Krzyże pokutne/pojednania (niem. Sühnekreuze)
Skrzynka powstała w ramach małego projektu
"Śladami Krzyży Pokutnych".
Część krzyży kamiennych można zaliczyć do zabytków związanych z dawną jurysdykcją. Były one fundowane przez zabójców jako element pojednania z rodziną ofiary. Zwyczaj ten panował w Europie Środkowo-Wschodniej pomiędzy XIII, a XVI wiekiem. Poza nielicznymi wyjątkami prawo te było stosowane jedynie na terenie dawnego Świętego Cesarstwa Rzymskiego Narodu Niemieckiego.
Średniowieczne kodyfikacje prawne zaliczały nieumyślne zabójstwo do kategorii przestępstw mogących podlegać rozstrzygnięciu według systemu kompozycyjnego (compositio). Możliwość takiego postępowania wynikała z przyjęcia w Europie Środkowo – Wschodniej zapisów prawa sasko-magdeburskiego. W XIII-wiecznych kodyfikacjach prawnych zapisano, że: kto zabije umyślnie, wedle prawa ma być karany. Kto zabije przygodnie, że jawne to będzie, gardła tracić nie powinien, tylko zapłacić. Krewni zabitego tworzyli solidarny związek rodowy, który ścigał zabójcę. Z drugiej strony zabójca zasłaniał się swoimi krewnymi, co doprowadzało do powstania stanu wrogiego między dwoma związkami rodowymi, mogło dojść do krwawej zemsty. Równocześnie wraz z ograniczeniem krwawej zemsty rozwijała się tendencja do jej zastąpienia ugodą stron – pojednaniem. Krwawa zemsta nie leżała jednak w interesie władcy danego terytorium, dlatego realne korzyści w pogodzeniu dwóch zwaśnionych stron wnosiło jedynie tzw. jednanie, które było bodźcem do wykształcenia się systemu kompozycyjnego. Winnym zabójstwa umożliwiały one zawarcie ugody z rodziną ofiary, jeśli ta wyraziła taką wolę. Sprawca pozbawienia życia drugiego człowieka, zobligowany był do stosownego zadośćuczynienia, którego rodzaj i wymiar ustalał sąd, przed którym spotkał się zabójca z bliskimi zabitego.
W innych regionach Polski (np. Roztocze) występują podobne krzyże kamienne, lecz na razie nie odnaleziono dokumentów świadczących o tym, że są to krzyże pokutne/pojednania, więc zapewne ich funkcja była inna.
Zabójca był zobowiązany do:
- przekazania rodzinie zabitego "główszczyzny"
- ufundowania określonej ilości wosku na rzecz Kościoła
- zamówienia określonej liczbę mszy zadusznych w intencji zabitego
- partycypowania w kosztach pogrzebu
- ufundowania kąpieli, posiłków, odzienia dla biedoty
- peregrynacji osobistej lub opłacenia zastępcy do jednego z ówczesnych miejsc pielgrzymkowych:
- Rzym
- Akwizgran
- Wilsnack
- Jerozolima
- Santiago de Compostela
- ufundować krzyż pokutny/pojednania, kapliczkę pokutną/pojednania lub Marter (krucyfiks lub kapliczkę z przedstawieniem ukrzyżowania Chrystusa lub męczeństwa świętych), który miał skłaniać do modlitwy za duszę zabitego i być potwierdzeniem zrealizowanego aktu pojednania
Krzyż pokutny Chobienia:
Krzyż wykonany z piaskowca umieszczony jest w centralnej wsi cmentarza i wbudowany w obiekt.
Jak odnaleźć finał?
W pierwszym etapie skrytki dla znalezienia współrzędnych finałowych należy odnaleźć cyfry i podstawić je do wzoru. Rozwiązanie doprowadzi Was do finału.
Współrzędne finałowe:
N 51 33.A8 (B/10)
E 016 26.CC4
Cyfry do podstawienia:
- A – ile przęseł barierki jest na tarasie za krzyżem.
- B – Ilość cegieł w pierwszym rzędzie widocznych od góry w jednej linii z schodami na taras.
- C – po ile w każdym przęśle barierki ogrodzenia tarasu jest sztachet zakończonych detalem ozdobnym.
Přeložil danielos99.
Krzyże pokutne/pojednania (niem. Sühnekreuze)
Tato keš je součástí malé série
"Śladami Krzyży Pokutnych".
Část těchto kamenných křížů můžeme přiřadit do památek spojených s dávnou příslušností. Platili je vrazi jako usmíření s rodinou oběti. Tento zvyk byl ve střední Evropě mezi 8. a 16. stoletím. Až na výjimky byl tento zákon uplatňován u německého národa Svaté Říše Římské.
V 8. století bylo v zákonech v této oblasti napsáno, že : Ten, kdo někoho schválně zabije bude trestán podle zákona. Ten, kdo někoho zabije omylem, nemusí dostat trest smrti, ale měl by za svůj čin pykat. Příbuzní oběti stíhali vraha. Na druhé straně zas příbuzní vraha ho bránili a tak mohlo dojít dokonce k velké krvavé pomstě. Ve stejné době se taky snažilo mezi rodinami sjednat mír. Pokud to rodina oběti povolila, tak byl mezi ní a vrahem ujednán mír. Trest vždy určoval soud za přítomnosti vraha a blízkých příbuzných oběti.
V jiných oblastech Polska (např. Roztocze) se vyskytují podobné smirčí kříže, ale zatím nejsou žádné důkazy o tom, že se taky jedná o smirčí kříže, takže asi plnily jinou funkci.
Vrah musel:
- darovat rodině obětí "główszczyznę"
- darovat kostelu příslušné množství vosku.
- objednat určený počet mši svatých na památku oběti
- spolufinancovat pohřeb
- zaplatit koupel, jídlo a oblečení pro chudé
- osobní pouť nebo zaplacení jednoho zástupce na jedno z následujících poutních míst :
- Řím
- Akwizgran
- Wilsnack
- Jeruzalém
- Santiago de Compostela
- financovat smirčí kříž nebo smirčí kapli, nebo krucifix, který by měl lidi navádět k motlitbě na mrtvého a být důkazem splnění trestu.
Smirčí kříž Chobienia:
Kříž je vytesán z pískovce, nachází se v centru vesnice a je vezděn do zdi budovy.
Jak se dostat k finálce?
Na první zastávce musíte získat čísla a dosadit je do vzorce. Výsledek vás dovede ke keši.
Vzorec pro výpočet souřadnic finálky :
N 51 33.A8 (B/10)
E 016 26.CC4
Čísla k dosazení :
- A – kolik rozpětí zábradlí je na zábradlí od balkonu za křížem.
- B – kolik cihel je vidět v prvním řádku shora v jedné ose se schody na balkon.
- C – počet desek ozdobených na konci se nachází v jednom rozpětí zábradlí od balkonu.