Herfst 2017.
Ondertussen fiets ik alweer 5 jaar bijna dagelijks van Winsum naar het Zerniketerrein in Groningen. Op de heenweg alvast mijn dag inplannend en op de terugweg mijn hoofd lekker leeg laten waaien en bedenken wat voor leuke dingen ik thuis weer ga doen… Er is – om sleur te vermijden – best wel wat variatie mogelijk in de te nemen routes, dus afhankelijk van windrichting en het weer ga ik dan eens zus en dan weer eens zo.
Maar; we worden wel wat ouder, de wind blaast steeds vaker HARD en het steeds ingehaald worden door elektrische fietsen maakt het er voor de juiste fietsmotivatie niet altijd makkelijker op. Gelukkig zijn er – ongeacht welke route ik neem – ook genoeg leuke plekjes waar het goed toeven is en een korte rustpauze ingelast kan worden. Dit dacht ik als thema te nemen voor een nieuwe serie caches, die hiermee ook het vacuüm aan caches rondom het Reitdiep-gebied wat compenseert.
“Zicht op Zernike”
Als dit plekje op de héénweg naar het werk is, is er geen tijd… de plicht roept.
Op de terugweg lokt dit plekje meer. Vaak staat in het gras onder de dijk de Groninger Schaapskudde vredig te grazen. De zon schittert op het water van het Reitdiep. Zo mijmer je snel weg naar roerigere tijden die dit Reitdiep mee heeft gemaakt.... Ooit maakte hier een roofridder de toen nog vrij meanderende zeearm die het Reitdiep ooit was onveilig. Met Rudolf Prediker, de piraat van het Reitdiep is het niet goed afgelopen. En ook zijn kasteel is als gevolg van zijn veroordeling met de grond gelijk gemaakt getuige een bordje bij het restant van zijn ‘kasteel’ (te vinden op coördinaat N53.14.692/E006.31.823; niet dat je daar verder voor deze cache wat mee moet, maar misschien vindt je het historisch-interessant)…
De zee, hij neemt en geeft, maar wij Nederlanders hebben de zee getemd. Nu ‘veilig’ achter dijken of veilig óp de dijk, zoals dit picknickbankje…
Geniet nog even van het uitzicht en dan snel weer verder…
