Model dzieła powstał w 1833 roku. Przedstawia nagiego chłopca obejmującego prawą ręką szyję łabędzia, zaś lewą trzyma uniesioną nad głową. Łabędź, z dynamicznie rozchylonymi skrzydłami, wygiętą w górę szyją oraz rozwartym dziobem pełnił pierwotnie funkcję fontanny. Całość osadzona na cokole. Prezentowana była w 1834 roku na wystawie prac autora w Akademii Berlińskiej. Model rzeźby, umieszczony w katalogu gliwickiej huty, był do kupienia za 150 talarów. Według niego powstały inne odlewy w żeliwie, cynku i brązie. Jeden z egzemplarzy żeliwnych został zakupiony przez władze Chorzowa (ówczesnej Królewskiej Huty) i w latach 1870-1912 zdobił fontannę miejską na rynku, następnie przeniesiono rzeźbę na plac Jana Matejki, na którym znajduje się do dzisiaj. Praca Kalidego wzbudzała powszechny podziw, w 1851 roku zdobyła brązowy medal na wystawie światowej w Londynie. Kopie rzeźby Chłopca z łabędziem znajdują się m.in. w parku w Bytomiu-Miechowicach, Gliwicach (skwer Dessau), Wrocławiu, Brzegu, Warszawie, w zespole pałacowo-parkowym w Poczdamie (odlew z brązu zakupiony przez króla pruskiego) oraz w rezydencji królowej angielskiej na wyspie Wight (egzemplarz zakupiony przez królową Wiktorię). Replika rzeźby, która trafiła do Brzegu pod koniec XIX wieku, zaginęła podczas wojny. Kolejną jej kopię wykonało Towarzystwo Opieki nad Zabytkami.