Het was vrijdag de 13e september 1918, en het had al dagenlang geregend. De overvolle express trein met 400 mensen aan boord beklom de spoordijk richting de brug over het Merwedekanaal (nu Amsterdam-Rijnkanaal), toen de spoordijk als gevolg van de vele regen weg zakte. De zware locomotief en de wagons donderden met oorverdovend geraas van de zeven meter hoge spoordijk af. De ravage was enorm. Maar liefst 41 mensen kwamen om het leven en zeker 42 passagiers raakten ernstig gewond.
Het ongeval gebeurde om 10.25 uur, en de stationschef van Weesp sloeg om 10.45 uur alarm. Toevallig was er een chirurg aan boord van de trein en hij verleende de eerste hulp, spoedig geassisteerd door twee toegesnelde artsen uit Weesp. Vier nonnen verleenden ook hulp, en militairen die in de buurt aan het marcheren waren schoten ook te hulp. Ook het spoorwegpersoneel, waaronder geen slachtoffers waren, verleenden hulp.
Om 11.40 arriveerde de eerste hulptrein uit Naarden-Bussum, en kwamen er ongevallenwagens en tijtuigen voor gewondenvervoer uit Amsterdam en nog een Rode Kruistrein. Om 12.40 vertrokken de eerste gewonden en niet gewonden naar Amsterdam.
Eén van de overlevenden was Johan Drost uit Hilversum. Hij zat klem, en moest wachten om te worden uitgezaagd. De ramp drukte een stempel op de rest van zijn leven. Zo treinde Johan nooit meer op vrijdag de 13e en reisde hij sindsdien altijd met een ijzerzaag in zijn aktetas.
In dit korte filmpje wordt verteld over de Treinramp van Weesp: https://www.youtube.com/watch?v=0tt4o1TFHqM
Overige bronnen: WeesperNieuws en http://www.nicospilt.com/bolle/weesp.htm