Deze cache is uitgeroepen tot de Parel van de maand (april 2014)
Lees deze beschrijving goed door a.u.b! Dit om verwarring te voorkomen!
Naam van de cache:
Schat der eindeloze verte
Type cache:
Multi in de vorm van een hike (ongeveer 18 kilometer)
Belangrijk:
- Het gebied is toegankeljik tussen zonsopkomst en zonsondergang.
- Loop nooit dwars door heide heen.
- Honden zijn toegestaan, maar dienen aangelijnd te zijn (behalve in het aangegeven hondenlosloopgebied).
- Vuilnis behoort in de prullenbak te belanden en niet in de natuur. Samen houden we de natuur schoon!
De cache is alleen te voet af te leggen!
Respecteer iedere cache en forceer niets. Bedenk dat het maken van een geocache veel tijd, geld en moeite kost. Laat de waypoints en de cache precies achter zoals je hem gevonden hebt, zodat iedereen de cache kan doen zoals de CO bedoeld heeft.
Het lopen van deze cache kan zomaar meer dan 10 uur kosten. Zorg ervoor dat je er rekening mee houdt dat deze cache alleen tussen zonsopkomst en zonsondergang gelopen kan worden!
Benodigdheden:
Zaklamp
Spiegeltje
Verrekijker
QR-code scanner
Decoderboekje
1 liter water
UV-lamp
Telefoon met internetverbinding
Voldoende eten en drinken
Hulpdocument (download hier)
Cache omschrijving:
Deze cache is een ware uitdaging! Je legt een afstand af van ongeveer 18km door het Nationaal Park de Loonse en Drunense Duinen waarvan een groot deel door het losse zand. De cache bestaat uit maarliefst 40 waypoints, De meeste waypoints zijn aluminium tags, maar je zult ook een paar puzzels moeten oplossen! Het is dan ook verstandig om deze cache in groepsverband te lopen! Ben jij in staat om deze oude schat terug te vinden?
BONUS: De ring van Gisela:
Op een van de 40 waypoints is een verborgen aanwijzing aangebracht. Deze aanwijzing brengt je naar de Ring van Gisela!
Het verhaal:
We schrijven het jaar 836 A.D. De Vikingen zijn de schrik van de Nederlanden en omstreken. Overal waar zij komen zorgen ze voor hel en verdoemenis. Slachtingen, plundering en brandstichting zijn meer regel dan uitzondering. De Vikingen richten hun expansiedrift op het zuiden van de Nederlanden. De hoofdman, Ragnvald, heeft gehoord over het rijke dorp 't Loon en besluit een groep verkenners op pad te sturen.
’t Loon is een klein dorpje te midden van vruchtbare grond. De bewoners leven er in vrede een rijk en goed leven. Toch zijn ze altijd op hun hoede en hebben het dorp voorzien van houten palissades om zich tegen onverlaten te beschermen. Elke avond worden de poorten gesloten en voorzien van wachters.
Op een zomerse dag gaan Ragnvald en zijn mannen op scheep over de Maas. In het donker landen ze ter hoogte van Drongelen en de verkenners trekken uit naar 't Loon. Hier merken ze al snel dat de bewoners van 't Loon zich goed hebben voorbereid. Overal rondom de palissades lopen wachtposten en er branden zoveel fakkels dat het niet mogelijk is om ongezien het dorp te bereiken. De verkenners besluiten om Ragnvald op de hoogte te stellen van hun bevindingen en sturen een boodschapper.
Ondanks hun gezapige leven hebben de dorpsbewoners van 't Loon al snel door dat ze in de gaten worden gehouden. De dorpsoudsten besluiten dat geen enkele boodschapper de hoofdman mag bereiken. De eerste boodschapper wordt door de bewoners gedood en een tweede boodschapper wordt gevangengenomen. Een derde boodschapper weet echter te vluchten en bereikt de hoofdman. Ragnvald barst in woede uit. Hij vloekt en tiert en besluit dat 't Loon veroverd moet worden. Zijn mannen kennen Ragnvald te goed en weten wat de dorpsbewoners te wachten staat. Geen enkele bewoner van 't Loon zal overleven.
De bewoners van 't Loon zitten ondertussen echter niet stil. Zij ondervragen de boodschapper en komen er zo achter wat Ragnvald later van plan is. De dorpsoudsten Siggo, Gunthar, Gisela en Theuderic besluiten om alle waardevolle spullen te laten begraven. Ze kiezen een plek die alleen te vinden is door hen die voldoende kennis van de omgeving hebben en voldoende kracht om de tocht te overleven.
Dagenlang zijn de dorpsbewoners in afwachting van Ragnvald en zijn mannen. Seconden lijken wel uren. Als de maan verborgen wordt door wolken en de grond bedekt is door een dikke laag mist, slaat Ragnvald zijn slag. De verkenners hadden hun werk goed gedaan en leiden de grote groep Vikingen met Ragnvald en zijn beste mannen Ornolf, Thorgot en Asgaut voorop, ongezien naar de palissade van het dorp. De dorpelingen hebben geen schijn van kans tegen de woeste Vikingen en ondergaan een gruwelijk lot. De Vikingen maken hun reputatie meer dan waar en niemand is veilig.
De wolken trekken weg en de volle maan wordt zichtbaar. Het maanlicht zorgt voor een sinistere aanblik van het dorp en doet de ring van Gisela glinsteren. Zonder vrees, kalm en hand in hand staan ze oog in oog met Ragnvald op het midden van het dorpsplein. “Dit dorp is toch zo rijk?”, vraagt Ragnvald op een barse toon. “Dat klopt”, zegt Theuderic die hem recht in de ogen kijkt. Ragnvald voelt zich onbehagelijk worden tegenover de oude man. “Nou, waar is die rijkdom dan?", vraagt Ragnvald. Dan spreekt Gisela met haar heldere stem en zegt “Dat wat u zo graag wilt hebben, ligt ver weg van hier en zal niet gevonden worden door hen, die het niet verdienen.” Ragnvald ontsteekt in woede en dood in een sierlijke zwaai met zijn zwaard Theuderic en Gisela. Ragnvald snijdt de ring van Gisela’s vinger en verlaat het dorp met zijn teleurgestelde mannen achter zich aan, omdat zij geen buit hebben kunnen vinden. Ze hadden niets van waarde in het dorp gevonden.
Terug in het kamp bekijkt Ragnvald de ring wat beter en ziet nu allerlei vreemde tekens. Ragnvald roept Kollshegg bij zich en zegt; “Jij ziet dingen altijd sneller dan een ander of dingen die wij niet zien. Kunnen deze vreemde tekens iets betekenen?”. In het licht van het vuur bekijkt Kollshegg de ring van alle kanten en voelt zich er niet prettig bij. De ring geeft hem een zeer onbehagelijk gevoel. Na een hele tijd turen vindt hij een verband tussen de tekens. “Het is een encryptie, Heer” zegt Kollshegg. “Het lijkt erop dat we naar een bepaalde locatie moeten gaan. Zou het een aanwijzing zijn naar een plaats waar de dorpelingen hun spullen hebben verstopt?” Ragnvald besluit het erop te wagen, want hij weet haast zeker dat alle waardevolle spullen ergens in de buurt verstopt zijn en dat Gisela blufte voordat ze stierf.
De volgende ochtend, nog voor zonsopkomst, vertrekt Ragnvald met zijn beste verkenners Ornolf, Thorgot en Asgaut. Allemaal sterke kerels zodat ze voldoende water en proviand mee konden nemen. Al snel komen ze bij de locatie die door de ring is aangegeven en beginnen ze verwoed te graven. In plaats van de verwachtte kostbaarheden vinden ze echter een verborgen aanwijzing die hen leidt naar een andere locatie. Gedreven om het fortuin te vinden, besluit Ragnvald zonder overleg in een stevige pas verder te lopen. Het wordt al later en de zon klimt snel omhoog waardoor de temperatuur snel stijgt. Vanwege de hitte hebben ze veel vocht nodig, maar Asgaut oppert een deel van het water te bewaren voor uiterste nood. Ragnvald stemt hiermee in en ze lopen vol goede moed verder. Ervan overtuigd dat ze beet hebben op de tweede locatie, beginnen ze weer te graven. Ook hier vinden ze niets anders dan een verborgen aanwijzing. Maar omdat Ragnvald de buit persé in handen wil hebben lopen ze zonder twijfel meteen weer verder. Als ze op de open vlakte lopen betrekt de lucht met zware zwarte wolken. Dat beloofd weinig goeds. Ze kunnen nergens schuilen en als er dikke druppels naar beneden vallen sjokken ze in de opkomende storm moedig voort over de grote open vlakte. Verkleumd en met zware kleding van de regen arriveren ze aan de rand van een bos. De hevige regenbuien worden vergezeld van flink gedonder en felle bliksemflitsen. Deze tekenen van de goden jagen de mannen angst aan en strompelend bereiken ze hun bestemming. Na het wegscheppen van slechts enkele handen zand ziet Thorgot iets glinsteren. Maar voordat Thorgot de glinstering met zijn vingertoppen kan aanraken duwt Ragnvald hem opzij om zelf de schat op te kunnen graven. Maar meer dan een gouden ketting vinden ze niet. “Deze ketting lijkt op de ring van de oude vrouw”, zegt Ornolf. Ragnvald gromt bevestigend. Gedreven door hebzucht lopen de mannen naar een open plek vlakbij in het bos om de ketting beter te kunnen bekijken. Ragnvald snapt er niets van. Is dit alles? „Op de ring stonden tenminste nog tekens, maar op deze ketting zie ik helemaal niets staan! Hier kan ik verder echt niets mee!”, zegt Kollshegg met zijn laatste adem. Is dit al het rijkdom van het dorp? Is hij bedrogen? Woedend richt hij zijn vuist naar de hemel en vervloekt de goden voor zijn ongeluk en bedrog. Op dat moment doorklieft de bliksem de lucht die gitzwart wordt om neer te komen op de open plek. Als de bliksem de grond raakt, ontstaat er een vuurbal die de omringende bomen doet laten verdwijnen. Als de rook optrekt ligt de ketting op de grond, maar is er op de open plek geen teken van leven meer te bekennen.
Dagen lang hebben de overige mannen in het kamp van Ragnvald gewacht op de terugkomst van hun leider. Maar toen niemand terugkwam zijn de Vikingen uiteindelijk vertrokken.
Tot op de dag van vandaag is niet duidelijk wat er is gebeurd. Waar zijn Ragnvald, Ornolf, Thorgot en Asgaut? Was het vervloeken van de goden de oorzaak van zijn ondergang? Of is deze tocht alleen te maken voor hen die het verdienen? We zullen het niet weten, totdat iemand de tocht volbrengt en de verborgen schat van ’t Loon vindt…
Het gebied:
Nationaal Park De Loonse en Drunense Duinen is een natuurgebied in de Nederlandse provincie Noord-Brabant. Het is ruim 4000 hectare groot en is sinds 2002 een nationaal park. Het park is enerzijds grotendeels een afwisseling van droge zandverstuivingen en naaldbos, maar ook de uitgestrekte beekdalzone van de Zandleij hoort erbij. Hier ligt met name het natuurgebied De Brand bij Udenhout, met zijn afwisseling van hakhoutbossen, natte weilanden en moerasruigtes.
Het totaal is meer dan 35 km² groot.
Het gebied wordt steeds meer omringd door grotere en kleinere steden en dorpen. In het noorden vinden we van west naar oost Waalwijk, Drunen, Nieuwkuijk, Vlijmen en 's-Hertogenbosch. Dorpen aan de zuidkant zijn Loon op Zand , Biezenmortel, Helvoirt en Udenhout; op een kilometer of zes ligt Tilburg. Aan de korte westkant ligt Kaatsheuvel met attractiepark De Efteling.
Het stuifzandgebied is in de late middeleeuwen ontstaan. Het bestaat uit een hoger wat ruig en zanderig middengebied met een iets vruchtbaardere maar toch nog schrale rand eromheen. Tot aan de late middeleeuwen kon het gebied bescheiden boerengemeenschappen voeden, maar in die tijd van betrekkelijke welvaart nam de bevolkingsdruk zo toe dat de kringloop in het gebied door overbegrazing en te vaak plaggen van de heide fataal werd verstoord en een steeds groter wordende woesternij ontstond.
De erosie ten gevolge agrarische activiteiten werd -gedurende de 80-jarige oorlog- versterkt door Staatse oorlogshandelingen. Onder bevel van Willem van Oranje werd door de gehele Meijerij van Den Bosch, die destijds gelieerd was aan de Spaanse troon, de tactiek van de verschroeide aarde toegepast. Grote hongersnoden in de regio waren het gevolg. De zandbodem kwam op steeds grotere plekken bloot te liggen, waardoor het losse zand door de wind kon verstuiven. Dit proces versterkte zichzelf en was bijna niet meer te stoppen. Het zand bedolf hele nederzettingen; de middeleeuwse dorpjes Efteling en Westloon liggen er nog altijd onder begraven.
Vanaf de 14e eeuw werden er eiken geplant in een poging het stuifzand te keren en in de 18e en 19e eeuw probeerde men het met dennen en helmgras. Tegenwoordig is het gebied stabiel en worden er zelfs bomen gekapt om dit voor Noord-Europa uitzonderlijk grote stuifzand-landschap in stand te houden. Het landschap is nu behoorlijk afwisselend, men vindt er naald- en loofbossen, zandvlaktes en tot vierentwintig meter hoge duinen. Aan de randen liggen weilanden en waterpartijen. In het deelgebied De Brand, ontstaan door het dichtstuiven van het riviertje de Zandleij, was zelfs een veenmoeras en het is nog steeds een nat gebied.
De heiden, dennenbossen en stuifzanden zijn van nature betrekkelijk soortenarme gebieden. Dat ligt heel anders voor het Zandleigebied, waar zich in de hakhoutbossen op venige en lemige bodems zware kwel voordoet. Dat zijn prima omstandigheden voor een rijke voorjaarsflora met o.a. bosanemoon en gele dovenetel. Door het schone kwelwater is het zandleigebied en omgeving ook een voortreffelijk gebied voor amfibieën zoals grote populaties boomkikker, heikikker en kamsalamander. De das is met succes in dit gebied geherintroduceerd.
Doordat dit nationaal park meer en meer ingesloten raakt door bebouwing, wordt migratie steeds moeilijker voor dieren.
De afname van het stuifzandgebied tussen 1955 en 2007 is duidelijk te zien via de beide luchtfoto's van de Dotka Collectie.
Trackables:
Het achterlaten van TB's of coins is mogelijk gezien het formaat van de cache.
Toestemmingen:
Deze cache is gelegd met toestemming van Natuurmonumenten.
Met dank aan de reviewers voor het goedkeuren van deze cache!
Banner:
Wanneer je de cache gelogd heb, mag je de banner op je profiel plaatsen. Je kunt daarvoor de volgende HTML-code gebruiken:
<a href="http://coord.info/GC4BQD8"><img src="http://img.geocaching.com/cache/large/aee77e41-aa5c-4e03-8ee8-409320adecca.jpg" alt /></a>