Linne aansluiting was een blokpost tussen Roermond en Maasbracht aan de lijn Roermond-Sittard met als bijzonderheid de aansluiting naar de Grinderij en de Kristalsodafabriek (later 'Nepakris' en tegenwoorig 'Solvay Chemie'). Een gedeelte van de aansluiting naar de Solvay Chemie, het spoor dat naast de Rijksweg loopt, kent een verregaande historie en is nog een overblijfsel van de tramlijn Roermond-Susteren.
De post was feitelijk onderdeel van station Roermond en er zetelde dan officieel ook een wachter en geen treindienstleider. Linne aansluiting viel onder beheer van Roermond en zo mochten bijvoorbeeld ontzegelingen enkel en alleen plaatsvinden na toestemming van de treindienstleider aldaar. Deze constructie leverde ook enkele bijzonderheden op bij de toestellen van zowel Linne aansluiting als post T Roermond, zoals we verderop zullen zien.
Overigens is Linne tot 1940 stopplaats geweest, maar een stationsgebouw heeft het nooit gehad. Wel hebben er nog lang de restanten van het perron gelegen en is tegenwoordig aan het spoorverloop nog steeds zichtbaar waar dit zich bevond.
De Grinderij te Linne
Hoewel het enigszins buiten de strekking van dit verhaal valt, volgt hieronder een korte beschrijving van de Grinderij te Linne. Het lijkt misschien een onbenullige spooraansluiting, zoals er vele waren in de vijftiger en zestiger jaren, maar het belang van de Grinderij mag niet onderschat worden! Het grind dat hier uit rivier 'de Maas' gebaggerd en op wagons geladen werd, vervolgde z'n weg door het gehele land om te fungeren als ballastbed voor het spoorwegnet. Het 'Linnegrind' was een stuk fijner dan het huidige ballast en door het typische uiterlijk direct herkenbaar.
De Nederlandse Spoorwegen hadden zelfs eigen schepen bij de Grinderij liggen!
Het einde van Linne aansluiting
Linne aansluiting heeft meerdere typen beveiligingen gekend. Na de ombouw naar relaisbeveiliging in 1965, die vanuit CVL-Sittard bediend werd, is het geheel in 1998 omgebouwd naar computergestuurde beveiliging vanuit de ProRailpost in Maastricht. Toen de Grinderij rond 1990 haar deuren sloot, zijn de sporen gedeeltelijk teruggebouwd tot aan de rand van het raccordement. Op het verlengde van de sporen naar de Grinderij zijn appartementencomplexen gebouwd. De aansluiting naar de Solvay Chemie is nog tot 1998 in gebruik geweest. Sindsdien liggen de sporen er verlaten bij. In het voorjaar van 2008 is het raccordement door ProRail verder teruggebouwd en het puntstuk met de wisseltong van het aansluitwissel verwijderd. Op eventuele reactivering hoefde niet gerekend te worden, daar bij de Solvay Chemie de sporen op het terrein in 2010 bij een verbouwing verdwenen waren. Met de saneringsdrift van spoorbeheerder ProRail werd de aansluiting begin 2012, na het voltooien van de opbraak van emplacement Nuth, gedegradeerd tot 'oud ijzer
Eind februari 2012 is men gestart met de opbraak. Hiermee is deze eens zo voorname spooraansluiting nu definitief verleden tijd. In de officiële documenten en baanvaktekeningen zal de aansluiting niet meer voorkomen en de afkorting 'Lin' is uit het systeem geschrapt... 'Gelukkig hebben we de foto's nog...'