Hetzelfde maar toch anders.
Zomaar een dag uit het leven van Straat-egisch en Ge(o)daan... Tjonge tjonge tjonge.. Wat hadden de schavuiten weer een lol. Ze zaten lekker op een bankje aan het begin van de Hollandse Kade en hadden hun fietsjes naast een paal geparkeerd. In het zonnetje lazen alle leuke logjes van die dag.
Terwijl zij genoten van een blikje plop viel Straatjes oogje op de paal.. “Hé G, stond die er vorige maand al? vroeg hij, oprecht geïnteresseerd. “Nee, volgens mij niet” antwoorde de G-star en hij bulderde het uit van het lachen, zijn oog viel op de Write Note van Biertje bij Ik zie ze vliegen #1 van 26 mei 2018 en hij liet de belevenissen van Biertje snel zien aan de Der S-Meister. Nadat Straatje ook was uitgelachen, ging hij staan, trok een serieus gezicht, leunde op het paaltje en sprak de volgende nu al legendarische woorden uit:
“Ik zie ze vliegen was één van onze eerst caches en vroeger lag dit pad vol met allerlei verzinsels van ons….”. “Ja, Gadget-caches” Viel Geootje hem in de rede. Binnen een tiende van een seconde raakte de vlakke hand van Herr Strasse-gisch voluit Ge-jows linkerwang. “Ga je mond spoelen, Geo! Je noemt onze caches GEEN gadget-caches, we leven niet in Moffertland!”..
Geschrokken en met een traanje in zijn oog van de pijn keek Geo naar Straat.. die had natuurlijk gelijk, wij komen uit Kamerik. “Sorry” zei Geo en nam nog een slokje van zijn lauwe biertje.
Straat trok wederom een serieus gezicht, leunde op het paaltje en begon opnieuw: “Ik zie ze vliegen was één van onze eerst caches en voorheen lag dit pad vol met allerlei verzinsels van ons, zou het niet leuk zijn als we het pad weer gebruiken om wat caches te verstoppen en …..” Straat liet een lange stilte vallen en vanuit zijn betraande ooghoek zag Geo dat de kop van het paaltje waar S op leunde een beetje bewoog, maar hij besteedde er verder geen aandacht aan. Want de woorden die Straat sprak waren alles wat Geo wilde horen, het was als een liefdesverklaring voor een geocache-legger, het was zuiver en puur, het was als of een engeltje in Gejows oor urineerde, het was… “Geow”, luister je wel?” schreeuwde Straat-egisch. En verschrikt keek Geo op.
Straat begon opnieuw, met een serieus gezicht leunend op het paaltje: “Ik zie ze vliegen was één van onze eerst caches en een paar jaar geleden lag dit pad vol met allerlei verzinsels van ons, zou het niet leuk zijn als we het pad weer gebruiken om wat caches te verstoppen en een paar caches uit het Fietsrondje Kamerik te laten herleven?
Maar die laatste woorden hoorde Geo al niet meer.. hij zat al op zijn fietsje op weg naar Geo-lab 1 en daar stond Straatje dan.. en hij dacht alleen maar: geen idee waar dit paaltje voor is maar je kunt er wel lekker op leunen.
Hieronder volgt een verklaring van de doerakjes over deze cache:
“We hebben het plaatsje van “Ode aan de speld in de hooiberg” hergebruikt. Cachers die hier in het verleden zijn geweest en de listing niet lezen klimmen over het hekje en gaan op hun knieën in de drek zitten. Dit, om onder het opstapje een nano te zoeken. Deze mensen herken je de rest van de dag aan 2 koeienvlaai bruinen knieën.. Een lezer weet dus dat hij aan deze kant van het hekje mag blijven. Meer willen de doerakjes er niet over kwijt.”
Wij hebben weer veel plezier beleefd aan het maken en plaatsen, jullie veel plezier bij het loggen.