Trochę historii
Zgromadzenie Sióstr sw. Elzbiety III Zakonu sw. Franciszka zostało założone w Aachen w 1622 r. dla opieki nad chorymi, starcami i ubogimi. W 1736 r. osiadły we Wrocławiu, zakładając m.in. szpital dla kobiet. Tam z ich praca zapoznała się, pochodząca z Cieszyna, wdowa Maria Frank i jej córka Ksaweria, która została potem elżbietanką. Maria Frank postanowiła urządzić szpital żeński oraz klasztor w Cieszynie. Pierwszym miejscem pobytu sióstr byla kamienica na Rynku wraz z ogrodem. Siostry rozbudowały kamienice o szpital. Klasztor i szpital elżbietanek spaliły się doszczętnie w 1789 r. i siostry musiały się przenieść do zameczku w Błogocicach. Swoja siedzibę odbudowały w latach 1791–1793. W szpitalu sióstr elżbietanek znajdowało opiekę kilkanaście osób, koszt pobytu chorych z Cieszyna w części pokrywały władze miejskie. W 1850 r. elżbietanki założyły filialny kościół i szpital w Jablonkowie, który usamodzielnił się w 1863 r.
W 1899 r. nabyto realność poza miastem, na drodze do Bobrku, na zboczu zwanym Liburnia, gdzie w latach 1900–1903 (według projektu Johanna Müllera z Opawy pod kierunkiem Antoniego Jonkischa) wzniesiono nowy, obszerny kompleks klasztorny z niezwykle bogata, neobarokowa dekoracja zewnętrzna. Siostry elżbietanki przeniosły się do niego 1 lipca 1903 r. Klasztor sióstr elżbietanek składa sie z trzech zasadniczych skrzydeł: głównego długości 101 metrów (wzdłuż ul. Katowickiej) oraz dwóch bocznych o długości 82 metrów. W bocznych ulokowano szpital dla kobiet i dzieci na ponad sto łóżek z centralnym ogrzewaniem parowym oraz ciepła woda. Szpital rozbudowano już w 1909 r. Otrzymał prawa publiczne w 1906 r., po 1945 r. został przejęty przez państwo i do 1967 r. działał jako szpital przeciwgruźliczy. Po 1989 r. wrócił w ręce klasztoru. Obecnie nosi nazwę Szpitala Sióstr Elżbietanek.
Kompleks
W głównym skrzydle znajdują się pomieszczenia klasztorne oraz kaplica pod wezwaniem św. Elżbiety, która wybudowano w latach 1901–1902. Kaplice wzniesiono według planów arch. Wiktora Jonkischa w starowiedeńskim stylu neobarokowym. Jego ozdobę stanowi ołtarz główny poświęcony sw. Elżbiecie, wykonany przez firmę Rifesser i Stuflesser ze St. Ulrich w Tyrolu. Ambona, ławki, stacje drogi krzyżowej i boczny ołtarz zostały przeniesione ze starej kaplicy. W ołtarzu bocznym został umieszczony obraz św. Franciszka w Porcjunkuli, pochodzący z ołtarza ze starej kaplicy (stary ołtarz został sprzedany do kaplicy cmentarnej na Bobrku). Lewa stronę ołtarza zdobi witraż przedstawiający Chrystusa, ufundowany w 1907 r. Od 1980 r. kaplica przy klasztorze sióstr elżbietanek pełni funkcje kościoła parafialnego a słynny odpust „Porcjunkuli” (2 sierpnia) gromadził i gromadzi pod murami klasztoru wielu wiernych. Klasztor jest domem generalnym Zgromadzenia Sióstr św. Elżbiety III Zakonu św. Franciszka.
Kesz
Kesz jest swego rodzaju kontynuacją kesza Klasztor Elżbietanek w Cieszynie, lecz obecna wersja jest na nowym miejscu.
Informacje przedstawione tutaj pochodzą ze serwisu cieszyn.pl, gdzie można zobaczyć archiwalne fotografie.