DE KERK VERDOUWD De Baokelsche kerk stond te dicht bij de straot; "'n fout van den dommen pastoor", waar de praot. 't Waar geenen tut-tut om 'n nuuwe te bouwe; Jan Voets wies wel raod: "Ons kerkske verdouwe! Want douwe kost niks, dus we douwen ons kerkske 'n end van den weg aaf!" "Dè krijgen we verrig", zee Tinuske Oomen, 'n lid van den raod, "as de boere mar komen!" "We doen 't", zee den börger in naom van den raod, "we douwen ons kerske 'n end van de straot!"
De boere van Baokel die kwamen bijeen en ze trokken d'r jassen al uit om meteen aon 't douwen te gaon, mar Jan Voets, dus de köster, dieën slimme, die zee "'k Heb 'n veurstel, dus löster: we leggen ons jassen aon d'aandere zij vlak tegen de kerkmuur, dan zien we of wij wè vordere mee al ons sjouwen en douwen!" De boeren begossen d'r haand' te bespouwen... "een-twee-húup! een-twee-húup!" én gedouwd as er wier!... Mar aachter et kerkske ree Toddeman Lier en die zaag daor die jassen en laoide ze gaaw op z'n waogeltje... Sassen, den Dikke, den börger, die gong zoo 's louwen of 't kerkske verschoof bij dè roepen en douwen...
Toen kwaam ie geloopen en bölkte: "'n Wonder! De jassen die liggen er ammaol al ónder! Haaw op! Haaw op! Wè zijn me toch sterk!" Toen stond ze vort góéd, die Baokelsche kerk!
Mocht je denken, wat een kul kijk dan maar eens hier.
Greetz, Balou14