Zamek w Karpnikach
Obiekt uznany za Pomnik Historii Prezydenta RP pod nazwą "Pałace i parki krajobrazowe Kotliny Jeleniogórskiej"
Rys historyczny
Powstanie zamku w Karpnikach wiązane jest z fundacją księcia Bolesława IV lub Henryka Brodatego. W latach 1426-1427 zamek został zniszczony przez husytów. Jeszcze w XV wieku wzniesiono nowy obiekt warowny. W 1822 r., nabył go ówczesny gubernator Nadrenii książę Wilhelm Pruski, młodszy brat króla Fryderyka Wilhelma III, który urządził tu swoją letnią rezydencję. Następna przebudowa pałacu przeprowadzona została w pierwszej połowie XIX w. Prace budowlane zakończone zostały w 1846 roku. Pałac otrzymał wówczas neogotycki wystrój architektoniczny i romantyczno-obronny charakter. Powstał wokół pałacu park przypisywany ogrodnikowi Walterowi z Bukowca, który pod kierunkiem hrabiny Reden oraz księżnej Marianny przekształcił założenie w Karpnikach w park krajobrazowy. Plany danych budowli ogrodowych można z dużym prawdopodobieństwem przypisać Fryderykowi Schinklowi. Pałac w Karpnikach był często odwiedzany przez cesarza Wilhelma, zwłaszcza w jego młodzieńczych latach. Bywał tu także kilkakrotnie car rosyjski Mikołaj I.
Neogotycki pałac jest budowlą trzykondygnacyjna, założoną na planie czworoboku, z wewnętrznym dziedzińcem. Z średniowiecznej budowli, tj. z IV ćw. XV w. pozostała jedynie cylindryczna wieża. Elementy renesansowej dekoracji zachowały się w bogato rzeźbionych portalach, obramienia okien dolnej kondygnacji, kilka profilowanych obramień drzwiowych, sztukaterie izby przybramnej, sklepienia kondygnacji parterowej oraz fragmenty niedawno odsłoniętej polichromii ściennej. W kilku pomieszczeniach zachowały się fragmenty XIX-wiecznego wystroju. W pobliżu pałacu znajdują się zabudowania folwarczne sąsiadujące z rozległym parkiem krajobrazom.
Kesz to mały klipsiak zamaskowany na kordach. Na starcie logbook, pisadło i parę gadżetów na wymianę.