Fietsen vanuit Ermelo Heidetocht
-
Difficulty:
-
-
Terrain:
-
Size: 
(micro)
Please note Use of geocaching.com services is subject to the terms and conditions
in our disclaimer.
Deze serie caches is gemaakt voor fietsers die er een dag(deel) op uit willen trekken om te genieten van de natuur rond Ermelo. Iedere tocht heeft een eigen thema. De lengte van de tocht(en) is 50+ kilometer. Parkeren kan op ( N 52 17.475 E 005 38.734 ). Deze tocht is ongeveer 59km lang.
op 2 April 2018 wp 8 aangepast. oude info was er niet meer, nieuwe info antwoord is gelijk aan antwoord vorige vraag. geen aanpassing gemaakt aan de eindberekening. op29 -06-2015 is waypoint nr 3 aangepast , omdat de informatie verwijderd was. nu weer te doen. op 31-3-17 is WP 7 aangepast omdat de informatie veranderd was. Voor alle caches geldt: Ze zijn toegankelijk van zonsopkomst tot zonsondergang. Blijf ten alle tijden op wegen en paden. Voor de eindcache kan het zijn dat u iets van het pad af moet. Wandel met aangelijnde honden. Maak geen gebruik van vuur (in welke vorm dan ook). Laat al het leven heel en laat het staan waar het staat. Neem verpakkingsmiddelen van etens- en drinkenswaren weer mee of gooi ze weg in een afvalbak. Pas op voor teken, ze kunnen de ziekte lyme overbrengen. Deze tocht is vooral mooi in Augustus September als de hei in bloei staat. Als u geluk heeft komt u onderweg ook nog een schaapskudde tegen. In het najaar kunt u op meerdere plekken bijenkorven tegen komen waar volken bijen in leven voor het maken van Heidehoning. U kunt het u misschien niet voorstellen maar rond 1900 was dit gebied alleen maar heide. De meeste naaldbossen waar u doorkomt zijn later aangeplant. Heide is een benaming voor vegetatie vooral bestaand uit dwergstruiken uit de Hei- en Kraaiheifamilie. Heide komt in een beperkt aantal landen voor. Behalve in Nederland en Vlaanderen ook in de kuststrook van West-Europa, Groot-Brittannië en Ierland. Het is een typische vegetatie die zich thuis voelt in streken waar een zeeklimaat heerst, met een hoge luchtvochtigheid en niet al te warme zomers en geen strenge winters. De heide in het binnenland is een cultuurlandschap ontstaan door onttrekking van voedingsstoffen door begrazing en afplaggen van zandige gronden. De grote boomloze heidevelden en de zandverstuivingen zijn ontstaan door de intensivering van de schapenteelt gedurende de Middeleeuwen. De droge heide is hoofdzakelijk begroeid met struikhei (Calluna vulgaris) en bochtige smele (Deschampsia flexuosa). Verder komen er korstmossen waaronder Rendiermos- en bekertjesmossoorten voor. Karakteristieke struiken zijn de brem (Cytisus scoparius) en de jeneverbes (Juniperus communis). Vooral op de Waddeneilanden, en verder in het noorden van het land en op de Veluwe komt ook kraaihei, (Empetrum nigrum) voor. De natte heide wordt gedomineerd door dophei (Erica tetralix) en pijpenstrootje (Molinia caerulea). Andere soorten van de vochtige heide zijn ronde zonnedauw (Drosera rotundifolia), Gagel (Myrica gale), klokjesgentiaan (Gentiana pneumonanthe) en beenbreek (Narthecium ossifragum). Voor de fauna is de structuur van de heide belangrijk. Het karakter van de heide moet open blijven, maar plekken met open zand, pijpenstrootje en wat verspreide bomen en struiken bieden de dieren een grotere keuze aan micromilieus om te zonnen of te schuilen, dan grote uniforme stukken heide. Als er dode bomen op de heide blijven liggen schept dat ook geschikte milieus voor allerlei bijzondere dieren. Het zonnige en warme microklimaat van de heide is essentieel voor de aanwezige reptielen en insecten. Heide is vooral belangrijk voor reptielen zoals de zandhagedis, de levendbarende hagedis, de hazelworm, de gladde slang, de ringslang en de adder. Adder en levendbarende hagedis hebben een voorkeur voor vochtige heide. De zandhagedis en de gladde slang komen bijna uitsluitend op heideterreinen voor. Afhankelijk van de droogte van de heide komen er ook veel amfibieën voor, zoals heikikker, bruine kikker en rugstreeppad. Op de heide komen veel kenmerkende insectensoorten voor, zoals de hoornaarroofvlieg, de bijenwolf, sluipwespen, de mierenleeuw, zandbijen, mestkevers en allerlei specifieke sprinkhanen en vlinders. De zoogdierfauna is vertegenwoordigd in de vorm van haas, konijn, vos en verschillende soorten muizen. Ook ree en andere hertachtigen komen vaak uit naburige bosgebieden om er te grazen. Wat vogels betreft moeten we denken aan de weer toenemende nachtzwaluw, de roodborsttapuit, de boompieper de veldleeuwerik en klapekster. De heiden ontstonden aan het eind van de middeleeuwen. De afgelegen gebieden werden overdag begraasd door schapen die 's nachts in de stal bleven, waarvan de bodem jaarlijks met verse heiplaggen bedekt werd, zogenaamde potstallen. De stalmest werd ieder jaar naar de akkers gebracht, die daardoor geleidelijk werden opgehoogd. Deze vorm van landbouw met de karakteristieke esdorpen en herdgangen bleef tot het einde van de 19e eeuw bestaan. In 1898 was nog ruim twintig procent van de oppervlakte van Nederland 'woeste grond' en die bestond hoofdzakelijk uit heiden. De uitvinding van de kunstmest verminderde de behoefte aan schapenmest en maakte het mogelijk de heiden tot landbouwgrond te ontginnen. Daarnaast werden veel heiden in bos omgezet. Speciaal met dit doel werd Staatsbosbeheer opgericht. Ongeveer tegelijkertijd ontstond de belangstelling voor de heide bij natuurbeschermers. Als gevolg hiervan zag Staatsbosbeheer af van de bebossing van waardevolle heiden en kocht Natuurmonumenten grote heiden. Aan het eind van de 20e eeuw bestond nog minder dan één procent van Nederland uit hei. Behalve de militaire oefenterreinen zijn vrijwel alle overgebleven heiden thans eigendom van Staatsbosbeheer, de Vereniging Natuurmonumenten en de provinciale landschappen. De heide in Nederland komt tegenwoordig steeds meer onder druk te staan, onder andere door recreatie en ruimte voor wegen, bebouwing en industrie. De heide is aan het vergrassen. Tevens zijn veel van de kruidensoorten, korstmossen en mossen aan het verdwijnen. Deze afname van de floradiversiteit heeft direct zijn uitwerking op de fauna. Op de heide worden bijvoorbeeld veel minder vlindersoorten aangetroffen dan voorheen. Het beheer van de resterende heide is vooral van de mens afhankelijk. Hiervoor is het schaap een goede hulp om de heide te onderhouden. De beste methode om de heide kort te houden is door deze periodiek te plaggen. Maar deze manier is kostbaar en wordt daarom vaak achterwege gelaten, met als gevolg dat veel van de heide "vergrast" met planten zoals de bochtige smele (Deschampsia flexuosa) en het pijpestrootje Molinia caerulea. Het plaggen dient met mate en kleinschalig te gebeuren. Zolang de heide niet te ernstig vergrast, is het ook goed mogelijk van tijd tot tijd wat opslag van bomen te verwijderen. Ook te intensieve begrazing kan schadelijk zijn voor de typische heidefauna. Deze dieren geven de voorkeur aan een structuurrijke omgeving waarin naast wat oudere heide ook pijpestrootje, wat struiken en open plekjes aanwezig zijn. Heide op de zandgronden in het binnenland is een oud en door de eeuwen gevormd halfnatuurlijk landschap. Het is als landschapstype door de mens beïnvloed. De heide is namelijk een vrij eenvoudig (lager) ecosysteem waar, mits de omstandigheden daar goed voor zijn, gras en bomen zullen gaan groeien. Op deze manier zijn ook veel heidegebieden in Nederland verdwenen. Tegenwoordig wordt met intensieve begrazing door bijv. kuddes schapen, Schotse hooglanders en wilde paarden de heide relatief open gehouden. Een andere menselijke ingreep om de heide in stand te houden is het afbranden van heidegebieden. We zouden het leuk vinden als u foto's plaatst bij uw log van de plek die u het mooist vond tijdens deze tocht. Met dank aan Natuurmonumenten om deze cache te mogen plaatsen.
Additional Hints
(Decrypt)
baqre orexrafgnzzrgwrf