De Cheetah was in 2015 & 2016 woonachtig op deze plek. Helaas was hij weggejaagd maar nu is hij weer terug! Hij heeft een prima plekje gevonden en hoopt hier nog lang te kunnen blijven zitten.
De Jachtluipaard is het snelste landdier ter wereld en haalt een snelheid van 113km/u. Ze hebben een acceleratie van 0 tot 100km/u binnen 3 seconden. Tijdens het rennen gebruikt de jachtluipaard zijn staart om te sturen, zoals een roer voor een boot. Jachtluipaarden zijn de enige grote katachtigen die in de lucht kunnen draaien tijdens het sprinten. Een snelle manier om een jachtluipaard te herkennen zijn de lange zwarte strepen die vanuit de binnenkant van de ogen naar de mond lopen. Deze worden “traanstrepen” genoemd en wetenschappers geloven dat deze strepen helpen tegen de felle zon zodat ze ver weg kunnen kijken. Een jachtluipaard kan zijn prooi tot wel 5km zien. Jachtluipaarden zijn de enige grote katachtige die niet kunnen brullen. Ze spinnen en doen dit meestal het luidst als ze in de buurt zijn van hun soortgenoten.
Gewicht: 41–57 kg
Lichaamslengte: 122–125 cm
Staartlengte: 66-84 cm
Height 60-80 cm
Leeftijd: Ze kunnen 10–12 jaar oud worden. In gevangenschap ca. 16 jaar
Ik heb de cache niet ver van huis geplaatst zodat ik snel ter plaatse kan zijn. Laat de natuur intact en zorg ervoor dat je ongezien kan loggen. Een foto achterlaten wordt gewaardeerd.
Succes!
Verhaaltje...
Op een dag liepen twee kinderen, Moffet en Elisabeth, door de bush van Afrika. In de verte zagen zij een waterkuil waar 3 grote katten aan het drinken waren. Omdat ze deze dieren goed wilden zien, probeerden ze dichterbij te komen. Maar, de grote katten zagen hen en vluchtten weg.
Elisabeth zei: Moffet, zag je hoe snel die cheetah's renden en hoe goed de vlekken op hun huid hen camoufleert in de dikke struiken?
Moffet riep: Dat waren geen cheetah's, dat waren luipaarden. Je kunt maar beter ver uit hun buurt blijven want het zijn heel sterke en gevaarlijke dieren.
Terug naar hun dorp bleven de twee bekvechten. Elisabeth was er namelijk van overtuigd dat de katten die zij gezien hadden, cheetah's waren terwijl Moffet volhield dat het luipaarden geweest waren. Omdat ze er zelf niet uitkwamen, besloten ze op bezoek te gaan bij het hoofd van het dorp. Wellicht dat die hen meer kon vertellen over cheetah's en luipaarden en de verschillen er tussen.
Het hoofd van het dorp was een wijze man. Hij stelde de kinderen veel vragen over de dieren die ze gezien hadden. Elisabeth vertelde: De lichamen van de 3 grote katten waren slank en ze hadden lange poten. Hun vel was lichtbruin met zwarte vlekken erop. Ze hadden kleine oren en op het moment dat ze ons zagen, renden ze hard weg. Ik heb nog nooit dieren zo snel zien wegrennen. Het was ook net alsof ze aan het huilen waren.
Huilen, ze huilden helemaal niet. riep Moffet. Het hoofd van het dorp vroeg Elisabeth: waarom denk je dat ze huilden? Elisabeth antwoordde: Omdat er lange zwarte lijnen van hun ogen naar de mondhoek afliepen, dat zijn traansporen. Bovendien maakten ze een tjilpend geluid.
Moffet was het eens met de beschrijving van Elisabeth over de dieren maar kon zich niet vinden in het huilen. Het hoofd van het dorp vertelde de kinderen dat de dieren die ze gezien hadden, inderdaad cheetah's waren. Elisabeth kon het niet laten: ik zei het je toch.
Het hoofd van het dorp vertelde verder: De cheetah is een van de meest unieke roofdieren op de wereld. Duizenden jaren geleden zag je overal op de wereld cheetah's: in Europa, in Azië en natuurlijk in Afrika. Nu zijn er niet meer zoveel cheetah's. Mensen zijn vaak bang voor grote katten en schieten ze neer en de cheetah heeft een mooi vel, velen zijn hierom vermoord.
Waar leven de meeste cheetah's nu? vroeg Elisabeth. Alleen nog in Afrika en enkele nog in Iran en Afghanistan. Namibië, een land in het zuidwesten van Afrika, wordt de hoofdstad van de cheetah genoemd. In dit land leven meer cheetah's dan in andere landen. Maar zelfs daar worden de aantallen minder en minder. Mensen en cheetah's leven vaak op hetzelfde land. Veel mensen willen hun land niet delen met de cheetah. Ze zijn bang dat de cheetah hun vee opeet en doden de dieren, zelfs als ze hun vee met rust laten. zei het hoofd van het dorp.
Ik vraag mij af waarom een cheetah die lijnen op zijn gezicht heeft en een leeuw bijvoorbeeld niet. Ook vraag ik mij af waarom een cheetah niet brult, zijn geluid lijkt inderdaad op tjilpen zei Moffet. Hij lijkt met dat geluid meer op een vogel, besloot Moffet.
Ik zal jullie vertellen hoe de cheetah daaraan komt zei het hoofd van het dorp. Heel lang geleden, toen de aarde ontstond, kwamen alle dieren samen op de savanne. De dieren hadden allen een verschillende vorm en verschillende kleuren. Toen de cheetah op de wereld kwam, strekte ze zich, net als alle andere dieren, eens goed uit, schudde haar benen en haalde diep adem. De cheetah vond het heerlijk om te leven. Toen elk dier aan zijn vorm gewend was, begonnen ze, overeenkomstig hun vorm, te vliegen, te rennen, te lopen of te zwemmen. De cheetah begon te rennen; het bleek dat ze dit heel erg hard kon.
De cheetah rende en rende maar verder en harder, over de wijdse vlakten. Er was niemand met wie ze kon praten en na een tijdje werd de cheetah eenzaam. Hij begon steeds vaker om zich heen te kijken, op zoek naar vrienden. Op een dag zag de cheetah heel erg in de verte, ze heeft hele goede ogen, enkele grote katten en zo snel hij kon rende hij naar hen toe. Eenmaal dichtbij begon één van de katten, die groter was dan de anderen, te brullen. Het harde geluid maakte de cheetah bang. Hij stond abrupt stil. De kat was een grote mannetjesleeuw en hij brulde naar de cheetah wie ben je en wat kom je doen.
De cheetah, die veel kleiner is dan de leeuw en die bovendien van nature wat verlegen is, zei: Ik ben alleen en heb overal gezocht naar vrienden van mijn soort.
De leeuw brulde en gromde. Wel, jij bent geen leeuw. Kijk eens naar je lichaam en poten, jij bent veel dunner dan wij en kijk naar je voeten, je hebt klauwen zoals een hond. Jij trekt je klauwen niet in zoals wij. Jij bent geen kat maar een hond. Dus kun je beter weggaan en op zoek gaan naar iemand van je eigen familie.
De cheetah liet zijn hoofd hangen, zijn staart zakte naar de grond en hij sloop weg, een beetje ontmoedigd door deze ontmoeting. Hij vond de grote katten helemaal niet vriendelijk en dus ging hij verder zoeken naar soortgenoten. Vele dagen gingen voorbij. Op een dag zag de cheetah een groep wilde honden, spelend in de zon. De cheetah rende er naar toe. De groep begon te blaffen. De cheetah stopte gelijk. Wie ben je en wat wil je riep de leider van de groep.
De cheetah vertelde de honden over zijn lange tocht en de ontmoeting met de leeuwen en dat deze vertelden dat hij geen kat was maar een hond. De groep honden begon te lachen en te blaften naar haar: Jij bent helemaal geen hond. Kijk naar je rare ronde hoofd en kleine oren. Dat lijkt meer op een kat. Ook je staart is lang als van een kat. Jij bent geen hond. En de groep wilde honden jaagden de cheetah weg. De cheetah voelde zich erg eenzaam.
Na een tijdje ging de hij onder een boom liggen. Hij voelde zich erg verdrietig. Niemand wilde vriendjes met hem zijn, iedereen was onaardig. Hij voelde zich zo eenzaam dat hij begon te huilen. Hij realiseerde zich niet dat er andere dieren in de buurt waren. Een giraffe was langzaam naar de cheetah toegelopen terwijl hij aan het huilen was. De giraffe vroeg: Waarom ben je aan het huilen? De cheetah was erg verrast dat hij door de giraffe werd aangesproken. Hij keek hem aan en vertelde hem over zijn ontmoeting met de leeuwen, dat die vertelden dat hij geen kat was en toen over de honden die zeiden dat hij geen hond was.
Ik heb hier zo lang zitten huilen, kijk eens naar mijn gezicht, de tranen hebben strepen in mijn gezicht gebrand snifte de cheetah.
Een vogel, die boven de boom vloog, zag de mooie cheetah en tjilpte. Ik heb over het hele land gevlogen en jij cheetah, bent het meest mooie en uniekste dier van alle katten die ik gezien heb.
Het hoofd van het dorp besloot zijn verhaal; sinds die dag heeft de cheetah strepen van de ooghoeken naar de mondhoeken en de cheetah tjilpt als een vogel om te tonen dat hij trots is op het feit dat hij de meest unieke kat van allemaal is.
bron: Stichtingspots
The Cheetah lived in this place in 2015 & 2016. Unfortunately, he was chased away, but now he is back again! He has found a good spot and hopes to stay here for a long time.
The Cheetah is the fastest land animal in the world, reaching speeds of up to 113km/h. They can accelerate from 0 to 100km/h in just 3 seconds. When running, cheetahs use their tail to steer, like a rudder for a boat. Cheetahs are the only big cat that can turn in mid-air while sprinting. One way to always recognize a cheetah is by the long, black lines which run from the inside of each eye to the mouth. These are usually called “tear lines” and scientists believe they help protect the cheetah’s eyes from the harsh sun and help them to see long distances. A cheetah can spot prey from 5km away. Cheetahs are the only big cat that cannot roar. They can purr thought and usually purr most loudly when they are grooming or sitting near other cheetahs.
Gewicht: 39 – 65 kilo
Weighing only 41–57 kg
Body length 122–125 cm
Tail length 66–84 cm
Height 60-80 cm
They can be 10–12 years old. In imprisonment ca. 16 years old.
I hide the cache not far from home so I can keep an eye on it. Please let nature intact and make sure you can log unseen. Leaving photo is appreciated.
Good luck!
Little story...
One day two children, Moffet and Elisabeth, were walking in the bush. In the distance they saw a waterhole where three big cats were drinking. In order to get a better look at the animals, they tried to approach the water hole. As soon as they stepped closer, the predators saw the two children and ran away.
Elisabeth said, Moffet, did you see how fast those cheetahs ran? And how well their coats concealed them in the thick bush?
Those were not cheetahs, Moffet exclaimed, they were leopards! You better stay away from them, they are very strong animals.
The two argued all the way back to their village. Elisabeth was sure the three cats were cheetahs. Moffet insisted they were leopards. The two children decided to speak with the headman to find out about cheetahs and leopards. Hopefully, he could help them put an end to their argument.
The headman, a wise old man, wanted to help the two children. He asked Moffet and Elisabeth about the animals at the waterhole. Elisabeth described them in great detail.
The bodies of the three cats were slender with long legs. Their coats were the color of dry grass and black spots covered their bodies. Their ears were small and they seemed to be crying. When we approached them, they sprinted away, running faster then any animal I have ever seen.
Crying? exclaimed Moffet, They were not crying.
The headman, being very wise, asked, Why do you think they were crying Elisabeth?
Elisabeth answered, Because, wise headman, the long black lines on their faces looked like tear marks.
Moffet agreed with her description of the animals. But, he thought the tear marks was a silly way to describe the black lines. The headman told the children that they had seen three cheetahs drinking at the waterhole. Elisabeth could not help saying, I told you so, Moffet.
The headman continued, The cheetah is one of the most unique animals found on this earth.
Thousands of years ago, we could find cheetahs throughout the world, in North America, Asia, Europe, and of course Africa. There were a great many cheetahs all over Africa. Today, the populations have declined because people feared big cats and hunters killed cheetahs for their beautiful skins.
Where do most cheetahs live? Elisabeth wondered.
Namibia is the cheetah capital of the world; it has more cheetah the any other country in the Africa. Even here, our cheetahs are becoming less and less. Humans and cheetahs live on the same land. Most humans do not want to share the land with the cheetah. Farmers remove cheetahs from their land if they think the cheetahs are eating their young livestock. And people kill cheetahs even when the cats are not eating livestock.
Cheetahs are beautiful animals. It seems wrong to kill them out of fear, Moffet said. Headman, can you tell us how the cheetahs that Elisabeth and I saw at the water hold got their spots?
I will be happy to tell you how the cheetah got its spots, the headman said. And this is his story: A very long time ago, where the earth was first created, all the animals came down onto the savanna. The animals, birds, insects were all different shapes and different colors. When the cheetah first came to the earth, just like all other animals, it shook its body and stretched its legs, and took a deep breath of the new clean air. The cheetah thought if felt very good to be alive. Each animal had to get used to its own body, so the cheetah started running and found out it could run very very fast.
The cheetah ran and ran across the vast plains of the world. After a time of wondering the plains alone, the cheetah became lonely, and decided to look for friends of its own kind. One day, the cheetah, with its great eyesight, spotted some large cats off in the distance and eagerly went running as fast as she could toward these cats. As she was running toward them, one of the cats, which was much larger then the others, stood up and roared. The loud noise frightened the cheetah and she dug her claws into the dirt and came to abrupt halt. The cat was a big male lion, and he roared out to the cheetah in a very low booming voice, Who are you and what do you want?
The cheetah, which is much smaller in size than a lion and who by nature is a very shy and timid animal, said I am lonely and have been searching the savanna trying to find friends of my own kind.
The lion roared, Well, you are not a lion! Look at your legs and body, you are much thinner than we are. And look at your feet, you have claws like a dogs. Your claws do not retract all the way back into your feet like ours do. You are not a cat, you are a dog. So, you better run away fast and try to find someone in your own family.
The cheetah lowered her head and put her tail down, and crept away feeling a bit discouraged. She thought big cats were very unfriendly. The cheetah continued her search looking for a friend of her own kind. The days went by. The one day, the cheetah saw a pack of wild dogs playing in the sun. The cheetah went racing up to the pack. The whole pack was yelping and barking furiously. The cheetah stopped immediately, and the pack leader yelped at her, Who are you and what do you want?
The cheetah began to tell the wild dogs her story about trying to find a family of her own. During her search, she was scared by a lion and saddened when he told her that the cheetah was not a cat, but a dog. The whole pack of wild dogs howled in laughter, and barked at her, You are not a dog at all. Look at your round head and ears, and your rough tongue. They are like a cats. Your tail is long just like the other cats. You are not a dog at all! The pack chased the cheetah off, biting at her heels.
This time the cheetah raced away very fast because she was scared. After running a safe distance from the dogs, the cheetah laid down to rest under a big camel thorn tree. She felt sad. She thought about how the lion roared and did not want her, and how the wild dogs yelped and bit at her feet, and she felt sadder and sadder. The cheetah felt so sad that started to cry. She was very lonely.
The cheetah did not realize that any other animals were near her. A giraffe had walked up quietly while the cheetah was crying. The giraffe, looking down at the cheetah with its big brown eyes, asked, Why are you crying? The cheetah was very surprised when the giraffe spoke. The cheetah looked up tearfully at the giraffe and proceeded to tell her sad story about the lions roaring and telling her she was not a cat, and the wild dogs chasing her and saying she was not a dog.
Sniffling, the cheetah said, I have been sitting here crying, and I have cried so long and so hard. Look at my beautiful face, the tears have burnt marks in my face.
A bird, which was flying by the camel thorn tree, saw the beautiful cheetah and chirped, I have traveled throughout this land. And you, cheetah, are the most splendid and unique of all the cats I have seen.
The headman concluded his story and said, The cheetah has had spots ever since that lonely day. And it chirps like a bird to show how proud it is of being the most unique of all cats.
bron: Stichtingspots
