Turystyczna Obwodnica Legnicy prowadzi szlakiem turystycznym o kolorze żółtym dookoła Legnicy. Jest to trasa zaproponowana przez znanego legnickiego regionalistę Edwarda Wiśniewskiego. Trasa pokazuje miejsca z najciekawszymi wydarzeniami historycznymi takimi jak Bitwa pod Legnicą 1241, Bitwa nad Kaczawą 1813 i mniejsze bitwy i potyczki. Na trasie TOL-u znajdują się różne perełki np. kolumna łez w Ulesiu. Niewątpliwie największym atutem trasy są krajobrazy. Tak więc piękne widoki spotkamy w okolicy Małej Raszowej, Kunic, Koskowic, Gniewomierza. Niewątpliwie na atrakcyjność trasy wpływa wiele zbiorników wodnych zarówno jezior z pojezierza legnickiego jak i stawów rybnych, które przyciągają ptactwo wodno-błotne.
Cała trasa liczy 82 km. Zalecamy wędrówkę pieszą lub rowerową. Niektóre fragmenty TOL nie są dostępne dla zmotoryzowanych.
Trasa w swoim zamyśle łączy stacje kolejowe tak, aby można było zaplanować pieszą wycieczkę w oparciu o komunikację kolejową.
Skrytka Wierzba
Tradycje i wierzenia związane z tym drzewem na polskich terenach są mieszaniną wpływów starogreckich, judeochrześcijańskich i pogańskich. Najbardziej rozpowszechniony jest obyczaj święcenia palm wielkanocnych – wierzbowych. Zwyczaj formowania ceremonialnych palm z gałązek wierzbowych wywodzi się (?) z żydowskiego święta szałasów – Sukkot. Wierzbowa witka była niegdyś narzędziem ludowych praktyk magicznych służącym do zamawiania piorunów, odwracania wód powodzi, okadzania położnic i zwierząt domowych oraz ściągania deszczu. Warto wspomnieć skąd wzięła się wielowiekowa kariera wierzby w świętych ceremoniach. Otóż gałęzie palmowe, jak wszystkie gatunki wiecznie zielonych gałęzi są symbolem nieustannie odradzającego się życia i pokonywania śmierci, wierzba jest jedną z pierwszych roślin budzących się z zimowego snu i zakwitających. To właśnie jej kwiatostany nazywane baziami zwiastują nadejście wiosny. Najstarsi Słowianie twierdzili, że Wierszba to święte drzewo drzew; że ziemskim odbiciem drzewa drzew jest wierzba. Wierzono, że wierzba to matka słodyczy i muzyki; kojarzyła się głównie z muzyką magiczną. Ze świeżej kory wierzbowej na wiosnę pasterze wykręcali fujarki, które miały przenikliwy, ostry ton, który łagodniał przy wilgotnym powietrzu. Niezwykłe właściwości wierzbowej fujarki pojawiały się w licznych wersjach baśni o „Balladynie”.
