LET OP!!! Tijdens de reconstructie van de boulevard is het monument voor onbepaalde tijd weggehaald. De cache ligt tijdelijk op een alternatieve verstopplaats!
In de eerste helft van de jaren '40 schudde de wereld op haar grondvesten door de grootste oorlog ooit. Het gevolg: Vele miljoenen slachtoffers en enorme schade. Ook onze streek bleef niet gespaard. Zelfs nu, 70 jaar later, worden we tijdens cache-tochten door het Limburgs land nog altijd herinnerd aan de oorlog, o.a. door overgebleven bunkers en monumenten. Tijd om die monumenten eens in een serie caches onder te brengen!
Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd er enorme schade aangericht aan de infrastructuur. Er werd dan ook alles aan gedaan om belangrijke goederen van A naar B te krijgen. Dat betekende dat een deel van het scheepvaartverkeer ook tijdens de oorlog nog doorging.
Maasbracht was één van de belangrijkste havens aan het Julianakanaal. Hier was er een directe verbinding met diverse andere belangrijke waterwegen. Het dorp bruiste dan ook door alle binnenvaartschippers en hui gezinnen die hier aanlegden.
In juni 1942 had het kolenschip 'Rheinlust' één van de sluisdeuren aan de noordkant van het sluizencomplex uit haar scharnieren geramd. Hierdoor was alle water tussen de sluis van Maasbracht en de (voormalige) sluis van Roosteren in één keer weggelopen en was de sluis zwaarbeschadigd geraakt. Hoewel het niet om een bewuste sabotage-actie ging, zou de sluis gedurende de rest van de oorlog niet meer op haar volle capaciteit functioneren.
Samen met kolenschip 'Rheinlust' werd ook de sleepboot 'Amiko' door het water de sluis uitgesleurd. Op de foto het vrachtschip 'Slamat', dat halverwege het talud van de sluis bleef hangen en doormidden brak
Meer dan twee jaar later, in september 1944 was er opnieuw een probleem met de sluis. Daardoor lagen er in de haven van Maasbracht niet minder dan 240 schepen te wachten.
Eind september voelden de Duitsers de hete adem van de geallieerden in hun nek. Het grootste deel van Zuid-Limburg was al vrij en de Amerikanen rukten gestaag op richting het noorden.
Op 29 september gaf het Duitse opperbevel de opdracht om alle schepen in de haven te laten ontruimen. Twee cementschepen werden voor de uitgang van de haven tot zinken gebracht, zodat er niemand meer uitkwam. Meer dan duizend mensen die op de schepen hadden gewoond, schippers en hun vaak grote gezinnen, stonden plots op straat. Gelukkig werden de meesten van hen liefdevol opgevangen door gezinnen uit Maasbracht.
Een dag later werden de schepen één voor één van springstof voorzien en tot zinken gebracht. Volgens het Duitse opperbevel om 'de vijand te beletten gebruik te maken van dit materieel. Veel schippers zagen hun huis, hun spaargeld en hun hele leven langzaam naar de bodem zinken.
Door fel verzet duurde het nog twee maanden voordat de geallieerden Maasbracht daadwerkelijk konden naderen. De Duitsers bevolen toen dat het hele dorp geëvacueerd moest worden. Veel mensen verzetten zich fel tegen deze evacuatie, ze voelden er helemaal niks voor om verder naar het noorden gedreven te worden en wilden niets liever dan de Amerikanen verwelkomen. Sommige mensen werden dan ook met het nodige geweld uit hun huizen gehaald.
Een deel van de evacués uit Maasbracht werd naar Friesland gebracht, waar ze nog bijna een jaar moesten wachten op de bevrijding. Veel van deze mensen overleefden de hongerwinter niet.
Een ander deel van de Maasbrachtse bevolking vond onderdak in Montfort, niet zo heel ver van Maasbracht. Toen dit dorp net bevrijd was, werd het door Duitse artillerie onder vuur genomen. Ook hierbij kwamen veel mensen uit Maasbracht om het leven.
Nadat Maasbracht bevrijd was begonnen de geallieerden met het lichten van de vaartuigen. Dit duurde uiteindelijk nog tot juli 1945.
Het monument werd in 2004 onthuld. In het naburige scheepvaartmuseum is er bovendien een permanente tentoonstelling over het scheepskerkhof van Maasbracht.
LET OP!!! Tijdens de reconstructie van de boulevard is het monument voor onbepaalde tijd weggehaald. De cache ligt tijdelijk op een alternatieve verstopplaats!
Deze cache maakt deel uit van een serie. De caches in deze serie zijn:
'40-'45: Kapelaan Berix (GC2PEZJ)
'40-'45: Veer Berg-Meeswijk (GC2PEXA)
'40-'45: Brug Obbicht (GC2PER6)
'40-'45: Sluis Born (GC2PEP0)
’40-’45: Brug Roosteren (GC2TV5X)
'40-'45: Sittard War Cemetery (GC2TV9R)
'40-'45: Staff Sergeant Booher (GC2TQC1)
'40-'45: Jürgen G. Krohnke (GC2X5V3)
'40-'45: RCAF Bomber Crew (GC2X60A)
'40-'45: Schepenkerkhof (GC2X6KF)
Alle caches bevatten een bonusgetal. Als u ze allemaal hebt kunt u op zoek naar de bonuscache (GC2X6MV).
Hebt u één of meer caches gevonden voor het getal er was? Stuur dan even een bericht met daarin de gevonden caches en de logdata, dan stuur ik de bonusgetallen zo snel mogelijk naar u terug!
Wilt u verder lezen over dit thema? Lees hier nog meer verhalen over oorlogsmonumenten in Limburg!
