De Groene Zeeschildpad
Op het moment dat een zeeschildpad wordt geboren, begint de belangrijkste reis van zijn leven: een sprint van zijn nest op het strand naar de veilige oceaan. Groene zeeschildpadden moeten zelf uit het ei kruipen. Er is, anders dan sommige andere dieren, geen moeder die hen kan helpen om uit het ei te komen. Ze gebruiken daarbij een scherp tandje dat eitand wordt genoemd en dat binnen enkele dagen verdwijnt. Het kost een paar dagen om uit het ei door het zand naar boven te kruipen. Ze komen met honderden tegelijk tevoorschijn. Dan zoeken ze de meest felle horizon (de zee) en daar gaan ze! Op hun reis moeten ze oppassen voor dieren die op zoek zijn naar een lekkere maaltijd zoals bijvoorbeeld kraaien en spookkrabben.
Ook in het water is het oppassen. Grote vissen, haaien en vogels lusten allemaal wel een baby schildpadje. Als ze net zijn geboren zijn ze maar 5 cm lang. Een volwassen schildpad kan wel 1.5 meter lang worden en meer dan 300 kilo wegen (net zo zwaar als een volwassen zebra). Babyschildpadden slapen op het wateroppervlak met hun voorpoten op hun rug gevouwen.
Zeeschildpadden reizen enorme afstanden, soms wel honderden kilometers om van hun voedselplek naar de nestplaats te komen. Ze kunnen met hun bijzondere poten snelheden halen van wel 56 km per uur. Een vrouwelijke zeeschildpad legt wel 200 eieren in een nest. Ze leggen eieren op hetzelfde strand als waar zij zelf uit het ei zijn gekropen.
Volwassen groene schildpadden zijn vegetarisch. De kleintjes zijn dat niet, ze eten kwallejes, kleine vissen en krabben. Een groene zeeschildpad kan uren zijn adem inhouden.