Eind 2018 kwam ik in De Belcrum wonen, ik vind het een magische plek en wil graag het verhaal vertellen over Het Speelhuis zoals dat is opgeschreven door Herman Kappers.
Door op de historische Speelhuislaan met de statige bomenrij een mini cache te verstoppen wil ik een beetje van de magie en de historie overdragen. De cache is te vinden in de buurt van het pad tussen Dé Spellenwinkel en de Kinderboekentuin. Wees voorzichtig met oversteken en ook op de kruising. Als je met de auto komt, er is meestal parkeerruimte genoeg, maar het is wel betaald parkeren (€ 1,40 per uur)
Het verhaal:
Er was eens een oude Prins die meer dan 400 jaar gelden een plek zocht waar hij met zijn vrienden plezier kon maken en het leuk kon hebben. Hij wilde soms even weg zijn van het Bredase paleis en alle verplichtingen die bij een prinselijke hofhouding horen. De Belcrumberg met het Becrumbos aan de rivier leek hem het meest geschikt om een speelveld aan te leggen en een speelhuis te bouwen.
Toen de oude Prins nog een Prinsje was, wandelde hij soms met zijn ouders en zijn zusje over het zandpad dat van het paleis naar de heuvel liep. Het was een erg mooie plek, waar soms werd gejaagd op reigers, eenden en konijnen die ze 's avonds in een mooie zaal van het paleis opaten.
Op een dag vroeg de Prins aan een bouwmeester om een plan te maken en al gauw gingen ze aan de slag. Zo vaak als hij kon ging hij kijken of de aanleg opschoot. Hij zag het al helemaal voor zich. Vooral het Speelhuis (Speelhuys) moest een prachtige en fijne plek worden waar troubadours, minstrelen en speellieden zongen over de avonturen van bijzondere mensen uit het verleden. Beneden zouden ze samen een kroes bier of een glas wijn kunnen drinken en er lekker gaan eten.
En natuurlijk zouden zij ook zelf verhalen vertellen over wat er vroeger gebeurd was en wat ze nog van plan waren te doen . Een potje schaak of tric-trac spelen, wat kaarten of dobbelen was ook mogelijk. En op het zandpad zou een maliebaan voor het malie-spel worden aangelegd. Van boven zou je de acht lanen kunen zien die als een ster naar alle windstreken leiden. De Prins kon nauwelijks wachten, totdat hij zijn nieuwe Speelhuis door de stenen poort kon binnengaan.
Helaas gebeurde op een koude dag in de winter iets naars. De Prins ging onverwachts dood, een paar maanden voordat zijn Speelhuis klaar was. Hij heeft er nooit spelletjes kunnen doen of een mooi boek gelezen. ZIjn jongere broers en andere familieleden hebben er nog wel veel plezier gehad, maar na lange tijd gingen ze niet meer naar het Speelhuis, omdat ze uit Breda verhuisd waren. Later is het Speelhuis van de Prins afgebroken en lange tijd dacht niemand er meer aan.
Maar soms verschijnt het oude Speelhuis tussen de sterren als je goed kijkt, kan je het kasteeltje aan het eind van de Speelhuislaan zien! Er worden nog steeds verhalen verteld en spelletjes gespeeld. Een toverlantaarn verlicht het pad naar de ingang. Iedereen die een vriend wil zijn kan het boven de bomen zien. Het is er heel gezellig. Zouden de Prins en de Prinses er ook zijn? Hoor je de muziek?
Laten we het oude Speelhuis van de Prins niet vergeten, want dan kan je er altijd naar toe. Niet alleen om er naar muziek en verhalen van anderen te luisteren, maar ook om je eigen verhaal te vertellen. Ergens tussen de flonkerende sterren boven de Speelhuislaan kan je de flakkerende kaarsen die 88 ramen verlichten zien!!
(Bron: Erfgoed Breda) Midden in het Twaalfjarig Bestand (1609-1621) en dus in de periode dat Breda in handen was van prins Maurits, liet Filips Willem, de oudste zoon van Willem van Oranje, ten noorden van de stad op de Konijnenberg, een hoge heuvel op de rechteroever van de Mark een jachtslotje bouwen (1618). Dit Speelhuis had een achthoekige vorm en was het middelpunt van een aantal radiale lanen door het Belcrumbos. De toegangsweg tot het slotje was ingewikkeld vanwege de vestingwerken rond de stad. Hij liep vanaf de Boschpoort in een kaarsrechte lijn naar het noordwesten, direct naar het slotje. Tijdens het beleg door Spinola werd het Belcrumbos gekapt (1624) en verloor het slotje aan betekenis. In 1824 werd het vervallen Speelhuis verkocht en afgebroken. Het enige dat nog resteert is de oorspronkelijke toegangsweg: de Speelhuislaan.