Radzyń Podlaski to stare królewskie miasto z początków pierwszych Jagiellonów, które prawa miejskie uzyskało w 1468 r. Od 1741 roku do końca XVIII wieku Radzyń stał się własnością rodu Potockich. Eustachy Potocki ufundował, zaprojektowany przez architekta Jakuba Fontanę, rokokowy pałac, zwany obecnie Pałacem Potockich. Znajduje się on wśród znakomitych pereł architektury europejskiej, takich jak Wersal, pałac Admiralicji w Petersburgu, pałac w Wilanowie czy pałac Branickich w Białymstoku.
Pałac zbudowany został w kształcie podkowy, której główna część budowli z dwoma skrzydłami po stronie wschodniej i zachodniej, biegnącymi w kierunku południowym, otaczają dziedziniec, zamknięty od południa murem i żelazną bramą. Skrzydła pałacu w środkowej części mają bramy wjazdowe, zwieńczone pięknymi wieżami z emblematami herbów rodów Kątskich (Brochowicz) i Potockich (Pilawa).
Pałac zdobiony jest bogato według mody barokowej rzeźbami niewolników, panopliami, akroterionami. Jednym z motywów zdobniczych jest również postać Heraklesa.
Pałac Potockich był świadkiem wielu wydarzeń historycznych, np. powstawały w nim części projektu Konstytucji 3 Maja 1791 r., reformy oświaty z początku XI wieku, jak i wydarzeń Powstań Styczniowego i Listopadowego.
W 1920 r. Stanisław Korwin-Szlubowski przekazał Pałac na własność Państwa Polskiego. Jego wnętrza zaczęła zajmować administracja państwowa w okresie międzywojennym, a w czasie II wojny światowej administracja niemiecka. Niemcy opuszczając pałac podpalili go, doprowadzając do wielkich zniszczeń.
Po wojnie władze powiatowe częściowo odbudowały do, a od 1975 r. pałac stał się siedzibą różnych instytucji, które nie zajmowały się jednak jego konserwacją. Dopiero w latach 80-tych XX w. rozpoczął się gruntowny remont, a w jego wnętrzach zagościły instytucje kulturalne: Szkoła Muzyczna, Biblioteka Miejska, jak i państwowe: sąd.
Po roku 2010 większość instytucji opuściła Pałac, przenosząc się do nowych siedzib, a Pałac jest obecnie wystawiony na sprzedaż, a o jego przejęcie walczy Urząd Miasta.