Dróżki Kalwaryjskie Bonus #01
Kalwaria (Calvaria - łac. odpowiednik hebr. Golgota - to znaczy czaszka) - zespół kościołów lub kaplic symbolizujących stacje Męki Pańskiej, zakładany zazwyczaj na wzgórzach, tak by przypominał swym położeniem Jerozolimę.
Najstarsza w Europie kalwaria powstała w latach 1405-1420 w Hiszpanii, koło Kordoby, z inicjatywy dominikanina Alwarusa. Nieco później zaczęły one powstawać na terenie Niemiec i Włoch. Po okresie reformacji powrócono do ich budowania. Było to też związane z rozwojem pobożności pasyjnej, do czego przyczynił się walnie swymi publikacjami z końca XVI w. Adrian Cruys, zwany Andrychomiuszem. Jego dzieła, w których opisywał Ziemię Świętą w czasach Chrystusa stały się bodźcem do tworzenia tego typu miejsc pielgrzymkowych. Pierwszą kalwarią w Polsce jest Kalwaria Zebrzydowska założona z inicjatywy Mikołaja Zebrzydowskiego w 1602 r.
I po tej właśnie Kalwarii chcielibyśmy Was oprowadzić. Zdobywając wszystkie kesze z serii DK poznacie historię tego miejsca, oraz oglądniecie wspaniałe budowle, jakie przez lata powstawały na tym terenie.
Spacer składa się z dwudziestu ośmiu skrytek tradycyjnych, szukając których zwiedzisz cały kompleks, oraz dwóch skrzynek typu multi, które odnajdziesz po zaliczeniu wszystkich pozostałych. W każdej skrzynce od #02 do #29 znajdziesz jedną cyfrę potrzebną do uzyskania współrzędnych skrytek #01, oraz #30. Dodatkowo w tych dwóch skrytkach na pierwszych trzech znalazców czekają certyfikaty.
Jeśli nie możesz sobie z czymś poradzić, lub sądzisz że któraś skrytka zaginęła skontaktuj się z nami: 721056639
Skrytka znajduje się w okolicach ruin Zamku książąt Oświęcimskich, aby ją odnaleźć podstaw do wzoru liczby uzyskane w skrytkach DK02 do DK15
DK02 DK03 DK04 DK05 DK06 DK07 DK08 DK09 DK10 DK11 DK12 DK13 DK14 DK15 Wzór:
N (AĄ BC.ĆDE)
E (ĘF GH.IJK)
Z Wikipedii:
Zamek w Barwałdzie, położony na szczycie góry Żar (527 m n.p.m.), nazywanej również Górą Włodkową lub Zamczyskiem, strzegł w XIV wieku wschodnich granic Księstwa Oświęcimskiego, którego władcy byli lennikami królów Czech; po przeciwnej stronie granicy, w ziemi krakowskiej, należącej do królów Polski, stał zamek w Lanckoronie.
Na podstawie źródeł historycznych wiadomo, że zamek w Barwałdzie został zbudowany w połowie XIV wieku przez księcia oświęcimskiego Jana I Scholastyka. W źródłach pisanych pierwszy raz pojawia się w 1440 r. Początkowo mieli tu swoją rezydencję Skrzyńscy herbu Łabędź, lennicy książąt oświęcimskich, trudniący się rozbojem jako tzw. rycerze rabusie. Oprócz zamku w Barwałdzie Skrzyńscy posiadali również zamki w Żywcu.
W XV wieku zamek w Barwałdzie i zamki w Żywcu przeszły w ręce Komorowskich herbu Korczak. W drugiej połowie lat 70. XV wieku roku warownie te zostały zniszczone w wyniku akcji wojsk króla Kazimierza Jagiellończyka skierowanej przeciwko Komorowskim; sprzyjali oni królowi Węgier Maciejowi Korwinowi, który sprzymierzył się z zakonem krzyżackim przeciwko Polsce, toteż kontrolowane przez nich zamki w Barwałdzie, Żywcu i Szaflarach stały się zagrożeniem dla Rzeczypospolitej.
Według relacji Jana Długosza akcję militarną przeciwko Komorowskim przeprowadził w 1477 roku starosta krakowski i wojewoda sandomierski Jakub z Dębna; trwała ona siedem tygodni i uczestniczyły w niej wojska zaciężne oraz artyleria. Zamek w Barwałdzie poddał się oblegającym, po czym Kazimierz Jagiellończyk kazał go zburzyć i zrównać z ziemią; w opisie Długosza znajduje się wzmianka, że zamek ten "murem wyniosłym i położeniem nader obronnym był ubezpieczony".
