Liczba – pojęcie z pogranicza filozofii i matematyki, intuicyjnie znane każdemu. Bezprzymiotnikowe pojęcie liczby jest tworem wyłącznie abstrakcyjnym, dopiero okraszone właściwym przymiotnikiem, nabiera konkretnego znaczenia. Np. liczby „naturalne”, „całkowite” itd. są pojęciami jednoznacznie zdefiniowanymi.
System liczbowy – zbiór reguł stosowanych do zapisu liczb. Obejmuje symbole graficzne, służące do przedstawiania liczb, nazewnictwo oraz zasady ich tworzenia. W ten sposób możemy utworzyć nieskończoną liczbę kombinacji.
Najogólniej, rozróżnia się systemy liczbowe pozycyjne i niepozycyjne (addytywne).
W pozycyjnych systemach liczbowych, liczbę przedstawia się jako ciąg znaków. Wartość liczby jest sumą znaków pomnożonych przez potęgę odpowiedniej wartości (zwanej podstawą systemu), a pozycja znaku, wyznacza wykładnik tej potęgi. Można więc powiedzieć, że o wartości liczby, decyduje kolejność (pozycja) znaków, przy użyciu których, liczba została zapisana.
Systemy addytywne to takie, w których wartość liczby jest sumą liczb odpowiadających pojedynczym znakom, które ją tworzą.
System grecki
System grecki – addytywny system liczbowy. Grecy byli jedną z pierwszych kultur, która zastosowała w praktyce system zapisu słów oparty na alfabecie (słowo alfabet pochodzi od greckich liter – alfa i beta). Liczebniki greckie oznaczane były kolejnymi literkami alfabetu. Obecnie w Grecji wykorzystuje się go w sytuacjach analogicznych do stosowania rzymskiego zapisu w kulturze zachodniej.
Litery przypisano następującym liczbom: od 1 do 10, mniejszym od 100 wielokrotnościom liczby 10 i mniejszym od 1000 wielokrotnościom liczby 100 (bez zera), co oznaczało, że 24-literowy alfabet grecki musiał zostać rozszerzony (potrzeba było 27 znaków). Dołączono do niego trzy litery, onaczające liczby 6, 90 i 900.
Zagadka:
Kesz:
Klipsiak, weź coś do pisania (BYOP). W środku certyfkaty dla trzech pierwszych znalazców.