Ochodzita zbudowana jest z gruboławicowych, gruboziarnistych, wapnistych piaskowców krośnieńskich, znacznie odporniejszych na erozję niż skały, budujące jej otoczenie. Dzięki temu wznosi się w centrum rozległego obniżenia Bramy Koniakowskiej, górując przeciętnie 100-200 m nad otaczającymi ją grzbietami. Na północnych stokach Ochodzitej, poniżej szosy Jaworzynka- Milówka, w dolince tuż na wschód od osiedla Polana, znajduje się jedno z największych młodych osuwiskw Beskidzie Śląskim. Powstało ono w czasie dużych opadów deszczu w końcu lat 50. XX w. Osuwisko, którego górna krawędź znajduje się na wysokości 820 m n.p.m., tuż poniżej wspomnianej szosy, ma szerokość do 150 m i długość blisko 450 m. Wypreparowanie Ochodzitej spośród otaczających ją obniżeń zadecydowało zapewne o nazwie góry: wędrowca idącego z którejkolwiek strony ukształtowanie terenu zmusza do obchodzenia szczytu. Popularna ludowa legenda z tego regionu umieszczała na wierzchołku Ochodzitej siedzibę zbójników. Mieli oni z tego wyniosłego punktu obserwować biegnący stokami góry trakt handlowy w oczekiwaniu na karawany kupieckie. Kupcy ciągnący tym szlakiem, nie chcąc wpaść w ręce rabusiów, musieli nadkładać drogi, z dużym wysiłkiem okrążając górę. Sława niebezpiecznej góry, którą trzeba było obchodzić (a więc Obchodzitej → Ochodzitej) utrwaliła się zatem w jej nazwie.
Bezleśny wierzchołek Ochodzitej jest punktem widokowym. Roztacza się z niego jedna z najpełniejszych panoram górskich w całych Beskidach Zachodnich. Na północnym zachodzie, tuż poniżej szczytu Ochodzitej, leżą zabudowania Koniakowa. Dalej widać ciągnący się po południowych stokach Złotego Gronia sznur zabudowań Istebnej. Poza doliną Olzy ciemne lasy wspinają się na stoki Młodej Góry i widocznych za nią Kiczor. Bardziej na prawo, na ostatnim planie, widać wierzchołek Wielkiej Czantorii. Ponad wyraźnie wciętą przełęczą Kubalonka widzimy obniżenie doliny Wisły, a na prawo, na ostatnim planie – Równicę z jasną plamą podszczytowej polany. Widok w kierunku północnym zamyka ciemny wał zachodniego ramienia Baraniej Góry. Na ich tle widzimy niepozorny grzbiet, upstrzony polanami, biegnący od zwornikowej Karolówki w stronę przełęczy Kubalonka. Od Karolówki biegnie ku nam – przez Gańczorkę, spłaszczony, bezleśny Tyniok, Przełęcz Koniakowską i niepozorny Koczy Zamek – główny grzbiet Beskidu Śląskiego.W kierunku północno-wschodnim, w perspektywie doliny Soły, widać obniżenie Kotliny Żywieckiej. Poza nią horyzont zamyka wschodnia część Beskidu Małego, tzw. Góry Zasolskie – w konturze głównego grzbietu tej grupy górskiej rozróżnić można m.in. jej najwyższy szczyt – Madahorę. W kierunku wschodnim i południowo-wschodnim widoczny jest prawie cały Beskid Żywiecki. Wyróżnimy tu m.in. płaski, ciemny grzbiet Romanki, a na prawo od niej wysoki garb Lipowskiej. Spoza Lipowskiej wystaje czubek Pilska, zasłaniając najwyższy szczyt Beskidów Zachodnich Babią Górę. Na prawo od Pilska ciągnie się graniczny grzbiet Beskidu Żywieckiego. Ponad głębokim obniżeniem przełęczy Glinka (Ujsolskiej), na lewo od rozległego, pokrytego lasami Muńcuła, można często dostrzec Tatry. Na prawo od Muńcuła, na tle dwuwierzchołkowej Rycerzowej Rachowiec z podszczytową polaną, zaś prawie dokładnie na południu widzimy Wielką Raczę. Na horyzoncie, na prawo od Rycerzowej, można czasem zauważyć niewielki ząbek szczytu Wielkiego Chocza wznoszącego się nad słowacką Orawą. W kierunku południowym na horyzoncie widoczne są najwyższe szczyty słowackiej Małej Fatry, kolejno od lewej: poszarpany, skalisty blok Wielkiego Rozsutca, foremny stożek Stohu i spłaszczona piramida Wielkiego Krywania Fatrzańskiego.Zwracając się na południowy zachód, ujrzymy – ponad niewysokimi grzbietami w rejonie Jaworzynki, którymi biegnie granica państwa – szczyty słowackich Beskidów Kisuckich i Jaworników. Na prawo od nich, poza kopułą Girowej, kryje się Wielkiego Połomu, już w Beskidzie Śląsko-Morawskim, którym biegnie granica czesko-słowacka.Dokładnie w kierunku zachodnim widać głęboko wciętą dolinę Łomnej, ograniczoną od północy rozłożystą kopą Kozubowej. Na horyzoncie, ponad doliną Łomnej, wznosi się najwyższy szczyt Beskidu Śląsko-Morawskiego – Łysa Góra (czes. Lysá hora), charakterystyczna z uwagi na wysoki maszt nadajnika telewizyjnego. Panoramę zamyka ostatni wyższy szczyt tej grupy górskiej – Ostry, którego zbocza opadają w prawo do doliny Olzy.
Na szczycie Ochodzitej znajduje się stacja przekaźnikowa-telewizyjna, radiowa oraz telefonii komórkowej. Tuż poniżej szczytu niewielka kapliczka – dzieło Ludwika Kubaszczyka, ludowego twórcy z Koniakowa.Na północno-zachodnich stokach Ochodzitej znajduje się orczykowy wyciąg narciarski. Zdrój: www.wikipedia.pl
Ochodzita (895 m.n.m.) je nápadná, bezlesá hora kopulovitého tvaru ve Slezských Beskydech v katastru Koniakowa. Její svahy jsou většinou využívány zemědělci - v nižší části jako pole či kosené louky, ve vyšších partiích jako pastviny. Masiv Ochodzite je budován hrubozorným krośnieńským pískovcem, který je značně odolnější vůči erozi než horniny budující její okolí. Díky tomu leží o 100-200 m výše než hřbety okolo ní a tvoří střed Bramy Koniakowské. Na jižních svazích Ochodzité, v údolí východně od osady Polana, se nachází jeden z největších sesuvů Polských Beskyd. Jeho horní hrana se nachází ve výšce 820 m.n.m., jeho délka dosahuje cca 450 m a šířka až 150 m. Pojmenování hory vychází z té skutečnosti, že hora leží uprostřed sníženin ležících po jejím obvodu, kdy poutník jdoucí ze všech stran musí horu obejít. Lidová pověst hovoří o tom, že na jejím vrcholku sídlili zbojníci, kteří z jejího vrcholu viděli kupce jedoucí po kupecké cestě, jenž vedla pod jejím úbočím - kupci z důvodu větší bezpečnosti museli horu zeširoka obcházet. Sláva této nebezpečné hory se poté projevila v jejím pojmenování.
Bezlesý vrcholek Ochodzité je jedním z nejlepších výhledových míst celých Západních Beskyd (v polském pojetí, tzn. až po Sadecké Beskydy). Na JZ se pod vrcholkem rozprostírají domy Koniakowa, dále jsou vidět obydlí Jaworzynky táhnoucí se po úpatí Złotego Gronia. Za dolinou Olzy stoupají temné lesy do svahů Młodej Góry a za nimi je vidět vrchol Kiczory. Více vpravo na horizontu lze pak vidět Velkou Čantoryji. Za výrazným sedlem Kubalonka vidíme údolí Wisly a za ním vpravo hřbet Równice s výraznou podvrcholovou polanou. Výhled na sever uzavírá temný západní hřebet Baranie Góry, před ním pak vidíme nevýrazný hřbet s mnoha polanami, táhnoucí se od uzlového vrcholu Karolówka přes Gańczorku, holý Tyniok a Koczy Zamek ležící nejblíže k nám. Na SV můžeme pozorovat sníženinu Źywiecké kotliny, za níž uzavírá horizont východní část Beskidu Małého. Na V a SV vidíme celý Beskid Źywiecki (Kysucké a Oravské Beskydy) - např. Romanku, Pilsko a celý hraniční hřeben s vrcholy Velká Rača či Rycerová.. Za ním lze často vidět i Západní a dokonce i Vysoké Tatry. Za Rycerovou lze na horizontu zahlédnout Velký Choč. Na J pak můžeme pozorovat nejvyšší vrcholy Malé Fatry - zleva jsou to tyto vrcholy: Velký Rozsutec, Stoh a Velký Kriváň. Na JZ pak za nevysokými hřbety v okolí Jaworzynky zahlédneme Girovou, vpravo od ní Jablunkovský průsmyk a za ním pásmo Velkého Polomu tvořícího česko-slovenskou hranici. Na západě pak uvidíme údolí Lomné a za ním se tyčící vrchol Lysé hory. Celé úžasné panoráma pak uzavírá vrchol Ostrého. Na vrcholu se nachází retranslační stanice sloužící pro televizi, rozhlas i mobilní operátory. Kousek pod vrcholem pak nalezneme nevelkou kapličku, dílo lidového umělce Ludwika Kubaszczyka. Na západních svazích se pak nachází lyžařský vlek.
V keši není tužka / W keszi nie ma olówka!
