[PL]
Danuta Siedzikówna ps. „Inka” (1928 – 1946 r.) – sanitariuszka AK, żołnierz wyklęty, jeden z wielu symboli niezłomności polskiego walczącego podziemia.
Krakowski pomnik "Inki"
Siedzikówna, córka żołnierza armii gen. Andersa i działaczki konspiracyjnej, do Armii Krajowej wstąpiła w wieku 15 lat, już jako sierota. Należała do słynnej „Brygady Śmierci” dowodzonej przez mjra Zygmunta Szendzielarza „Łupaszkę”. Po przejściu szkolenia medycznego walczyła na terenie Pomorza - początkowo przeciw Niemcom, w późniejszym okresie Sowietom. Była sanitariuszką, łączniczką, kurierką, od '45 r. pracując jednocześnie w biurze pod przybranym nazwiskiem, na utrzymanie młodszej siostry pod opieką babci. Towarzysze ze zdyscyplinowanego szwadronu Zdzisława Badochy „Żelaznego”, podkomendni „Łupaszki”, darzyli ją dużą sympatią i uznaniem za wytrzymałość oraz pogodę ducha. Nosiła broń, jednak jej głównym zadaniem było ratowanie życia. Wiadomo, iż zdarzało jej się opatrywać również rannego przeciwnika.
W lipcu 1946 r. „Inka” wskutek zdrady została aresztowana przez Urząd Bezpieczeństwa. Niespełna 18-letniej sanitariuszce postawiono kuriozalne zarzuty w rodzaju należenia do „bandy Łupaszki”, dowodzenia w napadach na funkcjonariuszy UB i wykonywania na rannych wyroków śmierci. Sfingowano dowody i zeznania poddstawionych świadków (tylko jeden odmówił ich potwierdzenia, rozpoznając w Siedzikównie dziewczynę, która podczas akcji udzieliła mu pierwszej pomocy). Oprawcy bezskutecznie starali się zmusić uwięzioną do wydania dowódców brygad wileńskich. Po miesiącu bicia i poniżania „Krwawa Inka” została skazana na śmierć. Odmówiła podpisania prośby o ułaskawienie, która miała szkalować jej towarzyszy. Jej pożegnalne słowa brzmiały: Jest mi smutno, że muszę umierać. Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba.
Danutę Siedzikównę stracono 28 sierpnia 1946 r, wraz z Feliksem „Zagończykiem” Selmanowiczem. Zginęła od pojedynczego strzału z pistoletu w czoło, po tym, jak żołnierze z plutonu egzekucyjnego posłali kule obok. Miejsce jej pochowku nie jest znane. Sprawcy mordu nigdy nie ponieśli kary.
Rehabilitowana w latach 90-tych „Inka” w 2006 roku została pośmiertnie odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski, wystawiono jej też pierwszy pomnik. 16 września, w dniu publikacji kesza, w Parku Jordana nastąpiło odsłonięcie jej popiersia. Autorem rzeźby jest salezjanin Leszek Kruczek. Fundatorka, mieszkanka Krakowa, pragnie pozostać anonimowa.
Godziny otwarcia parku: 6.00-20.00 (zima), 6.00-22.00 (lato). Bardzo proszę o staranne odkładanie wszystkich elementów maskowania.
[EN]
Danuta Siedzikówna, pseudonym "Inka" (born 1928, died 1946 ) - a medical orderly, doomed soldier, one of numerous symbols of the stouthearted resistance movement.
Wikipedia article: Inka. See also Doomed soldiers - the untold story
Torso of Siedzikówna, made by Leszek Kruczek, stays in the Henryk Jordan Park since 16th semtember 2012. The sculpture's founder, lady from Cracow, wants to be anonymous.
Opening hours: 6 a. m. - 8 p. m. (winter), 6 a. m. - 10 p. m. (summer). Please, replace carefully all elements of camouflage.