Meet & Greet
Zondag 23 september van 19u45 tot 20u30
Boeienweide Antwerpen-Linkeroever
Vandaag komen er bij mij 2 dezelfde cijfers te staan nl 44
Ter gelegenheid van mijn verjaardag organiseer ik hier een kleine meet & greet . Je bent vrij om zelf drank en versnaperingen mee te brengen.
Uiteraard zijn tb’s en woodies ook altijd welkom om te ontdekken en te ruilen.
Om 19u39 gaat de zon onder en van hieruit kan je dan ook ineens genieten van de nieuwe verlichting die op de kathedraal aangebracht werd om de 500 ste verjaardag van de toren te vieren.
Achtergrondinfo over het maritiem openluchtmuseum Boeienweide
Het verhaal van de Boeienweide begint in 1960 wanneer het opleidingsschip ‘Mercator' uit de vaart wordt genomen. In 1961 huldigt prins Albert het schip in als museum op Linkeroever. Een jaar later wordt ook de weide rond het schip als ‘maritiem openluchtmuseum' in gebruik genomen. Boeien, ankers, tonnen, schroeven, een kanon enz. vertellen over ‘het leven langs en op de Schelde'.
De Mercator rust sinds 1964 in Oostende en een aantal voorwerpen is verhuisd. In de toekomst zal het ‘maritiem openluchtmuseum Boeienweide' deel uitmaken van het Museum aan de Stroom, het nieuwe museum over de stad, zijn inwoners en de haven. De ‘weide' wordt volledig herdacht en heringericht.
Bakens en boeien
Een schip moet veilig kunnen navigeren. Alle vaste en drijvende voorwerpen die daarvoor zorgen, noemen we samen de ‘vaarwegmarkering'. Wat valt daaronder? Een lichtplatform, een vuurtoren, een baken met of zonder licht, maar ook een lichtschip, een boei, een ton, …
De oudste gekende bebakening is vuur. Op duintoppen, heuveltoppen of klippen ontstak men 's nachts vuur om de nabijheid van de kust aan te kondigen. Voor een betere zichtbaarheid plaatste men dit vuur bovenop constructies, wat tot vuurtorens heeft geleid. Vanaf de 18 de eeuw ontstak men ook vuren op zee, en bij verraderlijke ondiepten waar de bouw van een vuurtoren niet mogelijk was, verankerde men zogenaamde vuurschepen of lichtschepen . Ze hadden een opvallende kleur en waren uitgerust met een toren met een krachtige lichtbron. De meeste lichtschepen zijn nu vervangen door lichtplatforms of superboeien. In 1994 werd het laatste Belgische lichtschip, de ‘Westhinder' III, uit de vaart genomen. Het krijgt een vaste stek in het museumdok van het MAS.
Hoewel boeien minder gekend zijn dan vuurtorens of lichtschepen, verdienen ze toch een veel prominentere plaats in de geschiedenis van de scheepvaart: de eerste vermelding van een boei gaat terug tot de 13 de eeuw. De Belgische kustwateren herbergen meer dan 150 boeien, terwijl tussen Vlissingen en de rede van Antwerpen een 280-tal boeien voor een veilige doortocht op de Westerschelde moet zorgen.
De vaarwegmarkering is een Vlaamse bevoegdheid. Het plaatsen van de nodige ‘betonning en bebakening' van de vaargeulen en kustverlichting binnen de Belgische maritieme wateren en op de Schelde is een opdracht van de DAB-Vloot. Zij beschikt hiervoor over twee boeienleggers – d.i. een schip dat instaat voor het leggen van de boeien op de Schelde. Deze twee schepen hebben hun vaste aanlegplaats voor het Loodswezen.
Wat is er zoal te ontdekken op de boeienweide?
• Scheepsschroeven
Schepen worden soms uitgerust met twee of vier schroeven. Ze zorgen mee voor de zogenaamde voortstuwingskracht. Meerdere schroeven laten een betere manoeuvreerbaarheid toe.
• Ankers
Het aantal ankers dat zich aan boord moet bevinden en de voorwaarden waaraan ze moeten voldoen zijn reglementair vastgelegd. Ze worden ook gebruikt om het schip in een bepaalde positie te houden (wachten op een rede), bepaalde manoeuvres te vergemakkelijken of noodmanoeuvres te kunnen uitvoeren. Op de Boeienweide kan men ‘stokankers' onderscheiden met vaste stok en met losse stok. De stok laat het anker wentelen wanneer het de bodem raakt, zodat één van de armen zich in de zeebodem kan werken. De andere ankers op de weide zijn stokloze ankers, of ‘patentankers'. Deze ankers hebben beweegbare armen. Er ligt ook nog een paddestoelanker.
• Kanon
De aanwezigheid van een kanon aan boord van de huidige koopvaardijschepen is zeer zeldzaam. Vroeger werd een kanon gebruikt om een noodsituatie aan te geven of voor het overschieten van een lijn om in nood een verbinding te maken met aan ander schip of met de wal. Dit wordt nu op een gebruiksvriendelijkere manier gedaan met een pistool.
• Klokken
Een klok is een zogenaamd ‘geluidssein', dat bijvoorbeeld bij mist gebruikt wordt. Ze kunnen zowel op boeien als op vaartuigen gezet worden. Vaartuigen langer dan 12 meter zijn verplicht een klok aan boord te hebben. De geluidssterkte, het materiaal waaruit de klok vervaardigd moet worden, de opening van de klok zijn reglementair bepaald. De klok mag mechanisch aangedreven worden, maar moet ook met de hand bewerkt kunnen worden.
• Boeien en bakens
Van een primitieve rieten of houten uitvoering evolueerde de boei tot een soms meer dan 12 meter hoge mastodont. Ze worden zo gebouwd dat ze over voldoende drijfvermogen beschikken, hebben verschillende vormen, worden geschilderd in allerlei kleuren en uitgerust met allerhande lichten. Welke, dat hangt af van het soort markering: gaat het om laterale of kardinale markeringen, losliggend gevaar-markeringen, veilig vaarwater-markeringen of bijzondere markeringen? De boeien- en bakenstoet is eindeloos, zoals blijkt uit de vele benamingen: lichtboei, brulboei, steekbaken, radarboei, walbaken, wrakboei, sparboei, meerboei, drijfbaken, kopbaken, ankerboei, enz.
De boeien op de Boeienweide stammen uit een oud betonningssysteem, dat vandaag niet meer van kracht is. Enkele boeien behoren zelfs tot een stelsel dat in de USA gebruikt wordt.