Het “Park de Kotten” ligt ten noorden van de stadskern van Enschede en bestaat uit 10 flatgebouwen met samen 220 appartementen. Deze flats werden in 1961 gebouwd naar ontwerp van de architecten F.J. Twijnstra, G.K. Veeze en J.T.P. Bijhouwer.
Het park kent een bijzondere geschiedenis. In de 18e eeuw was het nog een wild gebied met bebossing, weiden en beekjes. Het was er eenzaam en verlaten, er woonden alleen een paar arme boertjes. Aan deze vroegere bewoners dankt het park zijn naam. ‘Kot’ is afgeleid van het woord ‘kate’. Volgens het zogenaamde ‘markerecht’, dat in de 18e eeuw in Oost-Nederland van kracht was, was een kate een arme, zelfstandige boerenplaats met stemrecht.
Waarschijnlijk is het gebied ‘Den Kotten’ in de 18e eeuw gesticht door Otmar ten Cate, toenmalig burgemeester van Enschede. Na enkele malen van eigenaar gewisseld te zijn kwam het gebied in 1839 in bezit van de heer H.G. Blijdenstein. Na zijn overlijden verkocht zijn vrouw het terrein aan Gerhard Jannink, wiens dochter Wilhelmina met Helmich van Heek trouwde. Helmich zat in de directie van het textielconcern Van Heek & Co.
Hij gaf begin 20e eeuw aan tuinarchitect Wattez de opdracht om het landgoed aan te leggen in de vorm zoals het vandaag de dag nog altijd bestaat. Ook liet hij de villa ‘Den Kotten’ bouwen, waar de familie in de zomermaanden verbleef. Na het overlijden van Helmich van Heek betrok zijn schoonzoon, Ludwig van Heek, de villa. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd het huis gevorderd door de Duitse bezetters, na de oorlog woonde er een zevental gezinnen vanwege de woningnood.
Eind jaren ’50 werd de villa afgebroken, om plaats te maken voor tien portiekflats die werden gebouwd in opdracht van het Bouwfonds Nederlandse Gemeenten. Na de oorlog vierde het gedachtegoed van het Nieuwe Bouwen hoogtij. Nieuwe woningen werden gebouwd volgens het principe ‘licht, lucht en ruimte’. Het Park de Kotten is hier een goed voorbeeld van. De functionalistisch gebouwde flats met grote ramen staan ruim in het groen.