółtym szlakiem), wtedy trasa na Śnieżnik wydłuża się o ponad 3 h. Warto tu nadmienić, że Jaskinia Niedźwiedzia posiada spektakularną szatę naciekową i jest jedną z najpiękniejszych jaskiń udostępnionych do zwiedzania w Polsce.
Czerwony szlak z Międzygórza – 2:30 h marszu pod górę i 1:45 h drogi w dół. 641 m przewyższenia. Po drodze przechodzi się obok Wodospadu Wilczki.
Niebieski szlak z Międzygórza – 3:30 h w stronę schroniska i 2:25 h z powrotem. 655 m podejść.
Zielony szlak z Przełęczny Płoszczyna – 3:31 h pod górę i 2:56 h w dół – czeka nas 698 m podejścia.