Op bovenstaande coördinaten zul je, behalve een nat pak, niets vinden.
In de onderstaande informatie kun je alles vinden om de juiste coördinaten te bepalen.
Om omwonenden niet onnodig te alarmeren: zoek deze cache zeker niet in het donker, maar alleen tijdens de daglicht uren.
De Noord-Atlantische Verdragsorganisatie (NAVO) is een na de Tweede Wereldoorlog opgerichte organisatie ter ondersteuning van het Noord-Atlantische Verdrag dat in Washington op 4 april 1949 werd getekend. Het NAVO-hoofdkwartier is gevestigd in de Brusselse plaats Haren. De NAVO kan gezien worden als de tegenhanger van de Collectieve Veiligheidsverdragorganisatie, een militaire bondgenootschap van Rusland, Armenië, Kazachstan, Kirgizië, Tadzjikistan en Wit-Rusland, evenals het eraan voorafgegane Warschaupact.
Partijen
Aanvankelijk deden België, Canada, Denemarken, Frankrijk, IJsland, Italië, Luxemburg, Nederland, Noorwegen, Portugal, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten mee. Later kwamen daar Turkije en Griekenland (februari 1952), de Bondsrepubliek Duitsland (1955) en Spanje (1982) bij. Na het einde van de Koude Oorlog sloten Tsjechië, Polen en Hongarije zich aan (12 maart 1999), evenals Estland, Letland, Litouwen, Slowakije, Slovenië, Roemenië en Bulgarije (29 maart 2004), Noord-Macedonië (27 maart 2020) en Finland (4 april 2023).
Frankrijk maakte tussen 1966 en 1996 geen deel uit van de militaire organen van de NAVO; vanaf 1996 tot aan 3 april 2009 maakten de Fransen een voorbehoud met betrekking tot militair optreden. Sinds 4 april 2009 is Frankrijk weer volledig lid van de NAVO.
Op de top van de NAVO in Boekarest, op 3 april 2008, hebben de regeringsleiders van de NAVO-lidstaten besloten dat Kroatië en Albanië mochten toetreden tot de NAVO. Beide landen werden lid op 1 april 2009.
Over Oekraïne en Georgië was er geen consensus. De NAVO besluit alleen met unanimiteit. De Verenigde Staten wensten hun lidmaatschap, terwijl een aantal Europese leden tegen was. Lidmaatschap van Georgië werd op de lange baan geschoven, omdat het betrokken is in territoriale conflicten en geen controle heeft over delen van zijn eigen grondgebied. Om dezelfde reden kan EU-lid Cyprus ook geen lid van de NAVO worden: in het noorden van Cyprus is een zelfverklaarde Turkse republiek gesticht, die overigens alleen door Turkije erkend wordt. Turkije erkent op zijn beurt het Griekstalige deel van Cyprus niet.
Na de annexatie van de Krim door Rusland in 2014 kropen de voormalig neutrale landen Finland en Zweden wel richting NAVO. Een nieuwe overeenkomst zorgde ervoor dat bij "rampen, onrust en bedreigingen voor de veiligheid" NAVO-troepen kunnen worden ingezet.
Finland wilde tot 2022 niet toetreden om conflicten met buurland Rusland te voorkomen. Zweden is ook een neutraal land en wilde om die reden derhalve geen lid worden. Na de grootscheepse invasie van Oekraïne door Rusland in 2022 kwam daar verandering in. Om een mogelijke militaire aanval van Rusland het hoofd te kunnen bieden, vroegen Zweden en Finland op 18 mei 2022 formeel het NAVO-lidmaatschap aan. Vanaf 5 juli 2022 kregen Finland en Zweden de status van ‘genodigden’. Zij mogen dan nog niet meestemmen, maar mogen wel aansluiten bij bijna alle NAVO-overleggen en hebben toegang tot meer informatie dan voorheen. Finland is sinds 4 april 2023 formeel toegetreden tot de NAVO, op de dag af 74 jaar na de oprichting van het militaire bondgenootschap. De formele toetreding van Zweden wordt vooralsnog tegengehouden door Turkije en Hongarije.
Oekraïne heeft op 30 september 2022 aanvraag lidmaatschap van de NAVO ingediend. Omwille van de oorlog met Rusland heeft de president van Oekraïne, Volodymyr Zelensky een verzoek ingediend om versnelde toetreding tot de NAVO aan te vragen.
Officieel zijn alleen Bosnië en Herzegovina, Oekraïne, Zweden en Georgië kandidaat-lidstaten van de NAVO.
De andere landen van de Europese Unie (Ierland, Oostenrijk, Cyprus en Malta) zijn geen lidstaten van de NAVO. Oostenrijk wordt geen lid omdat het land, toen het na inwerkingtreding van het Oostenrijks Staatsverdrag in 1955 weer zelfstandig werd, verklaard heeft "voor eeuwig neutraal" te blijven.
Uitbreiding NAVO in Europa
Wederzijds aangegane verplichtingen
Het Noord-Atlantisch Verdrag is een militair verdrag dat wederzijdse verdediging en samenwerking van de legers van de westerse landen regelt, aanvankelijk vooral als tegenkracht tegen de communistische landen in het Oostblok. Die vormden op hun beurt in 1955 het Warschaupact. De kern van het verdrag staat in artikel 5, dat stelt dat in geval van een aanval op een van de staten in Europa of Noord-Amerika, deze door de andere zal worden opgevat als een aanval op allemaal en dat alle landen zullen meehelpen (samenwerken) om de aanvaller af te weren.
Sinds het einde van de Koude Oorlog is het militaire belang van de NAVO afgenomen. De lidstaten incasseerden het vredesdividend en krompen hun strijdkrachten in. De NAVO is sindsdien in een transformatiefase, waarin nieuwe taken zoals bestrijding van terrorisme, proliferatie en anarchie op de agenda zijn gekomen. In de top van Praag in 2002 en de top van Istanboel in 2004 zijn hierover afspraken gemaakt. Tijdens een topconferentie in Wales in 2014 kwamen de lidstaten overeen ernaar te zullen streven binnen tien jaar 2% van het bruto binnenlands product te besteden aan defensie. Aanleidingen hiertoe waren de annexatie van de Krim door Rusland in 2014 en de terreurdreiging vanuit IS.
Artikel 5 is tot op heden eenmaal van toepassing verklaard: na de aanslagen op 11 september 2001 in New York en Washington. De NAVO heeft de Verenigde Staten kort na deze aanslagen bijgestaan met AWACS-radarvliegtuigen.
In februari 2003 deed NAVO-lid Turkije een beroep op de overige NAVO-leden op grond van artikel 4 van het Noord-Atlantisch Verdrag, dat voorziet in consultatie tussen de verdragsgenoten als het gebied, de politieke onafhankelijkheid of de veiligheid van een lidstaat wordt bedreigd. Turkije deed deze stap in verband met de gespannen situatie rond het buurland Irak. Een aantal westerse landen, waaronder de Verenigde Staten en het Verenigd Koninkrijk, stond op het punt Irak binnen te vallen om Saddam Hoessein te verdrijven.
Steunmaatregelen aan Turkije werden op 10 februari 2003 door een veto van Frankrijk, Duitsland en België geblokkeerd. Op 16 februari 2003 kondigde secretaris-generaal George Robertson echter aan dat er overeenstemming was bereikt, waarbij Frankrijk, dat zich al langer een aparte plaats binnen de NAVO had toebedeeld en niet meer volledig lid was, echter nog niet meedeed. De steunmaatregelen aan Turkije werden in gang gezet. Eerdere formele beroepen op artikel 4 werden wel direct ingewilligd.
Op 24 februari 2022 viel Rusland Oekraïne binnen vanuit het noorden (Wit-Rusland), het oosten (Rusland) en het zuiden (schiereiland De Krim). De dag erna activeerde de NAVO voor het eerst in haar geschiedenis de NATO Response Force (indien voltallig 40.000 militairen sterk). Een 7000 militairen worden verdeeld over enkele Oost-Europese NAVO-lidstaten.
Organisatie
De secretaris-generaal is de hoogste niet-militaire functie van de organisatie, traditioneel vervuld door een Europeaan. Sinds 1 oktober 2014 is de voormalige premier van Noorwegen Jens Stoltenberg de voorzitter van de Noord-Atlantische Raad (NAR), bestaande uit permanente vertegenwoordigers van de lidstaten. Deze NAR vergadert elke woensdag en neemt bij unanimiteit de politieke besluiten. De Raad wordt bijgestaan door het Military Committee waar alle lidstaten met een leger in zijn vertegenwoordigd. Sinds juni 2021 is de voorzitter van het Military Committee de Nederlandse voormalig Commandant der Strijdkrachten Rob Bauer.
De hoogste militaire commandant van de NAVO is de Supreme Allied Commander Europe (SACEUR), tot dusverre altijd een Amerikaan. Hij heeft deze titel om historische redenen, maar is ook commandant van alle NAVO-troepen buiten Europa. Sinds mei 2019 wordt deze functie bekleed door General Tod D. Wolters van de United States Air Force (USAF).
Het politieke hoofdkwartier van de NAVO bevindt zich sinds 1967 in Brussel, waar ook de NAR is gevestigd. De eerste locatie was in Londen. Daarna volgden verhuizingen naar het Palais de Chaillot in Parijs in 1952, vervolgens naar Porte Dauphine in Parijs in 1959. Nadat Frankrijk onder president De Gaulle zich in 1966 had teruggetrokken uit de militaire samenwerking, besloot de NAVO te verhuizen uit Frankrijk. Nu is de NAVO gevestigd in Brussel (Haren) op de plek van het voormalige vliegveld, aan de Bourgetlaan.
Het Supreme Headquarters Allied Powers Europe (SHAPE) is het militaire commandocentrum. Het is gevestigd in Casteau ten noorden van het Belgische Bergen in de provincie Henegouwen.
De cache is een small, met plek voor enkele (kleine) trackables. Neem wel zelf schrijfgerei mee.
Nogmaals het dringende verzoek deze cache niet in het donker te gaan zoeken. Dit om de omwonenden niet onnodig te alarmeren.
De stempel is geen ruil-item, maar onderdeel van deze Letterbox en dient dus in de cache te blijven!
Mocht je nog twijfelen:
