Het reizigersperron was ruim 370 meter lang. De nu nog duidelijk zichtbare arduinen rand is nog steeds intact. Het stationsgebouw was met zijn 167,5 meter lengte toen het derde grootste van Nederland. Er waren ruime wachtkamers met restauratie, een centrale vestibule waar de landsgrens door gekleurde tegels was gemarkeerd. En vertrekken met houten lambriseringen, gebeitelde opschriften, wapens, uurwerkplaten in tegelwerk, bogen, ballustraden, doorkijkjes en trapgevels. Het gebouw was anderhalve verdieping hoog en perfect symmetrisch over de grens verdeeld. De Belgen huurden hun deel van de Nederlandse Staatsspoorwegen.Belgische locomotieven reden na hun dienst achteruit naar Turnhout, de Nederlandse bleven in Baarle-Grens. Via een draaischijf werden ze in de juiste richting een loods gezet. De put van de draaischijf is tot op heden bewaard gebleven.
Er loopt een wandelpad naar de put van de draaischijf, waar nog een cache ligt
die niet bij deze trail van BL150 hoort.
Mocht u toevallig deze route ook terugrijden, dan is het een aanrader om via de Stationsweg (hier staan de huizen links op Nederlands grondgebied en rechts op Belgisch grondgebied) alwaar de personeelshuizen staan, via de Grens (de weg heet zo) richting Baarle te rijden. Op de Grens vind u ook nog personeels huizen en het stopt bij de vluchtheuvel waar de zevenhuizen, rijtje huizen, staan.
Als u vanuit Turnhout komt pakt u ter hoogte van, de resstanten, het perron rechts de stationsstraat, deze rijdt u uit tot aan de grote weg en gaat linksaf naar Baarle, dit is de Grensweg. Deze weg kunt u volgen tot u bij de grote parking in Baarle het Bels lijntje weer kruist.