W 1920 roku po trwającej ponad 123 lata niewoli, Chojnice jako miasto polskie legitymujące się słowiańskim rodowodem, wracały do Polski. Wtedy nikt nie przewidywał, że miały stać się miejscem zaciętej walki w kilkanaście lat później. W 1920 roku Traktat Wersalski przyjął nowy podział terytorialny Pomorza Gdańskiego. Granica państwa z Niemcami przebiegała tuż przed miastem, do przejścia granicznego było około 1,5 km.
Ze względu na ukształtowanie terenu oraz bliskość wschodniej i zachodniej granicy państwa, niemożliwa była dłuższa obrona tego terenu przez wojsko polskie. Dlatego zakładano, planowe wycofanie się, po uprzednim dokonaniu zniszczeń.
Do obrony miasta Chojnic powołano specjalny oddział wydzielony – Zgrupowanie „Chojnice” w którego skład weszły: 1 Batalion Strzelców z Chojnic, 18 Pułk Ułanów Pomorskich z Grudziądza, Batalion Obrony Narodowej „Czersk” który otrzymał nową wojenną numerację na 85 batalion piechoty oraz na przedpolu w placówkach granicznych nieliczne oddziały Straży Granicznej.
Andrzej Lorbiecki
- Koordynacja projektu i tekstów Krzysztof Syngierski, Andrzej Lorbiecki - Licencja Creative Commons - Dofinansowano ze środków Muzeum Historii Polski w Warszawie w ramach Programu "Patriotyzm Jutra".