Dit is de tweede traditional van Superknuffies
Parkeren kan op N 50 56.029, E 5 50.534 of N 50 55.817, E 5 50.539. Van daar is het een eenvoudige wandeling naar de cachelocatie.
Tussen de oude beuken in het Spaubekerbos liggen de restanten van een oud openluchttheater verborgen. In en rond het theater zijn legio verstopplekken voor een of meerdere geocaches. Maar welk verhaal zit er eigenlijk achter deze plek?
Het openluchttheater in het Spaubekerbos
Het openluchttheater dankt zijn ontstaan aan het voortvarend initiatief van enkele toneelliefhebbers, die in 1923 tot de conclusie kwamen, dat het Spaubekerbos een unieke gelegenheid zou zijn om toneelspelen tot leven te wekken. Het ligt namelijk ver verwijderd van alles, wat maar hinderlijke geluiden kan produceren. Hoofdrolspelers waren pastoor Ed Beckers en de heer G. Mulkens. Het doel was de plattelandsbevolking in het bezit te stellen van een openluchttheater. De opbrengsten zouden ten goede komen aan de nieuwe parochiekerk, die in 1920 was gereed gekomen.
In 1923 togen zij aan het werk. Tussen de struiken werd een plateautje vrijgemaakt en tegen de helling van het bos werden losse banken geplaatst. Enkele jaren later onderging het theater zijn eerste modernisering: er kwam een vast in beton opgetrokken „buun" met praktische kleedkamers en alles wat daar zo bij hoort. De houten banken werden voorzien van leuningen, zodat niemand eventueel meer plotseling van verbazing achterover kon slaan en de exploitatie van het theater werd intensief ter hand genomen. Na de oorlog werd er onder voorzitterschap van burgemeester Vissers een stichting gevormd, met een veertigtal aandeelhouders. Het theater werd grondig hersteld en van vaste zitplaatsen voorzien. In 1951 werd er zelfs een lichtinstallatie aangebracht ter ere van een grootse uitvoering van het stuk “De schuurkirk van 1799”.
Het theater werd onder andere gebruikt door de plaatselijke toneelvereniging A.K.D.IJ. (Alles komt door ijver). Door de tand des tijds en doordat het theater niet meer werd gebruikt is het in ernstig verval geraakt. Toch zijn de banken, de coulissen en zelfs het souffleurshokje nog heel goed herkenbaar. De huidige toneelvereniging Sjpaubik Speelt heeft al diverse malen geprobeerd om via instanties als de gemeente Beek, het open luchttheater weer gerenoveerd te krijgen, maar dit is tot op heden niet gelukt.
“Het zal een genoegen zijn zich daar op een warmen zomernamiddag te kunnen neer te vlijen op een schaduwryke plek aan den rand van het bosch. Vluchtend voor de brandende zon, ontvluchtend en vergetend voor enkele uren het leven van iederen dag er te genieten van een goed tooneelstuk.” (Jan Verpoorten in het Limburgsch Dagblad van 11 juni 1941)
