Rosa Spier Traditional Geocache

Haar naam zal voor velen synoniem zijn met het naar haar genoemde Rosa Spier Huis in Laren, een verzorgingshuis waar oudere kunstenaars en wetenschappers hun laatste levensjaren in een inspirerende omgeving kunnen doorbrengen.

Spier was een begenadigd harpiste, die al op jonge leeftijd belangstelling kreeg voor muziek. Ze studeerde op het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Ze was zo getalenteerd dat haar begeleiders haar al op haar dertiende voor het eerst het concertpodium opstuurden.

Na haar opleiding nam ze lessen bij Otto Müller, soloharpist bij de Berliner Philharmoniker. Het was het begin van een muzikale loopbaan, waarbij ze afwisselend in dienst was van een orkest en voor eigen risico als soliste haar diensten aanbood. Het musiceren combineerde ze vaak met lesgeven.

Spier heeft in alle orkesten van naam in Nederland gespeeld. Ze was achtereenvolgens werkzaam bij het Residentie Orkest, het Concertgebouw Orkest en het Radio Filharmonisch Orkest.

Tot op hoge leeftijd bleef ze concerten geven hoewel haar lichamelijke gesteldheid haar dat steeds moeilijker maakte. Vanuit deze constatering begon ze ideeën te ontwikkelen en plannen te maken voor een woongemeenschap, waar oudere kunstenaars en intellectuelen elkaar kunnen inspireren. Die omgeving is er in 1969 gekomen. Spier heeft de opening daarvan niet meer mogen meemaken; zij stierf twee jaar daarvoor. Dat het huis er is gekomen is voor een groot deel te danken aan de inspanningen van haar vriendin Henriëtte Polak-Schwarz.

Tijdens de oorlog werd Rosa Spier gevangen genomen. Haar huis werd gepulst (leeggehaald). Een buurtbewoner zag kans de harp weg te halen. Toen Spier na de oorlog terugkwam, was ze al haar bezittingen kwijt, behalve de harp, die door haar buurman bewaard was.