Als je vakantie hebt kom je tot rust. En als je tot rust komt wordt je hoofd leeg. En als je hoofd leeg is bedenk je dat het weer eens tijd wordt voor een nieuwe cache. Dan moet er dus een plekje worden gezocht. Dat plekje vond ik... maar toen ik me een kwart slag omdraaide dacht ik: verhip, er ligt hier al een cache! Nieuwsgierig als ik ben pak ik de cache uit de houder en maak ik hem open. Ik pak het zeer vochtige logrolletje uit de koker en zie dat het bijna nog leeg is, op 1 logje na... van een groenonderhouder die de cache in oktober 2016 per ongeluk heeft gevonden... verder geen naam, GC-code, helemaal niets...
Ik fiets door, op zoek naar nog meer plekjes en onderweg denk ik nog eens na over de gevonden cache. Iemand heeft daar toch echt iets leuks van gemaakt en niet zomaar een kokertje neergegooid... maar al sinds 2016 heeft niemand er naar omgekeken... Ik besluit om hem te adopteren, totdat zijn baasje zich meldt.