Seria nominowana w konkursie Polskie Geo-Laury 2020
Skrytka opowiada o barwnych ptaszkach, których żółtawe pióra odbijają się od tła, szczególnie w okresie jesienno-zimowym. Sikorki bogatki, bo o nich mowa, dość licznie zamieszkują terytorium "Leśnego ZOO".
Skrytka tradycyjna z "nietradycyjnym logbookiem". Wpisy należy dokonywać za pomocą markera załączonego do maskowania, a na poszczególnych elementach "logbooka" można dokonywać po kilka wpisów na każdym (aby na dłużej wystarczyło). Prosimy nie zabierać elementów logbooka (wiemy - kusi:)).
Kesz ukryty jest na wskazanych koordynatach.
Miłego keszowania!
Bogatka zwyczajna, bogatka, sikora bogatka (Parus major) – gatunek niewielkiego, częściowo wędrownego ptaka z rodziny sikor (Paridae).
Największa z europejskich sikor i w wielu miejscach najliczniejsza. Czarna głowa z białymi policzkami. Wierzch ciała oliwkowy, a pokrywy skrzydłowe szaroniebieskie z białym prążkiem. Spód żółty z czarną, podłużną pręgą. Skrzydła i ogon są czarnoszare, a na lotkach widać poprzeczną białą pręgę. Czarny dziób, ciemnobrązowe tęczówki oczu i szaroniebieskie dość długie i silne nogi, dzięki którym porusza się zręcznie pomiędzy gałązkami. Samiec wyróżnia się szerszym i dłuższym (nieprzerwanym od gardła po podogonie) czarnym paskiem na żółtej piersi i brzuchu. U samic czarny pasek na spodzie ciała jest węższy i często przerwany.
U bogatki zarejestrowanych zostało ponad 200 rodzajów głosów. Śpiew samca zwraca na siebie uwagę prostotą, dużym repertuarem głosów i donośnym brzmieniem – to "cicibej cicibej" lub "si si trn", powtarzane wielokrotnie dwu- i trzysylabowe motywy. Czasem mogą brzmieć podobnie do zięb – "pink" lub warczeć "czerrr". Melodie wykonywane przez samce rozlegają się już w czasie przedwiośnia. Śpiew tego ptaka słyszy się najczęściej wiosną, ale także w czasie słonecznych jesiennych i zimowych dni.