Elfen en eenhoorns worden vaak samen genoemd. Daar waar elfen vaak als sprookje worden gezien komen eenhoorns ook in oude legendes naar voren. De eenhoorn stond afgebeeld op antieke zegels uit de Indusbeschaving en werd genoemd door auteurs uit de Griekse oudheid, zoals Ctesias, Strabo, Plinius de Jongere en Claudius Aelianus. In de heraldiek staat de eenhoorn voor strijdlust en dapperheid. Hij komt voor op familiewapens en wapens van steden en gemeenten.
Over het leefgebied van eenhoorns is niet al te veel bekend. Men ging er altijd van uit dat eenhoorns diep in de donkere bossen voorkwamen maar er zijn ook verschijningen in winterse gebieden, woestijnen en bergen gemeld. Wat wel bekend is dat dit eigenlijk altijd dunbevolkte gebieden zijn.
Gewoonlijk zijn eenhoorns erg mensenschuw. Met mensen in de buurt lieten eenhoorns zich niet zien. Soms zag men alleen een glimp tussen de bomen maar het volgende moment flitste het weg de donkere bossen in. Met bepaalde listen kunnen eenhoorns gevangen worden, maar zeker niet getemd! Enkele oude boeken beschrijven dat een eenhoorn alleen gevangen zou kunnen worden door een maagd.
Groeven en strepen in de barst van bomen in het bos waren de duidelijkste tekenen van aanwezigheid van eenhoorns. Men beweerde dat eenhoorns zo tekens doorgaven en hun leefgebied afbakenden. Er zijn op sommige bomen vreemde tekens gevonden waarvan men denkt dat deze door eenhoorns aangebracht waren.
Bijzonder kenmerkend aan eenhoorns is dat (uiteraard behalve de enkele hoorn op de kop) hij in de meeste verhalen altijd wit afgebeeld wordt. Andere kenmerken als de kleur van de ogen en de staart verschillen per verhaal. Deze witte kleur is niet echt te verklaren, wellicht werd het gezien als teken van zuiverheid.
In de zomermaanden leven eenhoorns van aardbeien, bosbessen, frambozen en munt. Ook aten ze honing en de zoete wortels van sommige bomen. In de koude wintermaanden doen ze het vooral met beschikbaar materiaal zoals Varens.
De hoorn is altijd spiraalvormig, en loopt in een punt toe met groeven er in, naar men zegt zijn dit ouderdomsringen, het zelfde effect als een boom heeft. Niemand weet eigenlijk precies waar die hoorn voor diende. Waarschijnlijk niet als wapen, het gevaar voor beschadiging was daarvoor te groot maar waarvoor dan...?
Citaten uit oude boeken beschrijven een mogelijke geneeskrachtige functie van de hoorn. Wanneer een water bevuild was, hoefde een eenhoorn enkel zijn hoef in het water te dopen om het weer kristalhelder te maken! In een van de boeken van Ctesias wordt ook beschreven dat het stof dat van de hoorn werd geschraapt een middel vormde tegen vergiftigingen en dat degenen die uit de hoorn dronken, beschermd werden tegen krampen en vergiftigingen.
Het veulen van een eenhoorn heeft bij de geboorte nog geen hoorn, anders zou het de moeder verwonden. In plaats daarvan zat op het voorhoofd een harde en ronde wasvormige plek. Zodra de moeder de was weglikt begint de hoorn al te groeien. Tien minuten na de geboorte is zelf al een stompje zichtbaar. Binnen een jaar is de hoorn al 20 centimeter lang.
Tot zijn 50e levensjaar blijft het veulen bij zijn moeder zogen, maar daarvoor eet hij al lang bessen en honing. De ogen van het veulen waren blauw, maar tegen zijn eerste levensjaar werden ze zwart.
Fantasie of mysterie, lukt het om dit raadsel van de eenhoorn op te lossen? In de cache vind je een bonuscode, vergeet deze niet te noteren.
