Seria nominowana w konkursie Polskie Geo-Laury 2020
Skrytka poświęcona Bielikowi zwyczajnemy.
Skrytka to klipsiak "mądrości" pilnowany przez dumnego Bielika.
Skrytka ukryta jest pod wskazanymi koordynatami. W środku logbook, certyfikaty dla pierwszych trzech znalazców, PWG oraz fanty. Zabierz ze sobą coś do pisania.
Miłego keszowania!
Bielik zwyczajny, bielik (Haliaeetus albicilla) – gatunek dużego ptaka drapieżnego z rodziny jastrzębiowatych (Accipitridae).
Zamieszkuje północną, środkową i wschodnią Europę, Irlandię, Islandię, Szkocję, wschodnią Grenlandię aż po wschodnią Azję na północ od Himalajów. Na wielu europejskich stanowiskach odnotowano zanik tego ptaka. Wędrowne są głównie północne populacje, np. syberyjskie (zimują na południu), pozostałe, w tym polskie bieliki, są osiadłe.
W Polsce bardzo nieliczny ptak lęgowy spotykany na całym niżu, ale głównie na zachodzie i północy kraju (635-720 par – kraj nasz jest jedną z największych jego ostoi, podczas gdy w całej Europie jest ok. 2400 par).
Bieliki mają szerokie, prostokątne skrzydła o palczastych końcach lotek I rzędu (sprawiają w powietrzu wrażenie deskowatych). W locie widać ich kontrastujące podbarkówki. Machają wtedy seriami płytkich uderzeń skrzydeł, wykonując tylko krótkie ślizgi. Gdy krążą skrzydła trzymają płasko lub nieznacznie uniesione.
W środkowej części Europy bieliki budują lęgi na wysokim, starym drzewie (w jego koronie), w pobliżu pnia (jego rozwidlenia), tak by mieć łatwy do niego dostęp. Najwięcej konstrukcji lęgowych spotyka się na sosnach, dębach i bukach.
Prześladowania ze strony człowieka sprawiły, że na początku XX wieku doszło do gwałtownego obniżenia liczebności populacji bielików. O rozmiarach tych prześladowań może świadczyć np to, że pod koniec XIX wieku w Niemczech wybijano rocznie 400 osobników tego gatunku. Dopiero po wprowadzeniu całorocznej ochrony gatunkowej ich liczebność zaczęła się odbudowywać. Po II wojnie światowej na terenie Polski gniazdowało jedynie ok. 45 par. Na przełomie lat 1950-1980 liczba tych ptaków nie zmieniała się. Okazało się, że kolejne zagrożenie stanowią zanieczyszczenia środowiska DDT.
Źródło: wikipedia