Skrzynka jest częścią projektu
"Geocaching dookoła Kotliny Jeleniogórskiej"
Schronisko im. Księcia Henryka (Prinz-Heinrich-Baude) – nieistniejące schronisko turystyczne, które było położone w Karkonoszach, na krawędzi Kotła Wielkiego Stawu (1415 m n.p.m.).
Wybudowało je w latach 1888-1889 Riesengebirgsverein (jako jedyne tej organizacji, oprócz Heufuderbaude) i w tym czasie było jednym z najnowocześniejszych i najbardziej luksusowych w Sudetach. Miało stanowić wzór dla pozostałych schronisk i zmusić konkurencję do podniesienia jakości usług. Początkowo miało się nazywać Baude am Mittagstein (od nazwy skały - Mittagstein - Słonecznik), ale po wizycie w 1888 na miejscu budowy księcia Henryka Hohenzollerna (brata cesarza Wilhelma II) z małżonką – zmieniono nazwę na Prinz-Heinrich-Baude.
Budynek był dwupiętrowy i przykrywał je dwuspadowy dach. Kalenicę oraz elewację frontową zwieńczyły ozdobne zakończenia z drewna. Piwnice i parter miały konstrukcję kamienną, a piętra drewnianą. Od strony północnej znajdowała się weranda z imponującym widokiem na Kotlinę Jeleniogórską. Pod werandą na kamiennym cokole umieszczono popiersie księcia Henryka.
W latach 1888-1937 funkcjonowała tu klimatologiczna stacja meteorologiczna. Średnia temperatura roczna, w latach 1888-1930, wyniosła +1,1 °C (najcieplejsze miesiące: lipiec +9,9 °C i sierpień +9,2 °C, najchłodniejsze miesiące: styczeń -6,5 °C i luty -6,4 °C). Średnia roczna suma opadów, odnotowana w latach 1891-1937, wyniosła 1338 mm (najbardziej mokre miesiące: lipiec 168 mm i sierpień 147 mm, najmniej opadów: luty 61 mm i marzec 65 mm).
Obiekt mógł pomieścić 70 osób w 21 pokojach. W 1892 roku zaczął w nim działać telefon.
W latach 30. XX wieku schronisko rozbudowano pod kierunkiem biura braci Albert z Jeleniej Góry – m.in. zwiększono liczbę pokoi do 30.
Tereny wokół schroniska cieszyły się dużym powodzeniem wśród narciarzy, a także miłośników zjazdów saniami rogatymi – jedna trasa biegła do Karpacza, a druga do Miłkowa. Nad Wielkim Stawem znajdował się kopiec z kamieni, usypany dla uczczenia Theodora Donata, założyciela Riesengebirgsverein. Obecnie nie istnieje.
Po II wojnie światowej nazwę schroniska spolszczono na Księcia Henryka. Było niemal całkowicie opustoszałe – mieszkał w nim tylko przedwojenny właściciel z synami. Jako jedyne w okolicy nie zostało otwarte i przejęte przez którąś z polskich organizacji.
W nocy z 9 na 10 października 1946 roku spłonęło w niewyjaśnionych okolicznościach. W literaturze często podawane jest błędnie, że pożar miał miejsce w lutym 1946 r. Współcześnie pozostały po nim niewielkie ruiny.
Droga Przyjaźni Polsko-Czeskiej
Szlak turystyczny o długości ok. 30 km, oznakowany kolorem czerwonym, prowadzący głównym grzbietem Karkonoszy – na przemian po polskiej i czeskiej (dawniej czechosłowackiej) stronie granicy.
Droga Przyjaźni rozpoczyna się na Szrenicy, następnie przebiega nad Śnieżnymi Kotłami, przez Czarną Przełęcz, Śląskie Kamienie, Przełęcz Karkonoską, Słonecznik, Schronisko Górskie „Dom Śląski”, Śnieżkę, Czarną Kopę, Przełęcz Sowią do Przełęczy Okraj. Na odcinku: Szrenica – Schronisko Górskie „Dom Śląski” pokrywa się z Głównym Szlakiem Sudeckim.
Cesta česko-polského přátelství
Hřebenová červeně značená turistická magistrála v Krkonoších vedoucí z rozcestí pod Tvarožníkem kolem Špindlerovy boudy přes Sněžku na Pomezní Boudy po státní hranici České republiky a Polska nebo v její blízkosti. V evidenci Klubu českých turistů má trasa číslo 0401. Ve většině trasy je vybavena jak českými směrovkami se vzdálenostmi v kilometrech, tak polskými směrovkami se vzdálenostmi v hodinách.
28 kilometrů dlouhá trasa vede z rozcestí pod Tvarožníkem po česko-polské státní hranici kolem České budky, Sněžných jam, z polské strany obchází Vysoké Kolo a přes Mužské a Dívčí kameny pokračuje na Petrovu boudu a Špindlerovu boudu. Odtud stoupá úbočím Malého Šišáku a vzdaluje se od hranice do polského území ke skále Słonecznik, nad jezery Wielki a Mały Staw se pak vrací na hranici do Obřího sedla, kde se nacházela Obří bouda (v současnosti zde stojí pouze bouda Slezský dům na polské straně hranice). Přes vrchol Sněžky vede cesta dále poblíž hranice přes Svorovou horu až k hraničnímu přechodu Pomezní Boudy – v závěrečném úseku státní hranici opisuje polská modře značená trasa, zatímco červená magistrála si cestu zkracuje přes české území.