Verdi werd geboren in Le Roncole (in het dorp staat een groot bord met daarop een foto van Verdi met de quote: 'Ik ben en blijf altijd een boer uit Le Roncole`), in het hertogdom Parma, toentertijd bezet door Napoleon. Zijn vader Carlo Verdi was herbergier en zijn moeder Luisa Ottini zijdespinster. Op tienjarige leeftijd kreeg de jonge Verdi een officiële aanstelling als organist van de kerk in Le Roncole. In 1824 verhuisde Verdi naar Busseto. Hij begon daar in eerste instantie aan een opleiding tot priester op een middelbare school onder leiding van Jezuïeten, maar toen al spoedig duidelijk werd dat muziek zijn ware roeping was, begon hij onder Maistro Ferdinando Provesi muziek te studeren. In Busseto woonde een welvarende winkelier met een grote passie voor muziek, zijn naam was Antonio Barezzi. Barezzi ontfermde zich zowel emotioneel als financieel over de jonge Verdi. Hij werd als een vader voor hem, en zou zijn hele leven een goede vriend en begunstiger blijven. Daarbij werd hij ook werkelijk familie van Verdi, omdat deze in 1836 met zijn dochter Margherita trouwde.
Op zijn 15de was hij de beste pianist van de provincie. Tussen zijn 13de en 18de jaar schreef Verdi honderden marsen en symfonieën voor kerken en academies en vijf of zes concerten met pianovariaties. Verder studeerde Verdi in die periode erg hard. Niet alleen op de muziek, maar hij bracht ook uren in de bibliotheek door en las daar alles wat hij tegenkwam Alfieri, Manzoni, Shakespeare maar vooral de Bijbel.
Op bijna achttienjarige leeftijd vertrok Verdi naar Milaan, om te gaan studeren aan het plaatselijke conservatorium dat later zijn naam zou dragen Conservatorio "Giuseppe Verdi" (Milaan). Maar hij werd niet toegelaten. De toelatingscommissie keurde zijn speeltechniek af, en was bang dat hij het vanwege zijn leeftijd ook niet meer zou kunnen afleren, daarnaast had de commissie ook een duidelijke voorkeur voor kandidaten uit Milaan zelf. Verdi nam privélessen in compositie en contrapuntbij de beste muziekleraar van Milaan Vincenzo Lavigna, met uitstekende resultaten en deed daarnaast inspiratie op tijdens de vele operavoorstellingen in La Scala van o.a. Rossini, Bellini en Donizetti. Op twintigjarige leeftijd werd Verdi door zijn vader weer teruggehaald naar Busseto. Er was een functie vrijgekomen als hoofd van het orkest van de kerk en als hoofd van het koor. Zijn vader, maar ook de meeste andere mensen uit Busseto zagen Verdi als de perfecte kandidaat, maar de geestelijke leider van de kerk had iemand anders op het oog. Dit leidde tot dusdanige ernstige en langdurige conflicten in Busseto, incluis knokpartijen en rechtszaken, dat uiteindelijk de Minister van Binnenlandse zaken van Parma zich ermee moest bemoeien. Deze verbood voor onbepaalde tijd alle orkesten in de kerk.
Verdi keerde terug naar Milaan en voltooide zijn studie. Hij wist dat hij terug moest naar Busseto, maar hij wist ook dat zijn toekomst in Milaan lag. Pas toen hij de opdracht voor de Opera Rochester voor het theater La Scala in zijn zak had, keerde hij met een gerust hart terug. Ondanks het verbod op orkesten in de kerk, waren de ruzies tussen de 'Verdaiani' en de 'Ferrariani' (naar Ferrari, de naam van de andere kandidaat) nog niet geëindigd en Verdi's terugkeer deed het vuur alleen maar hoger oplaaien. Om de rust te doen wederkeren solliciteerde Verdi op een post als organist in Monza, dicht bij Milaan, maar uiteindelijk is hij voor Barezzi toch in Busseto gebleven. De storm luwde en er werd een wedstrijd georganiseerd voor de betwiste post; deze werd gewonnen door Verdi. Toen hij in 1836 met Margherita Barezzi trouwde was dat als muziekmeester van Busseto. Uit dit huwelijk werden twee kinderen geboren die beide op zeer jonge leeftijd zouden overlijden.
Vlak na het overlijden van zijn dochtertje in 1838 trok Verdi met zijn vrouw en hun zoontje naar Milaan. Dit omdat voor iemand met het talent van Verdi Busseto onvoldoende te bieden had, of zoals Verdi het zelf omschreef in een brief aan een vriend: 'Deze stad onderdrukt de jeugdige beloften tot ze wegkwijnen.' Kort daarna overleed ook zijn zoontje. Op 17 november 1839 werd de eerst opera van Verdi opgevoerd in La Scala: Rochester, ondertussen omgedoopt tot 'Oberto, Conte di San Bonafacio'. Het werd redelijke succesvol ontvangen (14 opvoeringen) en de muziekuitgever Giovanni Ricordi, kocht de rechten van Oberto en gaf hem uit. Verdi kreeg de opdracht tot het schrijven van een komische opera Un Giorno di Regno. In de periode dat hij aan deze opera werkte, overleed zijn vrouw in 1840. Un Giorno di Regno werd een fiasco, en Verdi besloot om nooit meer één noot te schrijven. Hij huurde een goedkope kamer in het oude deel van Milaan. Maanden later haalde de grote impresario van La Scala Bartolomeo Merelli, Verdi over tot het schrijven van Nabucco. Het verhaal gaat dat Verdi het libretto in drift van zich af wierp, maar toen het per ongeluk openviel op de pagina van het beroemde slavenkoor uit de opera, kon Verdi niet meer loskomen van de tekst 'Va Pensiero sull' ali dorate', 'Vlieg gedachten, op gouden vleugels'.
De uitvoering van Nabucco in 1842 in La Scala werd een enorm succes en vestigde de naam van Verdi voorgoed tussen die van andere grote componisten. Een vooraanstaande zangeres uit die tijd de sopraan Giuseppina Strepponi vertolkte de rol van Abigail. De zangeres zou Verdi's levensgezel worden, maar pas lang na de dood van zijn eerste vrouw trouwde hij met haar.