Seria nominowana w konkursie Polskie Geo-Laury 2020
Fascynujące zwierze, jakim jest ćma to taki motyl, któremu nie zależy na pstrokatym wyglądzie. U jednych budzi lęk, u innych zaciekawienie. Szczególnie interesującą kwestią, związaną z ćmami jest ich orientacja w terenie. Jedna z teorii mówi, że ćmy posiadają ewolucyjnie rozwinięty mechanizm nawigacji w oparciu o światło. Ćmy nie rozróżniają światła księżyca lub gwiazdy od światła emitowanego np. przez żarówkę i usiłują lecieć pod odpowiednim kątem do świecącego obiektu. Obiekt emitujący światło służy ćmom w podobny sposób, jak latarnia morska statkom.
Trudno jednoznacznie wskazać różnice pomiędzy motylami dziennymi i ćmami. Podział taki, choć stosowany również przez specjalistów, nie jest podziałem ściśle naukowym – jest sztuczny i nie odzwierciedla historii ewolucyjnej rzędu motyle (Lepidoptera).
Ćmy, motyle nocne (Heterocera) – grupa motyli z reguły prowadząca nocny tryb życia.
Jak większość owadów opanowały wszystkie kontynenty poza biegunami. Istnieją gatunki egzotyczne, spotykane wyłącznie w wilgotnych lasach równikowych, jak i gatunki powszechne, będące częstymi gośćmi w ludzkich domostwach.
Wbrew pozorom motyle i ćmy mają zróżnicowaną anatomię oczu. Ćmy posiadają tzw. oczy superpozycyjne, dzięki czemu obraz przez nie widziany jest jaśniejszy, ale i mniej wyraźny od tego jaki widzą apozycyjne oczy motyli dziennych. Łatwiej przystosowują się do środowiska nocnego, lepiej widzą kontury, nie rozróżniają bowiem kolorów w przeciwieństwie do motyli i ciem dziennych.
Większość ciem prowadzi nocny lub zmierzchowy tryb życia, istnieją jednak wyjątki np. dobowa brudnica nieparka.
Ćmy zazwyczaj odpoczywają ze skrzydłami ułożonymi po bokach ciała, motyle siadają ze skrzydłami sterczącymi nad grzbietem. Większość nocnych motyli składa skrzydła nad grzbietem, zwłaszcza w miejscach ciasnych, w których nie ma możliwości pełnego ich rozłożenia.
Ćmy posiadają skrzydła o największej rozpiętości dochodzącej do 31 cm.
Nieodgadniony pozostaje powód, dla którego ćmy lecą do każdego rodzaju światła. Jedna z najczęściej głoszonych teorii mówi, że ćmy kierują się polem magnetycznym Ziemi lub tzw. kompasem świetlnym. Uważa się, że swoistą latarnią morską nawigującą ćmę jest Księżyc, która utrzymuje względem niego stały kąt i porusza się po linii prostej (in. reakcja kompasowa lub menotaksja). Wpływu na zmianę kąta nie ma duża odległość jaką pokonuje zwierzę w ciągu nocy, zatem nie ma problemu z utrzymaniem toru lotu. Wszystko poszłoby gładko, gdyby nie sztuczne światło – ćma często przyjmuje je za „latarnię morską”, jednak sztuczne światło ma to do siebie, że jego położenie względne zmienia się po pokonaniu krótkiego dystansu przez zwierzę. Wtedy ćma instynktownie próbuje skorygować tor lotu zbliżając się do światła, co powoduje lot spiralny często kończący się śmiercią owada.
Skrytka
Kesz zlokalizowany jest pod wskazanymi koordynatami i posiada leśne maskowanie, a w środku miejsce na standardową wymianę skarbów. Na dobry początek logbook i certyfikaty dla siedmiu (!) pierwszych znalazców.
Powodzenia w poszukiwaniach!
