RV 4.36 : Leuven Letterbox Hybrid

Historische duiding:

Uiteraard is Leuven niet meer te vergelijken met de situatie van meer dan 1000 jaar geleden, de eerste stenen stadsomwalling die je vandaag nog in het straatbeeld terugvind dateert van ca. 1150, ruim 250 jaar na de Slag bij Leuven.

 De Slag bij Leuven, ook wel Slag bij de Dijle, was een veldslag op 1 september 891 bij Leuven, aan de rivier de Dijle, waarbij de Franken de Vikingen versloegen en daarmee de invallen in de Lage Landen tot een eind brachten. De veldslag werd beschreven in de kroniek Annales Fuldenses. Het was een van de eerste keren dat Leuven in de geschiedschrijving werd vermeld (als "Loven").

In 891 vielen Deense Vikingen Lotharingen binnen en versloegen een Oost-Frankisch leger bij Maastricht. In de beslissende Slag bij Leuven versloegen de Oost-Franken onder bevel van koning Arnulf van Karinthië de Vikingen en eindigden hiermee de strooptochten van de Vikingen in de Lage Landen. De lijken van de Vikingen zouden zo talrijk zijn geweest dat de Dijle opgestopt raakte. Na de overwinning bouwde Arnulf een klein kasteel aan de Dijle.

De veldslag zou in Ten Hove (het huidige Groot Begijnhof) hebben plaatsgevonden, hoewel opgravingen op deze plek dit niet hebben kunnen bevestigen.

De Leuvense vlag bestaat uit drie horizontale banden: rood, wit en rood. Volgens de overlevering is dit een verwijzing naar de Slag bij Leuven. Tijdens de veldslag zou er zoveel bloed gevloeid hebben dat de twee oevers van de Dijle rood kleurden (de twee rode banden), waartussen de Dijle stroomde (de witte band). In werkelijkheid draagt de Leuvense vlag de kleuren van Neder-Lotharingen en is zij heraldisch wellicht niet ouder dan de 13e eeuw.

 http://nl.wikipedia.org/wiki/Slag_bij_Leuven_(891)

De naam "Vlaanderen" zelf ontstond toen de Noormannen in de 8e eeuw onze kusten en binnenland bezetten. Ze richten er "vlammen" op (primitieve vuurtorens) die moesten dienen om de schepen der noormannen (ook "denen" genoemd) te leiden bij hun vaarten naar het zuiden!

Verhaal:

Arinbjorn Hvalman voelde het bloed van onder zijn helm sijpelen. Het scherpe zwaard van Arnulf van Karinthië was zijdelings boven zijn linkeroor door de helm doorgegaan. Misschien had hij uiteindelijk toch maar beter hoorns gedragen (?) zoals zijn geliefde Ashild Eiderdrake hem voorstelde toen hij naar Noyon vertrok, maar daarvoor was het nu te laat. Duizelig door de slag en dodelijk vermoeid door de strijd kruipt hij recht. Turend door zijn rechteroog -zijn linkeroog kan hij niet meer gebruiken- ziet hij rondom hem zijn wapenbroeders verspreid liggen over beide rivieroevers. Hun bloed kleurt de ondergrond rood, enkel de rivier is nog helder als een zilveren lint. Als hij die stroomafwaarts kan volgen, dan kan hij misschien nog de plek vinden waar ze aan land gingen. “Týr geef me de kracht!”

Voor hem doemt een hoog gebouw aan zijn rechterkant op. Bij Odin! Dekselse Christenen vloekt Arinbjorn, waarom je beperken tot één God!? Hij strompelt verder tot aan de dwarsweg en ziet de rooddoorbloede romp van één van zijn strijdmakkers –een “lokale” avonturier- nog rechtop staan, beide armen zijn afgehakt en zijn kop is met helm en al in zijn borstkas geklopt. Zijn linnen blouse en wollen shirt zijn doordrenkt van zijn bloed! (QA01)

Een geluid van links trekt zijn aandacht, hij keert het hoofd. In de verte ziet hij een piramide. Dat is een vertrouwd beeld, het deed hem denken aan de omzwervingen met zijn broederband op de Middellandse zee en langs de Nijl. Alleen die ajuin erboven is toch een vreemd zicht. Over het water geraken is geen probleem, zijn gevallen makkers hebben de Dijle opgestopt en zorgen voor een natuurlijke brug. Hij staat voor de piramide. In zijn rechterooghoek ziet hij een waterpomp, daar kan hij zich laven. Hij aait over het hoofd van de dieren die zijn vlag sieren (en die -o ironie- hun naam zouden overdragen op deze stad) en gaat verder. (QA02)

Aan het huis van de goedheilige man moet hij wel rechts, en dadelijk erna links. Hij passeert een waterput maar heeft geen dorst. Hij gaat rechts terug de Dijle over en op goed geluk de eerste straat links in. Helemaal mijn tegenstanders denkt hij bij het zien van de straatnaam! Plots ziet hij vier grote zwarte letters. Deze beschrijven perfect de staat van zijn wapenuitrusting. Iets verderop kan hij hoog in de muur nog dierenfiguren zien. Deze dieren in deze straat!? Voor hen heeft hij altijd ontzag gehad; onverschrokken volgt hij hun pad de trappen op. (QA03)

Op een tweesprong (na 67 trappen) ziet hij een van de krijgers van Arnulf met een speer op hem afkomen. De speer kan hij met zijn verstevigde houten schild afweren, waarna hij met zijn lange strijdbijl het hoofd van zijn tegenstander inbeukt. Op het geluid van dit gevecht komen echter meerdere strijders af! Hij vlucht weg langs een metalen hek links en sluipt tussen twee oude muren ongezien weg naar een tuin met een vreemde “Drakenboom”. Yggdrasil! Hier zou hij zich kunnen ophangen flitst hem door het hoofd; de snellere weg naar het Walhalla! Maar dat vind hij te min voor een hoofdman; hij moet zijn Snek vinden! Door de poort glipt hij de tuin uit en daalt de straat af naar beneden. Weer een kerk, een kleintje dit keer. Is dat nu de begraafplaats van een groot man snoeft Arinbjorn, zelfs Helheim is nog te goed voor deze glansloos aan ziekte gestorven man! Hij steekt het plein over en loopt links de straat in tussen de grote gebouwen links en rechts. Zouden deze zijn opgetrokken door verdreven bewoners nadat zijn volk lelijk had huisgehouden in hun thuislanden? Hij kruist weerom de Dijle en blijft stevig doorstappen. Een opschrift op een poort doet hem likkebaarden Mede! Maar heeft hij daar wel tijd voor!? Hij stapt verder. Op een hoek moet hij even op adem komen. Een zuil met koperkleurige letters op een groene achtergrond herinneren hem pijnlijk aan de eerste rake pijl van de dag. (QA04)

Dan herneemt hij rechts zijn helse tocht en stuit iets verder op een vreemd achthoekig hoekgebouw. Welke vreemde praktijken zouden hier plaats vinden denkt hij!  Hel! Wie behandelt zijn doden nu zo!? (QA05)

Hij zet zijn weg voort en ruikt de geur van bier als hij aan de hoek komt. Zijn kuiten doen pijn van het wandelen, maar hij heeft geen tijd voor een verfrissing hij slaat rechtsaf. Als hij ter hoogte van "de naaldboom" de Dijle ruikt keert hij bruusk het hoofd naar links. Hierlangs zegt hij, onder de beschutting van deze muren kan ik veilig (?) verdergaan. Aan het einde van de muur ruikt hij weer de geur van bier. Hij kijkt op en ziet de naam van een brouwerij. Ze draaien hier echt alles in hun bier snoeft hij en gaat verder, steekt de straat over naar een wijze oude man. De wijze man kijkt peinzend voor zich uit. In zijn armen heeft hij een bol voorwerp en hij prevelt van alles onverstaanbaar als “oppervlakte, vorm, hoek en afstand” en ook nog “ongekende toepassingen in de vrije tijd” en steekt dan zijn rechterarm uit: ga 550m richting 295° (QA06)

De aanwijzingen van de wijze man indachtig gaat Arinbjorn op weg hij ziet iets verder rechts een wit huisje en steekt nog wat verder een (drukke) straat over om een flink stijgend kasseistraatje in te gaan. Halfweg kijkt een vriendelijk stel hem verbaasd aan. Ze bieden hem een zitplaats aan, maar hij weet dat hij vlakbij zijn bestemming is. Bovenaan de helling neemt hij links en iets verderop door een poort in de muur gaat hij rechts de trappen op. Door een groene poort komt hij tot aan de straat. Daar ziet hij een bordje met een opschrift. Nu weet hij het zeker, hier vlakbij ligt zijn Snek. (QA07)

Die bruingrijze poorten* die hij zonet vanuit zijn ooghoek zag, dat zijn de poorten van het Walhalla! Hij sleept zich verder en gaat door deze poorten. Odins krijgsmaagden, de Walkuren, komen hem al ophalen. Ze begeleiden hem door een prachtige tuin waar appelbomen met lekkere appeltjes (een aanrader) op hem wachten tot bij de braadplek voor het zwijn Saehrimnir dat ’s avonds gekookt wordt door Andrhrimnir. Daar wacht Odin hem op. Zijn snek ligt voor hem klaar … (QA08)

Epiloog:

Arnulf van Karinthië heeft het spoor van Arinbjorn Hvalman gevolgd en vind hem dood terug in zijn geliefkoosde snek. De overwinnaar besluit zijn tegenstander een waardige begrafenis te bezorgen en laat het vikingschip begraven onder de enome grafheuvel waar je nu bovenop staat. Op zijn bevel komt er bovenop deze plek een park met een permanente vuurplaats waar de herinnering aan deze grote krijger levendig zal worden gehouden! Hij laat ook een kleine grafgift met een rouwregister verbergen …

Om grafrovers te misleiden zal je de schat niet vinden op de plek waar je nu bent. Echter door de aanwijzingen die je vond tijdens je wandeling te combineren met de onderstaande formule bekom je de nabijgelegen coördinaten. Gelieve discreet het rouwregister te gaan tekenen en alles terug grondig te verbergen!

N50° (QA06) (QA04) . (QA06-QA07) (QA01-QA05-QA04+QA03)

E004° (QA05) (QA03) . (10*QA02 + QA08 + QA04 + QA05)